Τι σχέση μπορεί να έχει ένα 4κύλινδρο 1000άρι με πρακτικές προεκτάσεις και ρίζες στο R1 του 2005 με τον εξευγενισμένο Γερμανό «μπαμπούλα» της BMW; Εκ πρώτης θα λέγαμε : «όχι και τόσο μεγάλη…» Πρόκειται όμως για δύο μοντέλα που παρ΄ όλη τη διαφορετικότητα τους, «σημαδεύουν» στον ίδιο στόχο.
Αν τοποθετούσαμε τα δύο αυτά μοντέλα σε ένα θεωρητικό κύκλο «χαρακτήρων» , το σίγουρο είναι πως θα βρισκόντουσαν σε διαμετρικά αντίθετες θέσεις. Ακόμη και έτσι όμως, κοινό σημείο και για τα δύο θα αποτελούσε το κέντρο του κύκλου, που δεν είναι άλλο από τη δυναμική street φιλοσοφία, «διανθισμένη» με πρακτικές προεκτάσεις. Ωμή δύναμη, διαφορετικότητα και hi-tech χαρακτήρας αυτά που προτάσσει το BMW, «συγγένεια» με τα supersport, ιαπωνική ευχρηστία και πολυμορφικός χαρακτήρας τα «θέλγητρα του Yamaha.
Το 1300 R κράτησε τη λογική του προκατόχου του. Αποτελεί συνέχειά του με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Είναι ίδιο, αλλά και συνάμα διαφορετικό. Κράτησε τα καλά και έγινε καλύτερο. Δηλαδή έγινε πιο δυνατό, πιο ροπάτο, φρόντισε να ρίξει «νερό στο κρασί του», αλλά μη νομίζετε: μόνο στα επουσιώδη, δηλαδή στους διακόπτες, που έγιναν πλέον όμοιοι με αυτούς που βλέπουμε στις άλλες μοτοσικλέτες. Κατά τα άλλα όμως δεν άλλαξε σε βασικούς τομείς που αποτελούν σήμα κατατεθέν του δημιουργού του, όπως οι επιλογές στις αναρτήσεις (Duolever) αλλά και τα ηλεκτρονικά συστήματα (ABS, Αnti Slip Control, Electronic Suspendion Adjustment). O νέος του εαυτός είναι καλύτερος από τον παλιό. Και είναι ακόμη πιο αποφασισμένος να επιβληθεί στους αντιπάλους με τον τρόπο που ξέρει καλύτερα: με τη δύναμή του.
Όπως και να το δει κανείς, το Fazer είναι μία πιο «ανόθευτη» κατασκευή σε σχέση με το K 1300 R. Όχι, σε καμία περίπτωση δεν φορά ζώνη αγνότητας και όταν ο δείκτης του στροφόμετρου ξεπερνά τις 8.000 σ.α.λ. το μοτέρ υπενθυμίζει την κολασμένη από το R1 καταγωγή του. Το αγνό της κατασκευής αφορά στα ελάχιστα ηλεκτρονικά που παρεμβαίνουν στην οδηγική εμπειρία, αφού στην προκειμένη περίπτωση το μοναδικό πράγμα που δίνει το «παρών» είναι το σύστημα αντιμπλοκαρίσματος των φρένων, το γνωστό σε όλους ABS, το οποίο μάλιστα είναι προαιρετικό. Ούτε ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενες αναρτήσεις ούτε σύστημα περιορισμού της ολίσθησης του πίσω τροχού ούτε συνδυαζόμενα φρένα με ηλεκτρική υποβοήθηση. Με λίγα λόγια, ο αναβάτης έχει πολύ περισσότερο έλεγχο, χωρίς να χρειάζεται να απενεργοποιήσει κάτι και αυτό τον κάνει το αφεντικό της υπόθεσης, σε αντίθεση με το «K», το οποίο με όλα τα ηλεκτρονικά ενεργοποιημένα παίρνει από μόνο του πολλές φορές τα ηνία.
Περισσότερα γα τα δύο αυτά μοντέλα, μπορείτε να βρείτε στο τεύχος Νο12 του Moto Τρίτη που κυκλοφορεί από σήμερα (09/06) στα περίπτερα.
.
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;