Εκπληκτικός μονόλογος του Marco Bezzecchi στη βροχή, απίστευτο come back του Johann Zarco, ωριμότητα και θαυμαστή σταθερότητα του Alex Marquez, αναδυόμενος Franco Morbidelli, όσο ο Bagnaia χάνει τη μεγάλη ευκαιρία με ένα «χαζό» low side και ο Quartararo παλεύει με το δύσκολο για αυτόν υγρό στοιχείο και το «τζαρτζάρισμα» του Takaaki Nakagami στην αρχή του αγώνα.
Ο βροχερός καιρός της Αργεντινής επεφύλασσε μια γλυκόπικρη γεύση για τους ανθρώπους της Ducati και παραλλήλως την πλέον ευτυχισμένη αγωνιστική ημέρα για την ομάδα του Valentino Rossi και το πουλέν του Marco Bezzecchi. Ο Ιταλός αναβάτης ξεκίνησε από την δεύτερη θέση, έστριψε πρώτος στην Κ1 και δεν τον ξαναείδαν. Πέντε γύρους προ του τερματισμού η διαφορά του από τον ακολουθούντα Alex Marquez άγγιξε τα επτά δευτερόλεπτα!
Όσο ο Marco ταξίδευε προς την καρό σημαία, ο περσινός πρωταθλητής, προπορευόμενος της φετινής βαθμολογίας -και «συμμαθητής» του Bez στο VR46 camp- Pecco Bagnaia «γύριζε» στην τρίτη θέση, κλείνοντας αργά και σταθερά την διαφορά του από τον δεύτερο Alex Marquez. Στον δέκατο πέμπτο γύρο έκανε την κίνησή του, περνώντας («γλυκά» και καθαρά) στα φρένα της Κ13 τον ανήμπορο να αντιδράσει Ισπανό αναβάτη. Δεν του πήρε όμως πάνω από δύο γύρους για να κάνει το μοιραίο λάθος στην ίδια στροφή. Βουτώντας στην Κ13, ένα μεγαλοπρεπές low side του στέρησε είκοσι πολύτιμους βαθμούς και την πρώτη θέση της βαθμολογίας. Συνέχισε τον αγώνα χωρίς δεξί μαρσπιέ, όμως η απέλπιδα προσπάθειά του για έστω τον ένα βαθμό της 15ης θέσης στους εναπομείναντες εννέα γύρους δεν καρποφόρησε.
Στο μεταξύ, ένας ελαφρώς «υπνωτισμένος» στο ξεκίνημα, Johann Zarco εξαπέλυσε από τα μέσα του αγώνα επίθεση μοναδική, μειώνοντας την διαφορά από τους προπορευόμενους με ρυθμό καταιγιστικό. Στον έβδομο γύρο ήταν όγδοος, στον ενδέκατο έκτος, στον δέκατο τρίτο πέμπτος, στον δέκατο έβδομο τέταρτος, δύο γύρους προ του τέλους τρίτος και -κυριολεκτικώς στο νήμα- «πήρε το πορτοφόλι» του Alex Marquez, ο οποίος ήταν ανήμπορος να αντιδράσει δεδομένου ότι τα ελαστικά του είχαν «τελειώσει». Ενδεικτικό του ρυθμού του είναι οι χρόνοι του στους δέκα τελευταίους γύρους. Όσο οι υπόλοιποι κινούνταν στο `47, εκείνος είχε σταθεροποιηθεί στο `46 «χαμηλά».
Όσον αφορά τον Alex, αποδεικνύεται ηλίου φαεινότερον ότι το ταλέντο του χρειαζόταν μια Ducati για να αναδειχθεί. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος παλεύοντας με τους πειραματισμούς (και ενίοτε τις εμμονές) του HRC. Και, εάν υπάρξει συνέχεια στους ρυθμούς αυτούς, μάλλον ανοίγει ο δρόμος προς τους «κόκκινους» και για τον αδελφό του. Για πόσο καιρό ακόμη έχει την δυνατότητα ο Marc να μετατρέπεται σε καμικάζε για την τιμή των όπλων;
Ο έτερος καππαδόκης του VR46, ο Franco Morbidelli, τα πήγε περίφημα και στους δύο αγώνες του σαββατοκύριακου, κατακτώντας δύο τέταρτες θέσεις, υποσκελίζοντας μεγαλοπρεπώς το «θεριό» των «μπλε», ο οποίος δεν τα πάει και τόσο καλά με το υγρό στοιχείο, χώρια που παλεύει από την αρχή της χρονιάς για ένα setup που να τον διευκολύνει, παρ` όλο που σε επίπεδο τελικής ταχύτητας η χαώδης περσινή διαφορά από τον ανταγωνισμό έχει καλυφθεί. Είναι προφανές ότι αυτό δεν αρκεί. Ο Franco τα πήγε περίφημα διότι σε συνθήκες σαν κι αυτές του αγώνα στο Rio Hondo οι διαφορές των τεχνικών χαρακτηριστικών μειώνονται προς όφελος του πραγματικού ταλέντου (των ατυχιών εξαιρουμένων βεβαίως – βεβαίως).
Κατά τα φαινόμενα, ο Jack Miller μάλλον θα βοηθήσει πολύ την ΚΤΜ. Ξεκίνησε από την δέκατη έκτη θέση και τερμάτισε στην έκτη. Παραλλήλως στις δοκιμές εξαντλεί όλα τα περιθώρια, μετατρεπόμενος σε χρήσιμο πολυεργαλείο για τους «πορτοκαλί». Σε συνδυασμό με τον μοναδικό Dani Pedrosa (που ήδη έχει βοηθήσει σημαντικά) και τον νεοαποκτηθέντα Jonas Folger για το 2023 αναμένονται εξελίξεις στο «πεδίο της μάχης».
Κατά τα άλλα, ο αγχωμένος Binder (και με εντυπωσιακό τρόπο νικητής του σαββατιάτικου sprint) έκανε το λάθος στο ξεκίνημα του αγώνα εισβάλοντας βιαίως στην Κ5 και στην προσπάθειά του να αποφύγει προπορευόμενο αναβάτη έκλεισε την γραμμή του ακουμπώντας τον κανονικά κινούμενο στην εσωτερική Vinales, με αποτέλεσμα την πτώση του 33, που λίγο έλλειψε να συμπαρασύρει και τον παραλλήλως κινούμενο στην «εξωτερική» Raul Fernandez. Επίσης, στην Κ7 του πρώτου γύρου ο Nakagami υπήρξε υπερβολικά αισιόδοξος, εξοβελίζοντας τον Quartararo στα άκρα της πίστας. Και οι δύο περιπτώσεις εξετάστηκαν από την διεύθυνση αγώνα και χαρακτηρίστηκαν ως αγωνιστικά συμβάντα.
Επόμενη παράσταση σε δώδεκα ημέρες, στην αριστερόστροφη και ταχύτατη πίστα του Austin στο Τέξας.