«Οχι βενζίνη χωρίς κράνος»: η αρχή της πρωτοβουλίας στα Χανιά

Όχι στη βενζίνη στο τεπόζιτο χωρίς κράνος στο κεφάλι
Θάνατος 17άχρονου χωρίς κράνος η αιτία κινητοποίησης
Το μπαλάκι και πάλι στην ατομική και τοπική πρωτοβουλία
Κράνος στο κεφάλι και σαγιονάρα στο πόδι δεν πάνε μαζί

Όχι στη βενζίνη στο τεπόζιτο χωρίς κράνος στο κεφάλι

Ένα πρατήριο υγρών καυσίμων στην Κίσσαμο Χανίων αποφάσισε να αναλάβει ενεργό ρόλο στην ευαισθητοποίηση για την οδική ασφάλεια, ανακοινώνοντας ότι δεν θα παρέχει καύσιμα σε οδηγούς και συνεπιβάτες δικύκλων που δεν φορούν κράνος. Αυτή η κίνηση έρχεται ως απάντηση στον πρόσφατο θάνατο ενός 17χρονου σε τροχαίο, προκαλώντας έντονη θλίψη και ανησυχία στην τοπική κοινωνία. Η ανακοίνωση του ιδιοκτήτη, Εμμανουήλ Ροδουσάκη, υπογραμμίζει την ελπίδα ότι και άλλες επιχειρήσεις θα ακολουθήσουν το παράδειγμα αυτό, με σκοπό τη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων και την προστασία των νέων.
 

Θάνατος 17άχρονου χωρίς κράνος η αιτία κινητοποίησης

Ο θάνατος του 17χρονου Γιάννη Χριστουλάκη, μετά από σοβαρό τροχαίο στην Κίσσαμο, αποτέλεσε ισχυρό σοκ για την κοινότητα. Παρά τη νοσηλεία του στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, υπέκυψε σε κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Η τραγική απώλεια κινητοποίησε όχι μόνο φίλους και συγγενείς αλλά και επιχειρήσεις της περιοχής, οδηγώντας σε δράσεις ευαισθητοποίησης. Η οικογένειά του, μάλιστα, ζήτησε αντί στεφάνων για την κηδεία του, τα χρήματα να διατεθούν σε κοινωφελείς σκοπούς. Το περιστατικό αναδεικνύει τη σοβαρότητα του προβλήματος με τη μη χρήση προστατευτικού εξοπλισμού από δικυκλιστές.
 

Το μπαλάκι και πάλι στην ατομική και τοπική πρωτοβουλία

Η απόφαση του πρατηρίου καυσίμων αναδεικνύει την απαραίτητη σημασία της κοινωνικής ευθύνης στην πρόληψη των τροχαίων. Δυστυχώς, για μία ακόμη φορά, η πολιτεία δεν αποδεικνύεται αρκετή για να προστατέψει τις ζωές των πολιτών και έτσι η ευθύνη μετακυλείται στους ίδιους τους πολίτες ατομικά και ―στην καλύτερη περίπτωση― συλλογικά. Η πρωτοβουλία του κ. Ροδουσάκη είναι αξιοθαύμαστη, είναι όμως αρκετή; Ακόμα και στην περίπτωση που και τα υπόλοιπα πρατήρια βενζίνης την υιοθετήσουν, όσο η χρήση κράνους δεν αποτελεί για τους μοτοσυκλετιστές ένα απαραίτητο στοιχείο προστασίας της ζωής αλλά φαντάζει στα μυαλά τους ως ένα δείγμα υποταγής, το «δεν σου βάζω βενζίνη αν δεν φοράς κράνος» θα παραμείνει μια τιμωρία που οι άνθρωποι θα προσπαθούν (και φυσικά θα καταφέρνουν) να αποφεύγουν.
 

Κράνος στο κεφάλι και σαγιονάρα στο πόδι δεν πάνε μαζί

Η χρήση κράνους αποτελεί αναμφίβολα την πρώτη και κρισιμότερη παράμετρο ασφάλειας για τους μοτοσυκλετιστές, ωστόσο δεν είναι το μοναδικό μέτρο προστασίας. Το κράνος προσφέρει ζωτική προστασία σε περίπτωση πτώσης ή σύγκρουσης, μειώνοντας σημαντικά τον κίνδυνο σοβαρής κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης. Ένα κράνος είναι αρκετό όμως όταν από κάτω υπάρχει κοντομάνικο, σορτσάκι και σαγιονάρα; Σίγουρα δεν έχουν όλοι χρήματα για πλήρη εξοπλισμό και, όταν πεταγόμαστε «εδώ, λίγο πιο κάτω», τα δύο λεπτά ντυσίματος μας μοιάζουν χάσιμο χρόνου. Ένας μοτοσυκλετιστής όμως που ντύνεται με πλήρη εξάρτηση το σκέφτεται αλλιώς. Ξέρει ότι η πιθανότητα του ατυχήματος είναι μεγαλύτερη κοντά στο σπίτι του, ότι υπάρχει πια οικονομικός και ταυτόχρονα ασφαλής μοτοσυκλετιστικός εξοπλισμός (ο οποίος μάλιστα δεν προκαλεί πια οπτικά) και είναι ενδεχομένως και περήφανος να είναι πλήρως ντυμένος μοτοσυκλετιστικά, έστω και για την πιο μικρή διαδρομή. Ποιος τον έμαθε να σκέφτεται έτσι: το σύστημα εκπαίδευσης, η προσωπική του σκέψη ή ένα ατύχημα του ίδιου ή κοντινού του προσώπου;