Yamaha YZF-R1: Η ιστορία ενός θρύλου

Λίγα μοντέλα έχουν αγαπηθεί από το μοτοσυκλετιστικό κοινό, όσο το R1 της Yamaha. Από την πρώτη του παρουσίαση στα τέλη της δεκαετίας του `90 και μετά έχει αποκτήσει φανατικούς οπαδούς και έχει «αναθρέψει» πολλές γενιές αναβατών.

1998
Η πρώτη γενιά του R1 απέδιδε 150 ίππους στις 10.000 σ.α.λ. και 11 κιλά ροπής στις 8.500 σ.α.λ., ζυγίζοντας μόλις 177 κιλά. Αυτό, όμως, που το έκανε να ξεχωρίζει ήταν ο τρόπος που ο 4κύλινδρος κινητήρας απέδιδε τη δύναμή του, χάρη στις 20 βαλβίδες. Οι αναβάτες πάσχιζαν να κρατήσουν τον εμπρός τροχό στο έδαφος, γι` αυτό και απέκτησε το παρατσούκλι «το Τέρας». Το πλαίσιό του, αν και πρόσφερε καλή κατανομή του βάρους, έχανε σε επίπεδο ακαμψίας.

2002
Εκείνη τη χρονιά ο ηλεκτρονικός ψεκασμός παίρνει τη θέση των καρμπυρατέρ. Αλλαγές στους εκκεντροφόρους ανεβάζουν ελαφρώς τη δύναμη στους 152 ίππους, ενώ ταυτόχρονα γίνεται πιο φιλικό. Το πλαίσιο γίνεται πιο άκαμπτο και το βάρος της μοτοσυκλέτας πέφτει στα 172 κιλά. Διαφορετικό είναι και το πιρούνι των 43 χιλιοστών με τη βελτιωμένη λειτουργία. Η έκδοση εκείνης της χρονιάς έμεινε στην ιστορία ως η πιο αποτελεσματική για χρήση στον δρόμο.

2004
Η R1 αλλάζει πλήρως το 2004 για να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των κανόνων του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Superbike. Πλαίσιο, κινητήρας και εμφάνιση ήταν εντελώς νέα. Η απόδοση ανεβαίνει στους 172 ίππους στις 12.500 σ.α.λ με τα κιλά της (στεγνή) να παραμένουν στα 172. Το πλαίσιο δύο δοκών είναι 30 % πιο άκαμπτο για να διαχειρίζεται καλύτερα τις δυνάμεις που του ασκούνται. Το 2006 εμφανίζεται η έκδοση SP με αναρτήσεις Ohlins.

2007
Μετά από 20 χρόνια, η R1 εγκαταλείπει τις 20 βαλβίδες και υιοθετεί 16βάλβιδη κεφαλή με στόχο την καλύτερη ανάφλεξη και τις μειωμένες απώλειες από τα λιγότερα κινούμενα μέρη. Η απόδοση σκαρφαλώνει στους 180 ίππους με πιο γεμάτες μεσαίες. Το σύστημα πέδησης, που μέχρι τότε ήταν η αχίλλειος πτέρνα της, αναβαθμίζεται με δίσκους 310 χιλιοστών και 6πίστονες δαγκάνες. Θεωρείται από πολλούς ως η καλύτερη R1 όλων των εποχών. 

2009
Η μεγαλύτερη καινοτομία που εφαρμόστηκε εκείνη τη χρονιά ήταν ο crossplane στρόφαλος. Ο ήχος της θύμιζε κινητήρα V4 90 μοιρών και η παροχή της δύναμης εξομαλύνθηκε ακόμα περισσότερο στις χαμηλές στροφές. Η απόδοση αυξήθηκε στους 182 ίππους, με το βάρος να πηγαίνει στα 206 κιλά, που ήταν πάνω από τον μέσο όρο της εποχής. Μπορεί να υστερούσε στον δρόμο, αλλά ήταν ένα πραγματικό όπλο για την πίστα.

2015
Η εμφάνιση της μοτοσυκλέτας ξεφεύγει από τα συνηθισμένα και θυμίζει πολύ την αγωνιστική M1 των MotoGP. Ο κινητήρας του αποδίδει 200 ίππους στις 13.000 σ.α.λ. και το βάρος πέφτει στα 199 κιλά γεμάτη. Τα ηλεκτρονικά και οι αισθητήρες έχουν την τιμητική τους με στόχο την απόλαυση, την ασφάλεια και την ταχύτητα του αναβάτη. Παρουσιάστηκε και η έκδοση R1-M που ήταν εφοδιασμένη με ημι-ενεργητικές αναρτήσεις της Ohlins.