Με πλάνο και καθαρές, προαποφασιμένες γραμμές, το Forty Eight μπορεί να κινηθεί αρκετά σβέλτα σε δρόμους με στροφές. Η σφιχτή λειτουργία των αναρτήσεων έχει νόημα σε αυτό το πεδίο.
Ο κινητήρας ξυπνά χωρίς δισταγμούς και κρατά από την πρώτη στιγμή το χαρακτηριστικό ρελαντί των H-D. Οι κραδασμοί, όσο η μοτοσικλέτα παραμένει στατική, είναι έντονοι αλλά και ευχάριστοι. Mε την άκρως επιστημονική δοκιμή "κρατάω τις σιαγόνες μου χαλαρές σε μικρή απόσταση μεταξύ τους" το αποτέλεσμα είναι ότι σαφώς κοπανάνε τα δόντια αλλά όχι σε σημείο πόνου ή θραύσης. Checked. Passed. Ok.
H πρώτη κουμπώνει στο δεκτικό και θετικότατο- αλλά σε καμία περίπτωση "βουτυρένιο" (και καλά κάνει)- κιβώτιο και ξεκινάς. Που πήγαν οι κραδασμοί; Με το που σηκωθούν οι στροφές λίγο πάνω από το ρελαντί, αυτοί μειώνονται σε σημείο παλμού, ο οποίος δεν είναι καθόλου ενοχλητικός αλλά σου υπενθυμίζει διαρκώς ότι έχεις 1.202 κ.εκ. αμερικάνικης ιστορίας από κάτω σου. Η μελετημένη αίσθηση που ανέφερα πιο πάνω λοιπόν. Μέχρι να φτάσεις τα 60 χλμ/ ώρα, μπορείς να έχεις αλλάξει σχεδόν όλες τις σχέσεις και έτσι πρέπει, δεν είναι για να στροφάρει ψηλά αυτό το μοτέρ. Κάπου στα 80 είσαι με πέμπτη και το άνοιγμα στο γκάζι ισοδυναμεί με μια προώθηση ή οποία μπορεί να μην είναι επιπέδου supersport αλλά έχει αυτό το ξεχωριστό "κάτι", το όποιο το εκλαμβάνεις περιγραφικά ως "άμα δέσω ένα οικοδομικό τετράγωνο στο μηχανάκι, θα το σύρω χωρίς να το καταλάβω μέχρι να του αλλάξω ταχυδρομικό κώδικα". Ελπίζω να έγινα αντιληπτός.
Στα 110 χλμ./ώρα, η βελόνα του ταχυμέτρου σημαδεύει "ευθεία καρφί" τον δρόμο μπροστά σου, υποδεικνύοντας σου ως άλλη πυξίδα όχι μόνο τον προορισμό αλλά και την ιδανική ταχύτητα cruising. Σε αυτή την ταχύτητα με πέμπτη σχέση, ο κινητήρας δουλεύει γύρω στις 3.000 σ.α.λ. εκπέμποντας αυτούς του zen παλμούς, η μηχανή είναι σταθερότατη στο δρόμο και τίποτα δεν σε αποσπά από την νιρβάνα της απολαυστικής βόλτας. Αν θελήσεις να κάνεις κάποια προσπέραση ή απλά να το ανοίξεις έτσι, για να το ανοίξεις, θα εκπλαγείς από την -τηρουμένων των αναλογιών και δεδομένου του χαρακτήρα- ευστροφία του μοτέρ. Τα χιλιόμετρα ανεβαίνουν σταθερά και σβέλτα, περνάς γρήγορα τα 160 και η μοτοσικλέτα συνεχίζει απρόσκοπτα μέχρι και τα 190 χλμ./ώρα στο κοντέρ, ταχύτητα που σηματοδοτεί και την τελική της. Από τα 140 και πάνω όμως ή αν προτιμάτε, ξεπερνώντας αρκετά τις 4.000 σ.α.λ., το μοτέρ βγάζει πλέον πολλούς και σχετικά υψίσυχνους κραδασμούς, ενώ ο αέρας, δεδομένη και της θέσης οδήγησης που σε τοποθετεί σαν αλεξίπτωτο φρένου σε dragster, θέλει κυριολεκτικά να σε πάρει και να σε σηκώσει. Όχι. Μέχρι τα 140 καλώς αλλά παρατεταμένα πιο πάνω, απλά όχι.
