Δεν είναι το πιο γρήγορο ή το πιο όμορφο, έχει όμως κάτι το μοναδικό, Full καλοκαιρινό, “μανιτζέβελο” και ανέμελο, φιλικό, συντροφικό, κάτι μαγικό αναβλύζει που προκαλεί εξάρτηση.
Το Agility έφτασε στο περιοδικό την περίοδο που το γκαράζ μας έσφυζε από μεγάλες μοτοσικλέτες. Η μόνιμη κουβέντα στο τέλος της εργασιακής μέρας και στο μοίρασμα των κλειδιών ήταν: ''ααα παιδιά υπάρχει και το Agility" το μαύρο κλειδάκι του όμως με την ευκολία που έβγαινε στον έξω κόσμο με την ίδια ευκολία κλεινόταν στο σκοτεινό περιβάλλον της συρταριέρας, μέχρι την επόμενη. Οι μέρες κυλούσαν και τη φορά που έμεινε μόνο του στο γκαράζ και πριν προλάβει να ολοκληρωθεί το χαρακτηριστικό ''ααα'' ήδη το κλειδί του φώλιαζε στην τσέπη μου. Από εκείνη την στιγμή και μετά η εξάρτησή μου μαζί του ήταν γεγονός. Το λάθος μου ξεκινά την επομένη το πρωί, που κατά τη διαδικασία Qualifying καφέ-τσιγάρο εκστασιασμένος περιέγραφα τις πρώτες μου εντυπώσεις. Διστακτικά στην αρχή και αργότερα επιτακτικά ζήτησαν το κλειδί του Agility ένας ένας οι συνάδελφοι και όλοι είχαν σχηματίσει την ίδια εντύπωση. Μέχρι και ο Κάνδυλας, που μοτοσικλέτα με μικρότερες διαστάσεις από το Rocket το θεωρεί minibike, το είχε λατρέψει. Το νέο διέρρευσε και ένας - ένας σκαρφίζονταν εξωτερική δουλειά για να το πάρει. Οι κοπέλες του γραφείου θυμήθηκαν πως πρέπει να ξεσκονίσουν τις οδηγικές, δίκυκλες ικανότητές τους. Σφοδροί πόνοι ξαφνικά στο γόνατο του Σταύρου, στον αστράγαλο του Θανάση και στην μέση του Νίκου. Η Eύη και ο Θωμάς που έπρεπε να πάνε τις μοτοσικλέτες τους για το μεγάλο service των 10.000 χλμ, μεταφράστηκε φυσικά σε ψώνια στην Ερμού και καφέ στα Εξάρχεια αντίστοιχα. Έπειτα ο Τσίλι που το ζήτησε για να μεταφέρει τα μικρο-ανταλλακτικά για να ολοκληρώσει το restoring στο XL του που έχει ξεκινήσει τα τελευταία 10 χρόνια. Εμπόλεμη ζώνη το γραφείο με προτεστάντη και συνάμα μεσολαβητή του O.H.E. το Agility!
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 64774 αναγνώστες
