Έντονο ιταλικό χρώμα είχε ο πρώτος γύρος του φετινού MotoGP, στην πίστα του Portimao. Ιταλικές μοτοσυκλέτες στις πέντε πρώτες θέσεις (με την Ducati να σαρώνει στο πέρασμά της) και δύο Ιταλούς αναβάτες στο podium, αμφότεροι της σχολής Rossi. Bagnaia και Bezzecchi έκανα το 1 – 3 με δεύτερο τον Vinales (μοναδική «παραφωνία» στην ιταλική συμφωνία αναβατών και κατασκευαστών).
Bagnaia νικητής ΜotoGP
Η νέα έμπνευση του Ezpeleta (το «σπριντ» του Σαββάτου) ουσιαστικώς αυξάνει το μήκος του πρωταθλήματος κατά δέκα σχεδόν αγώνες. Πάει να πει μιάμιση φορά το συνολικό μήκος της σεζόν και παραλλήλως οι 140 βαθμοί που μοιράζονται οι συμμετέχοντες σε κάθε αγώνα αυξάνονται στους 189. Εάν συνυπολογισθεί η διάρκεια του πρωταθλήματος στους 21 αγώνες τότε καθίσταται ηλίου φαεινότερον ότι οι αναβάτες (κυρίως αυτοί) αγγίζουν πλέον τα απόλυτα όρια της νεότητάς τους. Το αγωνιστικό τριήμερο στο Portimao απέδειξε του λόγου το αληθές. Τελευταίο τεστ πριν την έναρξη της χρονιάς και το νέο πρόγραμμα της πρώτης διοργάνωσης τέντωσε στα όρια ανθρώπους και υλικά. Δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί ο πρώτος γύρος και ήδη δύο αναβάτες είναι εκτός και από την Αργεντινή που έπεται. Μπορεί η περιφερόμενη, με ένα ποτήρι στα χέρια, αναξιοπιστία των επισήμων να δηλώνει ακατάσχετα για την «μαγεία» των αγώνων (και να εξυμνεί την άρτια οργάνωση), όμως όλα έχουν ένα όριο. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτό έχει ήδη χαθεί. Η εικόνα της «αρένας» και των «μαχητών» της επαναλαμβάνεται δύο χιλιάδες χρόνια μετά.
Το γεγονός ότι το ένα τρίτο του grid δεν τερμάτισε στον Κυριακάτικο αγώνα είναι ενδεικτικό της υπερπροσπάθειας αναβατών και επιτελείων και της αναπόφευκτα προκύψασας έντασης, των οποίων η κύρια αιτία ήταν το ανελέητο ωρολόγιο πρόγραμμα της Dorna για το 2023. Το FP2 της Παρασκευής έχει μετατραπεί σε FP3 και το Σάββατο σΆ ένα εξουθενωτικό κυνήγι χρόνου με Q1, Q2 και τον αγώνα Sprint. Αυτά πασπαλισμένα με δύο ελεύθερες δοκιμές (μια Παρασκευή και μια Σάββατο) κατά την διάρκεια των οποίων τεχνικοί και αναβάτες τρέχουν χωρίς έλεος. Το περιθώριο λαθών εκμηδενίζεται, οι αντοχές κινούνται στα κόκκινα και η συνολική ανθρώπινη εξουθένωση οδηγεί στο απρόβλεπτο.
Μάλλον επινόησαν λάθος τρόπο για να ανακατέψουν την τράπουλα. Η συνέχεια θα δείξει.
Στα καθ` ημάς, η αγωνιστική εικόνα σε σχέση με την περσινή Πορτογαλία υπήρξε διαφορετική, δεδομένης και της αποχώρησης της Suzuki. Πέρσι, τις θέσεις της πρώτης δεκάδας είχαν μοιραστεί εξ` ίσου Ιάπωνες και ευρωπαίοι κατασκευαστές. Φέτος, μόλις δύο μοτοσυκλέτες εξΆ ανατολών τερμάτισαν στην πρώτη δεκάδα (μακριά από τους πέντε πρώτους). Τέσσερεις Ducatiκαι μια Aprilia στην πρώτη πεντάδα και η πολλά υποσχόμενη για το μέλλον ΚΤΜ ακολούθησε. Το πρωτάθλημα είναι μακρύ βεβαίως – βεβαίως και σίγουρα το πορτογαλικό grandprix δεν αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα των δυνατοτήτων των ομάδων. Το βέβαιον είναι ότι η πάλαι ποτέ γνωστή ψαλίδα μεταξύ εργοστασιακών και ιδιωτικών ομάδων έχει σημαντικά μειωθεί και θα γίνουμε στη συνέχεια μάρτυρες σημαντικών εξελίξεων, παρΆ όλο που το γεμάτο ένταση αγωνιστικό πρόγραμμα ευνοεί έτι περισσότερον τις εργοστασιακές ομάδες (λόγω της αρτιότερης οργάνωσης και της πολυπληθέστερης δομής τους).