Σε ότι αφορά στην κατανάλωση, το ρεζερβουάρ έχει χωρητικότητα 7,9 λίτρων, με τα 2,4 εξ αυτών να αποτελούν ρεζέρβα. Η ένδειξη της ρεζέρβας λοιπόν, με μικτή χρήση στην πόλη και σε ταξιδάκι που έκανα, άναψε στα 100 χλμ., άρα αυτό μας κάνει κατανάλωση της τάξεως των 5,5 λίτρων στα 100 χλμ. (προφανώς). Στο "πήγαινε" του ταξιδιού όπου φέρθηκα στο Forty Eighty κάπως "άκομψα", έκαψε βέβαια περισσότερο αλλά μιλάμε για χρήση εκτός του "φακέλου πτήσης" της μοτοσικλέτας.
Στα 100 χλμ. απόστασης πάντως, αρχίζουν έτσι και αλλιώς οι πρώτες ενοχλήσεις από την σέλα. Όχι τίποτα τραγικό, αλλά είναι καλό timimg να συγχρονίζονται οι στάσεις για ξεμούδιασμα με τον ανεφοδιασμό.
Τώρα αν στην διαδρομή συμπεριλαμβάνεται στροφιλίκι, δεν χρειάζεται πανικός. Το Forty Eight έχει αρκετά σφιχτό σετάρισμα αναρτήσεων, το πλαίσιο του είναι αρκούντως στιβαρό και τα φρένα του αποτελεσματικά. Η αίσθηση του είναι ελαφριά και παίρνει κλίση εύκολα, χωρίς να παλεύεις με αδρανειακές δυνάμεις που απλά διαφωνούν με αυτό που επιχειρείς. Ως εκ τούτων, η μοτοσικλέτα μπορεί να οδηγηθεί σβέλτα σε δρόμο με στροφές, αρκεί να τηρηθούν κάποιοι κανόνες: Ροή, πλάνο, όχι φρένα τελευταίας στιγμής (και ειδικά μέσα στη στροφή), όχι αναποφασιστικότητα στις γραμμές. Σε ότι αφορά στα φρένα, το ABS λειτουργεί μια χαρά, επεμβαίνοντας μόνο όταν χρειάζεται και με τρόπο αποτελεσματικό. Πολύ καλό και το κράτημα των Michelin Scorcher, των οποίων η πρόσφυση ξεπερνά την δυναμική της μοτοσικλέτας.
Tην επόμενη ημέρα προορισμός το κέντρο και μάλιστα σε δύσκολη ώρα. Problem; Mπα… η ελαφριά αίσθηση του Forty Eight, το στενό του τιμόνι και η ευκολία χειρισμού του, βοηθάνε ώστε να προεσπελαστούν όλα τα εμπόδια κυκλοφοριακής συμφόρησης και να φτάσει κανεις γρήγορα και χωρίς δράματα στον προορισμό του. Το μόνο που θέλει προσοχή είναι οι λακκούβες και οι κακοτεχνίες των δρόμων, γιατί με το σφιχτό setup των αναρτήσεων, τις μικρές διαδρομές αυτών και την εγγενή έλλειψη προοδευτικού συστήματος στα πίσω αμορτισέρ, έχει κοπάνημα. Πραγματικά δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μην χρησιμοποιείται το Forty Eight σε καθημερινή βάση μέσα στην πόλη. Δεν κυνηγάει βέβαια scooter και παπιά αλλά ούτε και προβληματίζει.
