Η Bimota παραδοσιακά δεν έφτιαχνε ποτέ δικούς της κινητήρες. Μια φορά αποφάσισε να το κάνει, όταν το 1997 παρουσίασε στο παγκόσμιο κοινό μια V2 δίχρονη 500 κ.εκ. ρέπλικα GP, η οποία είχε σχεδιαστεί ως φονέας superbikes.
Οι Ιταλοί δήλωναν με περηφάνεια πως ο εξελιγμένος ψεκασμός της και το κύκλωμα λίπανσης για το κάτω μέρος του κινητήρα την έκαναν καθαρή και αξιόπιστη μοτοσικλέτα. Λίγους μήνες αργότερα ο κόσμος μάθαινε από τον παγκόσμιο Τύπο πως το V-Due ήταν πρακτικά μη οδηγήσιμο εξαιτίας του τραγικού ψεκασμού και επιπλέον δεν ήταν και αξιόπιστο. Πολλές από τις πρώτες μοτοσικλέτες επιστράφηκαν στην εταιρεία και το 1999 η Bimota χρεωκόπησε.
Μια ομάδα μηχανικών της στο μεταξύ αγόρασε το στοκ των μοτοσικλετών και κινητήρων από την εκκαθάριση του εργοστασίου, πέταξε τον ψεκασμό για καρμπυρατέρ Dell Orto VHSB 39, ξανασχεδίασε το κύκλωμα λίπανσης και το 1999 παρουσίασε τη σειρά V-Due Evoluzione, η οποία έμεινε σε περιορισμένη παραγωγή ως το 2005 και την έκδοση Edizione Finale.
Αξιόπιστη πλέον και με όλα εκείνα τα ατού (στήσιμο, πλαίσιο, αναρτήσεις) που έχτισαν τον θρύλο της Bimota, η V-Due έγινε αντικείμενο λατρείας για γνώστες και σήμερα όλες οι εκδόσεις της είναι συλλεκτικές και ιδιαίτερα ποθητές - ακόμη και η καταραμένη πρώτη του 1997.
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;