• Δύο ήταν οι σχετικά σοβαροί τραυματισμοί κατά την διάρκεια του τριημέρου. Ο Pol Espargaro υπήρξε θύμα κρύου ελαστικού στο FP2, που τον άδειασε στην πλημμελώς προστατευμένη Κ10, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί με το ελικόπτερο στο πλησιέστερο νοσοκομείο, όπου, δια χειλιών Herve Poncharal, πληροφορηθήκαμε ότι η προσοχή του ιατρικού προσωπικού εντοπίστηκε στην πλάτη (σπονδυλική στήλη) και στον θώρακα (πνεύμονες). Ωστόσο, μας διαβεβαίωσε ότι δεν έχασε τις αισθήσεις του, επικοινωνούσε με το περιβάλλον κανονικά και η κίνηση των άκρων του ήταν άριστη.
Από την άλλη, ο Enea Bastianini εμβολίστηκε από την μοτοσυκλέτα του Luca Marini που «έχασε» το μπροστινό στον δεύτερο γύρο του αγώνα sprint. Αποτέλεσμα ρήξη στην ωμοπλάτη.
Και οι δύο θα είναι απόντες από την Αργεντινή.
• Η απελπισία του Marquez, που προκύπτει από τα τεχνικά αδιέξοδα του HRC, τον οδηγούν σε ακρότητες. Αυτό που επιχείρησε στον τρίτο γύρο στην Κ3 ήταν το απόλυτα αδιανόητο, με αποτέλεσμα ένα μεγαλοπρεπές «strike» στην γλώσσα του bowling, ωθώντας τον Martin εκτός πορείας και γκρεμίζοντας τον δύστυχο Oliveira, ο οποίος τα πήγαινε εξαιρετικά. Οι κατόπιν εορτής συνήθεις «συγνώμες» του δεν έγιναν ευρέως αποδεκτές, ο Martin βρίζει θεούς και δαίμονες και οι κερκίδες είχαν τον τελευταίο λόγο. Ο ίδιος θα απουσιάσει από την Αργεντινή λόγω χειρουργικής επέμβασης στον αντίχειρα (αποτέλεσμα της πτώσης του). Συνεπώς η ποινή που του επεβλήθη δεν θα εκτιθεί (έτσι προστάζει ο κανονισμός).
• Σταθερή αξία στην Πορτογαλία αποδεικνύεται ο Zarco, ο οποίος συντηρεί την εικόνα του ικανού για το καλύτερο και το χειρότερο. Το Portimao του «πηγαίνει» με την Ducati. Η τέταρτη θέση εορτάστηκε από την Prama cμε τον γνωστό ιταλικό τρόπο, δεδομένης και της εγκατάλειψης του Martin.
• Ο Martin, παρ` όλο που στάθηκε τυχερός με τα τερτίπια του Marquez, σχεδόν μισή ώρα αργότερα εγκατέλειψε με πτώση, όπως επίσης ο Luca Marini και ο Raul Fernandez, ενώ ο Fabiodi Giannantonio απεσύρθη μετά από 19 λεπτά αγώναμε προβλήματα στον πήχη. Οι άνθρωποι της Gresini όμως είχαν την χαρά να απολαύσουν έναν Marquez (Alex) να τον «πιείς στο ποτήρι», αφού έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε, τερματίζοντας στην πέμπτη θέση, μόλις 60 χιλιοστά του δευτερολέπτου πίσω από τον επελαύνοντα Zarco.
Η συνέχεια την επόμενη Κυριακή στην πίστα του Rio Hondo.
.jpg "MotoGP Πορτογαλίας: Bagnaia με το «καλημέρα»!")
