Ζουν ανάμεσα μας. Με ασαφές νομικό πλαίσιο και μεγάλο δείκτη επικινδυνότητας για τους εαυτούς αλλά και τους άλλους χρήστες του δρόμου, η οδήγηση με ποδήλατο ή πατίνι αποδεικνύεται σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Αδιαφορία ή αναγκαστική παρανομία;
Το ποδήλατο επανήλθε και θα μείνει. Δεν είναι μόδα, είναι λύση και τρόπος ζωής. Για όσους έμαθαν να οδηγούν στους δρόμους της δεκαετίας του 80 και του 90, το ποδήλατο είναι ένας νέος παρείσακτος, και έτσι κάποιες συνήθειες πρέπει να αλλάξουν. Κάτι ανάλογο ισχύει και με τα πατίνια αφού αποτελούν εύκολη και ανέξοδη λύση καθημερινής μετακίνησης. Την ίδια στιγμή όμως υπάρχει διαφωνία στο κατά πόσο οι οδηγοί ποδηλάτων και πατινιών πρέπει να υποχρεούνται να κινούνται σε ειδικές λωρίδες, ή να έχουν το ελεύθερο να κινούνται κανονικά και στο δρόμο αν θέλουν.
Δεν τηρούν τον KOK οι ποδηλάτες δημιουργώντας προβλήματα Δεν είναι όλα τα δάχτυλα του χεριού το ίδιο, όμως υπάρχουν οδηγοί ποδηλάτων και πατινιών που γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τον ΚΟΚ. Δεν χρησιμοποιούν το δεξί άκρο του οδοστρώματος, ενώ μπαίνουν και οδούς ταχείας κυκλοφορίας αν και απαγορεύεται. Αποτέλεσμα; Παρακωλύουν τη συγκοινωνία, προκαλούν εκνευρισμό στους άλλους οδηγούς και θέτουν εαυτούς σε κίνδυνο. Δεν συμμορφώνονται με τα σήματα κυκλοφοριακής ρύθμισης, μιλούν στο κινητό ή χρησιμοποιούν ακουστικά για να απολαμβάνουν την αγαπημένη τους μουσική. Επίσης δεν φέρουν κόρνα ή κάποιο φως ώστε να μπορούν να αναγνωριστούν από τους υπόλοιπους χρήστες του δρόμου το βράδυ. Απαιτούν να τους προσέχεις αλλά οι ίδιοι δεν τηρούν τα προβλεπόμενα σφηνώνοντας σε κάθε απίθανη σπιθαμή χώρου, γιατί έτσι μπορούν. Όσο για τον εξοπλισμό; Οι ποδηλάτες είναι πιο συνειδητοποιημένοι και φορούν στις περισσότερες περιπτώσεις κράνος και εξοπλισμό ενώ οι πατινέιρος κυκλοφορούν συνήθως με ενδυμασία εξόδου για καφέ ή βόλτα. Τι γίνεται όμως σε ενδεχόμενη πτώση; Επίσης κατά την κίνηση τη νύχτα είναι υποχρεωτική η χρήση ρουχισμού με αντανακλαστικές επιφάνειες αλλά στην πράξη δεν ακολουθείται ούτε αυτός ο κανόνας.
Δεν υπάρχουν ποδηλατοδρόμοι και ειδικοί χώροι για πατίνια στην Ελλάδα Το κράτος φρόντισε να δώσει επιδότηση με το κινούμαι ηλεκτρικά για αγορά ποδηλάτων και πατινιών, αλλά για κατάλληλους δρόμους ούτε λόγος. Τα ποδήλατα αποτελούν μέσο εκγύμνασης, χόμπι και σε μικρότερο ποσοστό εναλλακτικό μέσο μετακίνησης. Στα πατίνια η εικόνα είναι ξεκάθαρη αφού χρησιμοποιούνται αμιγώς ως εναλλακτικό μέσο μετακίνησης για μέγιστη οικονομία. Έτσι, άθληση και ψυχαγωγία συνδυάζονται με την ανάγκη για οικονομία, με ταυτόχρονο όφελος και στο περιβάλλον. Αυτοί είναι σημαντικοί παράγοντες ώστε να βοηθηθούν οι χρήστες των δύο αυτών οχημάτων στην κίνηση τους στο δρόμο. Δεν θα γίνουμε και Αμστερνταμ αλλά τουλάχιστον σε ορισμένες κεντρικές οδούς θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ειδικές λωρίδες για να εξυπηρετηθούν όσοι οδηγούν ποδήλατα και ηλεκτρικά πατίνια χωρίς να κινδυνεύουν από αυτοκίνητα μοτοσυκλέτες και φορτηγά.
Σε περίπτωση ατυχήματος τα πληρώνει από την τσέπη του ο ποδηλάτης Ποδήλατα και πατίνια που κινούνται με ταχύτητα μικρότερη των 6χλμ./ώρα δεν χρειάζεται να φέρουν πινακίδες και μπορούν να κυκλοφορούν νόμιμα στο δρόμο χωρίς να υπάρχει πλαίσιο υποχρεωτικής ασφάλισης.Από την άλλη, όσα ποδήλατα και πατίνια μπορούν να κινηθούν αυτόνομα και χωρίς τη χρήση πεταλιών με ταχύτητα μεγαλύτερη από 6 χλμ./ώρα, λογίζονται ως μοτοποδήλατα και πρέπει να υπάρχει υποχρεωτικά ασφάλεια οχήματος. Παρόλα αυτά οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν φροντίσει να προσφέρουν προγράμματα που καλύπτουν την αστική ευθύνη όλων αυτών των οχημάτων σε τιμές που κυμαίνονται στα 50 ευρώ το χρόνο. Επομένως όποιος οδηγεί ποδήλατο ή πατίνι μπορεί να είναι καλυμμένος, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να επωμιστεί από την τσέπη του τυχόν έξοδα που θα προκύψουν σε ενδεχόμενο ατύχημα με άλλο όχημα. Ποιος όμως ελέγχει την ταχύτητα αυτών των οχημάτων;
Εσείς τι γνώμη έχετε; Αυθαιρετούν οι χρήστες ποδηλάτων και παπιών απέναντι στον ΚΟΚ ή είναι αναγκασμένοι να το κάνουν αφού δεν υπάρχει σαφές νομικό πλαίσιο και λωρίδες ειδικά διαμορφωμένες για την κίνηση τους;
.jpg)
