Μπροστά συναντάμε 2 δίσκους 267 χιλιοστών που παρέχουν δύναμη και καλή αίσθηση. Το δάγκωμα τους είναι άριστο για καλή άσφαλτο.
Κάτω από τη σέλα θα βρείτε ένα ικανότατο αποθηκευτικό χώρο που χωράει άνετα 2 full-face κράνη και αρκετά μικροπράγματα.
κινητήρας είναι αρκούντως δυνατός, με πολύ γραμμική απόδοση. Ξεκινάει σχετικά χαλαρά, όμως έχει μπόλικη δύναμη σε μεσαίες και ψηλές στροφές.
Απίθανη, υπέρ-άνετη η σέλα, και για τους δύο. Όσα χιλιόμετρα κι αν διανύσετε, δεν θα κάνετε κανένα παράπονο.
Ιδανικό, τόσο για γρήγορη οδήγηση, όσο και για βόλτα. Στην τελευταία, το ελαστικό μοτέρ θα σας μεταφέρει με ασφάλεια, έχοντας αποθέματα δύναμης για προσπεράσματα.
Δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη πρώτη επαφή από το X-Max 400, από αυτή που μας επιφύλαξε η Yamaha. Δύο μέρες και περισσότερα από 200 χιλιόμετρα οδήγησης, στο κέντρο της πόλης, σε επαρχιακό, στον αυτοκινητόδρομο, μόνοι μας ή με συνεπιβάτη, σε βρεγμένο κυβόλιθο και σε στεγνή άσφαλτο, χαλαρά, ή τέρμα γκάζι! Τα κάναμε όλα.
Την πρώτη μέρα επικεντρωθήκαμε στην πόλη, όπου το 400άρι της Yamaha απεδείχθη φιλικό, άνετο, και σβέλτο, ακόμα κι όταν η κίνηση έσφιγγε πολύ. Παρά τη ζέστη, το βεντιλατέρ δεν μπήκε σε λειτουργία, γεγονός ενθαρρυντικό για τις δικές μας, ακόμα πιο ζεστές συνθήκες. Κάθισα στη σχετικά ψηλή σέλα, άπλωσα την αρίδα μου, και βγήκα να γνωρίσω το μποτιλιάρισμα του Μιλάνου.
Το μεγάλο X-Max ήταν ευέλικτο, γρήγορο, και άνετο, αν και οι κυβόλιθοι της ιταλικής μεγαλούπολης με ταλαιπώρησαν λίγο -ούτε ξέρω πώς αντέχουν καθημερινά σε τέτοιο κοπάνημα οι Ιταλοί. Κάτω από τη σέλα χώρεσα άνετα τα αδιάβροχα μου (ευτυχώς δεν έβρεξε) και μια τσάντα. Για αρχή, καβάλησα την έκδοση με την ψηλή ζελατίνα, που είναι ιδανική για την προστασία του αναβάτη, χωρίς να του κόβει το οπτικό πεδίο στην πόλη.
Μικρό παράπονο είχα από τον ηλεκτρικό τρόπο απόδοσης του κινητήρα, που με το αυξημένο βάρος του scooter (211 κιλά αντί για τα 180 του 250) δεν εξιτάρει ιδιαίτερα τον αναβάτη. Παρ’ όλα αυτά, αφού εκκινήσεις (το 400 ξεκινάει γλυκά και χαλαρά) τα χιλιόμετρα αρχίζουν να ανεβαίνουν πιο γρήγορα, και στις μεσαίες στροφές αφήνεις εύκολα πίσω σου όλα τα τετράτροχα που σε εμποδίζουν.
Τη δεύτερη μέρα, στον επαρχιακό, και με τον παρανοϊκό πλοηγό να πηγαίνει τέρμα γκάζι, ευχαριστηθήκαμε στροφιλίκι, ενώ είδαμε και τελική ταχύτητα στον ιταλικό αυτοκινητόδρομο. Η Yamaha μπορεί να αναφέρει τα 150χλμ/ώρα ως τελική ταχύτητα στο 400, όμως εγώ είδα (αρκετές φορές μάλιστα) 170χλμ/ώρα με την ψηλή ζελατίνα, και 175χλμ/ώρα με το sport πακέτο (χαμηλή ζελατίνα, akrapovic τελικό, κλπ)!
Σε καμπές και στροφές κοντά στην τελική ταχύτητα, το 400 παρουσιάζει μια ελαφριά ταλάντωση που δεν σε ανησυχεί, ούτε όμως και σε εμπνέει για να το πιέσεις οριακά με τον ίδιο άγριο τρόπο που θα πίεζες π.χ. ένα Tmax (άτοπη όμως σύγκριση). Στις πιο λογικές ταχύτητες του επαρχιακού, το X-Max 400 αποδεικνύεται ιδιαίτερα αξιόμαχο, σταθερότατο και ικανό να διασκεδάσει τον αναβάτη του με ταχύτατη οδήγηση. Όλα αυτά είναι σχετικά βέβαια, αφού το X-Max 400 μπορεί να έχει ένα sport προφίλ, όμως δεν απευθύνεται στους «πωρωμένους κάγκουρες», αφού η χρηστική του πλευρά είναι εκείνη που κυριαρχεί.
Τα φρένα, άριστα για την καλή ιταλική άσφαλτο, ισχυρά και με καλή πληροφόρηση, διαθέτουν το ίδιο δάγκωμα του 250 μπροστά, δάγκωμα που μάλλον θα χρειαστεί λίγη έξτρα προσοχή στην γυαλισμένη άσφαλτο της Ελλάδας. Σημαντική τέλος είναι η διαφορά σε άνεση ή σκληρή sport αίσθηση που αφήνει η ρύθμιση της προφόρτισης, στα πίσω αμορτισέρ.
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;