Μετά από τρεις προσπάθειες (στο Satelis 125, στο 250 και τώρα στο 400), το πήρα απόφαση. Ποτέ δε θα καταφέρω να δω τον κόσμο μέσα από τους καθρέφτες του! Αν και βρίσκονται πάνω στο τιμόνι, δε ρυθμίζονται, παρά μόνο ως προς το κρύσταλλο (όπως στα αυτοκίνητα) με αποτέλεσμα να βρίσκονται χαμηλά και να μην είναι ιδιαίτερα βολικοί για ψηλούς αναβάτες.
Μικρό το κακό. Η θέση οδήγησης σου δίνει τη δυνατότητα να τεντώσεις τα χέρια και να βρεθείς λίγο πιο πίσω, ενώ και σε αυτή την περίπτωση η άνεση είναι δεδομένη. Παρά το γεγονός, άλλωστε, ότι το Satelis είναι αρκετά ογκώδες και βαρύ, ο απόλυτος έλεγχος επιτυγχάνεται χωρίς προσπάθεια, καθώς το μεγαλόσωμο scooter καταφέρνει να κρύψει αρκετά από τα κιλά του εν κινήσει. Αν και χαμηλά η δύναμη δεν ικανοποιεί, μετά τις 5.000 σ.α.λ. θα νιώσεις την κλοτσιά στον κινητήρα και τα χιλιόμετρα θα αρχίσουν να μαζεύονται γρήγορα και εύκολα. Το ανοιχτό πεδίο είναι αυτό που θα ευχαριστήσει το Satelis (αφού με τον όγκο του και τη μειωμένη δύναμη χαμηλά δε θα ικανοποιήσει ανάμεσα σε ακινητοποιημένα αυτοκίνητα), το οποίο θα αποζημιώσει τον αναβάτη του με γρήγορες επιταχύνσεις και σχετική σταθερότητα.
Η ισχύς του θα παραμείνει και ψηλότερα, κάνοντάς το ιδανικό και για μικρά ταξίδια. Θα αγγίξει εύκολα τα 140 χλμ./ώρα και θα συνεχίσει μέχρι τα 160, αν και κάπου εκεί θα δείξει ότι πρόκειται για μονοκύλινδρο 400άρι. Επιπλέον, η προστασία από τον αέρα είναι πολύ καλή. Ωστόσο, οι μεγάλες του επιφάνειες και το βάρος του, το οποίο συγκεντρώνεται πίσω, θα φέρουν μια αστάθεια, ειδικά όταν έχει να αντιμετωπίσει δυνατούς ανέμους. Από την άλλη, σε… πείσμα του όγκου του, θα ικανοποιήσει ακόμη και σε κλειστές στροφές. Αν και οι αναρτήσεις θα διαμαρτυρηθούν υπό πίεση, το χαμηλό κέντρο βάρους θα διευκολύνει τις συνεχείς εναλλαγές κλίσης και, με λίγη συνήθεια, το ταξίδι σε σφιχτό επαρχιακό δίκτυο θα γίνει παιχνιδάκι.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 67452 αναγνώστες
