Honda Super Cub: Το παπί που άφησε ιστορία
- Σχεδιάστηκε για να γίνει «ένα μηχανάκι για όλους».
- Το πρώτο μοντέλο απέδιδε 4,5 ίππους και πλησίαζε τα 70 χλμ. τελική.
- Φτιάχτηκε ειδικό εργοστάσιο που θα επωμιζόταν την παραγωγή, βασισμένο στο αντίστοιχο της VW.
- Συνεχόμενα στην παραγωγή από το 1958, έχει πουλήσει πάνω από εκατό εκατομμύρια μοντέλα.
HONDA: Δείτε τι προσφορές ισχύουν!
Σχεδιάστηκε για να γίνει «ένα μηχανάκι για όλους»
Βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του `50 (1956 συγκεκριμένα) και οι θρυλικοί πλέον Soichiro Honda και Takeo Fujisawa βρίσκονται στη Γερμανία, όπου παρατηρούν πόσο δημοφιλή είναι τα Mopeds και οι μικρές μοτοσυκλέτες. Εκεί ήταν που στο μυαλό του Fujisawa άρχισε να γεννιέται η ιδέα για την παραγωγή ενός ιαπωνικού «δίκυκλου για όλους» (το μυαλό του Honda ήταν περισσότερο στοχοπροσηλωμένο στους αγώνες εκείνη την περίοδο και πραγματικά η επιμονή του θα έφερνε τη Honda στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα λίγα χρόνια αργότερα, όμως αυτό είναι μια ιστορία για ένα άλλο άρθρο). Αφού επισκέφτηκαν, μεταξύ άλλων, τις εκθέσεις της Kreidler και της Lambretta, ο Fujisawa διακήρυξε ότι αυτά τα σχέδια δεν είχαν μέλλον και δεν θα κατάφερναν να πουλήσουν. Η ιδέα του ήταν αρκετά διαφορετική. Ήθελε ένα δίκυκλο που θα ήταν όσο πιο απλό γίνεται τεχνολογικά, το οποίο θα μπορούσε να πουλήσει και να ευδοκιμήσει και σε περιοχές του κόσμου όπου δεν υπήρχε ιδιαίτερη τεχνογνωσία, ούτε πρόσβαση σε αξιόπιστα ανταλλακτικά ή καύσιμα. Βασική επίσης προϋπόθεση ήταν να μπορεί να οδηγηθεί με το ένα χέρι, με τον Fujisawa να αναφέρει στον Honda: “Αν μπορείς να σχεδιάσεις μια μικρή μοτοσυκλέτα, ας πούμε 50cc, με κάτι να καλύπτει τον κινητήρα και να φιλοξενεί τα καλώδια εκεί μέσα, μπορώ να το πουλήσω. Δεν ξέρω πόσα μαγαζιά που πουλάνε Noodles υπάρχουν στην Ιαπωνία, αλλά μπορώ να σου εγγυηθώ ότι όλα θα θέλουν τουλάχιστον ένα από τα μηχανάκια μας για Delivery”. Έχοντας αυτές τις προϋποθέσεις κατά νου, το δίδυμο ήταν έτοιμο να κατασκευάσει ένα μηχανάκι θρύλο: Το Honda Super Cub.
Το πρώτο μοντέλο απέδιδε 4,5 ίππους και πλησίαζε τα 70 χλμ. τελική
Δύο χρόνια μετά τη σύλληψη της ιδέας, τα πρώτα μοντέλα άρχισαν να βγαίνουν από τη γραμμή παραγωγής. Ήταν το πρώτο δίκυκλο που χρησιμοποίησε πλαστικό για τον λασπωτήρα και για την ποδιά, το οποίο «έκανε την ίδια δουλειά με το μέταλλο με πολύ χαμηλότερο κόστος», σύμφωνα με τον ιστορικό μοτοσυκλέτας, Clement Salvadori. Η εξέλιξη του κινητήρα σε σχέση με μια δεκαετία πριν (δηλαδή σε σχέση με τους πρώτους κινητήρες της Honda), έδειξε τα τεράστια βήματα που είχαν γίνει μέσω του αγωνιστικού προγράμματος που έτρεχε ο Honda. Ο νέος τετράχρονος κινητήρας των 49cc απέδιδε 4,5 ίππους στις 9.500 σ.α.λ. με διάμετρο κυλίνδρου στα 43mm και διαδρομή εμβόλου στα 39mm και συνεργαζόταν με τριτάχυτο κιβώτιο. Με ευνοικές συνθήκες το Super Cub μπορούσε να φτάσει και τα 69 χλμ,/ώρα! Ο χαμηλός λόγος συμπίεσης (8,5:1) ήταν ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα με βάση τον σχεδιασμό των Honda και Fujisawa. Διασφάλιζε ότι το Super Cub θα μπορούσε να «τρέξει», χρησιμοποιώντας φθηνότερα καύσιμα ή βασικά ό,τι καύσιμο ήταν διαθέσιμο, διασφαλίζοντας ότι στις αναπτυσσόμενες αγορές θα είχε τεράστια επιτυχία. Πέρα από την δυνατότητα χρήσης φθηνότερου, χαμηλού σε οκτάνια καυσίμου, το Super Cub προσέφερε και ένα απλό και χαμηλό κόστος συντήρησης. Το μπουζί έπρεπε να καθαρίζεται κάθε 1.600 χλμ και η αλυσίδα χρειαζόταν τέντωμα. Στα 3.200 χλμ. γινόταν ρύθμιση των βαλβίδων και αλλαγή λαδιού, ενώ στα 8.000 χιλιόμετρα το Super Cub ήθελε καθάρισμα καρμπιρατέρ, αλυσίδας, σιγαστήρα εξάτμισης και ρουλεμάν. Για τα δεδομένα της εποχής ήταν ένα απλό, φθηνό και ευκολοσυντήρητο μηχανάκι, «ένα μηχανάκι για όλους».
Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »
Σχολίασέ το, στη σελίδα μας στο Facebook »
Φτιάχτηκε ειδικό εργοστάσιο που θα επωμιζόταν την παραγωγή, βασισμένο στο αντίστοιχο της VW
Εξαρχής ο στόχος των Honda και Fujisawa ήταν η παραγωγή να γίνει σε μεγάλους αριθμούς. Μέχρι τότε, τα κορυφαία μοντέλα της εταιρείας τους είχαν πουλήσει «μόλις» 2 με 3 χιλιάδες μηχανάκια κάθε μήνα, όμως εδώ τα πράγματα θα άλλαζαν άρδην. Οι δύο πρωτοπόροι το γνώριζαν αυτό και έτσι κατασκεύασαν ένα νέο εργοστάσιο στη Suzuka, το οποίο κόστισε 10 δισεκατομμύρια γιεν και θα μπορούσε να παράξει 30.000 Super Cub (με δύο βάρδιες 50.000 Super Cub) κάθε μήνα! Όταν ολοκληρώθηκε το 1960 ήταν το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής μοτοσυκλετών στον κόσμο και κατάφερε να μειώσει 18% το κόστος σε κάθε Super Cub που παραγόταν, κάνοντάς το ακόμα πιο προσιτό. Ως πρότυπο για την κατασκευή του εργοστασίου, οι Honda και Fujisawa είχαν χρησιμοποιήσει τη γραμμή παραγωγής του Volkswagen Beetle (του σκαραβαίου) στο Wolfsburg της Γερμανίας, το οποίο το 1955 είχε ήδη κατασκευάσει ένα εκατομμύριο σκαραβαίους.
Συνεχόμενα στην παραγωγή από το 1958, έχουν παραχθεί πάνω από εκατό εκατομμύρια μοντέλα
Με όλα αυτά τα όπλα λοιπόν στη φαρέτρα του, το Super Cub βγήκε στις αγορές το 1958 και αποδείχθηκε άμεση επιτυχία. Συνεχίζει έκτοτε να παράγεται, με διάφορες τεχνολογικές αλλαγές φυσικά και διαφοροποιήσεις στο όνομα, όμως η «καρδία» που το ξεχώρισε, δηλαδή ο σχεδιασμός του, παραμένει ο ίδιος. Τόσο ίδιος που το 2014 το Ιαπωνικό γραφείο ευρεσιτεχνιών του εξασφάλισε ένα «τρισδιάστατο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας», κατοχυρώνοντας ουσιαστικά το ιδιαίτερο σχήμα του ως πατέντα. Ήταν η πρώτη φορά που στην Ιαπωνία ένα οποιοδήποτε όχημα λαμβάνει τέτοια τιμή. Αυτή τη στιγμή το Super Cub παράγεται σε 15 χώρες του κόσμου και η συνολική του παραγωγή (από την αρχή της δημιουργίας του) ξεπέρασε τα εκατό εκατομμύρια μοντέλα το 2017, κάτι που το κάνει το πιο πολυπαραγμένο μοντέλο στην ιστορία των αυτοκινούμενων οχημάτων και αντιστοιχεί περίπου στο ¼ όλων των μοτοσυκλετών Honda που έχουν παραχθεί ποτέ
