Suzuki RF: Οι ικανότατες sportbikes που δεν γνωρίζουν πολλοί

• Διαβάστηκε από 4.100 αναγνώστες
• Ημερομηνία δημοσίευσης: 6/4/2022

Στην δεκαετία του 1990, οι sport και supersport μοτοσυκλέτες ζούσαν στιγμές ανάπτυξης και δόξας. Η τεχνολογική άνθηση της εποχής οδήγησε στην δημιουργία μοτοσυκλετών που ακόμα και σήμερα θεωρούνται ιστορικά επιτεύγματα, τόσο από την Ιαπωνία όσο και από την Ευρώπη.

Η Suzuki ήδη είχε τα υπερ-όπλα GSX-R 750 και 1100 στο παιχνίδι και, όταν παρουσίασε την σειρά RF το 1993, είχε σκοπό την πρόταση μιας μοτοσυκλέτας με σπορ γονίδια, αλλά με υψηλότερο βαθμό χρηστικότητας και προσιτή τιμή.

Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »
Σχολίασέ το, στη σελίδα μας στο Facebook »

Γένεση των RF με 3 μοντέλα 400, 600 και 900 κυβικών

H Suzuki σύστησε την σειρά των RF στον κόσμο, με 3 μοτοσυκλέτες στα 400, 600 και 900 κυβικά, αρχής γενομένης από το 1993. Οι μοτοσυκλέτες είχαν μια αισθητική η οποία αμφισβητήθηκε, σχεδόν με το «καλημέρα σας»: Τα πλαστικά έντυναν πλήρως τα μοντέλα, αεραγωγοί στο πλάι δημιουργούσαν ένα ιδιαίτερο στοιχείο εμφάνισης και θύμιζαν Ferrari Testarossa, ενώ το πλαίσιο ακολουθούσε χρωματικά την μοτοσυκλέτα. Τα μοντέλα είχαν ισχύ 58, 98 και 125 ίππων αντίστοιχα, ενώ «χτίζονταν» πάνω σε ατσάλινο πλαίσιο δύο δοκών.  Το μοντέλο των 900 κυβικών ήταν –αναμενόμενα θα έλεγε κανείς- αυτό που τράβηξε την μεγαλύτερη προσοχή, ως το κορυφαίο της νέας γκάμας. Ο κινητήρας του βασιζόταν σε αρκετά μεγάλο βαθμό, στο μοτέρ του GSX-R 1100, όντας υγρόψυκτος και χρησιμοποιώντας μικρότερα καρμπυρατέρ και μικρότερες βαλβίδες, ώστε η απόδοση της ισχύος να είναι ομαλότερη και πιο «χρησιμοποιήσιμη».

Φοβερά στο δρόμο και προσιτά στο ταμείο

Η συμπεριφορά των Suzuki RF χαρακτηρίστηκε ως πολύ καλή, για την εποχή. Το μοντέλο των 900 κυβικών απέσπασε πιθανώς τις καλύτερες κριτικές της σειράς, αφού το πολύ καλό κράτημα της στο δρόμο συνδυαζόταν με έναν πολύ ελαστικό και δυνατό κινητήρα, που μπορούσε να προσφέρει συγκινήσεις είτε σε ταξίδια, είτε σε βόλτες αναψυχής. Είχε ρεζερβουάρ καυσίμου 21 λίτρων που, σύμφωνα με δοκιμαστές της εποχής, μπορούσε να προσφέρει μέχρι και 300 χιλιόμετρα αυτονομίας, τα φρένα του ήταν ικανοποιητικά, οι αναρτήσεις προσέφεραν ρυθμίσεις και η θέση οδήγησης δεν ήταν ακραία. Το «κερασάκι στην τούρτα» ήταν η προσιτή του τιμή.