Μια μοτοσυκλέτα με κινητήρα Wankel, που εξέφραζε το όραμα του δημιουργού της, όμως έμελλε να μείνει για πάντα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας... Ένα μίνι αφιέρωμα στην μοναδική Van Veen.
Την δεκαετία του 1970, η τελευταία «τάση» της τότε μόδας ήταν ο Wankel κινητήρας –γνωστός και ως περιστροφικός. Η δημιουργία του ιδιοφυιούς Γερμανού Felix Wankel, που κατέκτησε την Mazda η οποία τον χρησιμοποιούσε μέχρι πολύ πρόσφατα, ο περιστροφικός κινητήρας ήταν «καυτός» στον χώρο της αυτοκίνησης πριν 50 περίπου χρόνια. Οι μηχανικοί, εντυπωσιασμένοι από τις επιδόσεις του, το πολύ μικρό του βάρος και τον ομαλό τρόπο λειτουργίας του, έβλεπαν στον περιστροφικό κινητήρα το μέλλον –κάτι που όπως η ιστορία έδειξε, δεν έγινε, για πολλούς λόγους.
Ένας από τους λάτρεις του περιστροφικού κινητήρα ήταν και ο Henk Van Veen, Ολλανδός έμπορος και μηχανικός μοτοσυκλετών. Ο Van Veen ήταν ο εθνικός αντιπρόσωπος των Kreidler στην χώρα του, ενώ ασχολούταν και με την προετοιμασία αγωνιστικών μοτοσυκλετών στην μικρή κατηγορία των 50 κυβικών. Μία από τις φιλοδοξίες του, ήταν να δημιουργήσει μια επιτυχημένη, μεγάλη μοτοσυκλέτα κορυφαίων επιδόσεων και τελευταίας τεχνολογίας. Την ευκαιρία βρήκε μέσω μιας συνεργασίας με την Comotor, μιας εταιρείας που κατασκεύαζε έναν νέο κινητήρα Wankel με απόδοση 107 ίππων, 14 kgm ροπής (!) και βάρους περίπου 90 κιλών –όλα, εντυπωσιακά νούμερα για την εποχή. (Για την ιστορία, η Comotor ήταν παιδί της συνεργασίας Citroen και NSU, ενώ εξόπλισε με τον περιστροφικό κινητήρα αυτό, και μια έκδοση του Citroen GS η οποία όμως πήγε...άπατο, με παραγωγή μόλις 874 κομματιών)
Για την OCR 1000, o Van Veen προμηθεύτηκε κιβώτιο ταχυτήτων από την Porsche, εξαρτήματα που συναντούσες σπάνια σε μοτοσυκλέτες της εποχής –χυτούς τροχούς, υδραυλικά δισκόφρενα εμπρός και πίσω, συγκεκριμένα- και κατασκεύασε μια μοτοσυκλέτα με κορυφαία ποιότητα συναρμολόγησης και υλικών και φινίρισμα υπερ-πολυτελείας. Η OCR ήταν μια σπορ κατασκευή, πολλά υποσχόμενη από τεχνολογικής άποψης και με μια άκρως φουτουριστική εμφάνιση. Ωστόσο, το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό, για τον Van Veen.
Το βασικότερο πρόβλημα της μοτοσυκλέτας ήταν η τιμή της, η οποία την εποχή εκείνη ανερχόταν σε 15.000 δολάρια Αμερικής, περίπου. Το κόστος αυτό ήταν τότε ανάλογο της απόκτησης...2 μοτοσυκλετών BMW, που ανέκαθεν αποτελούσαν σημείο αναφοράς στην πολυτέλεια και την τεχνολογία. Ακόμα, το βάρος της μοτοσυκλέτας ήταν ένα θέμα, καθώς παρά τον πολύ ελαφρύ –αναλογικά- περιστροφικό κινητήρα, το OCR 1000 έφτανε αισίως τα 317 κιλά –μια τιμή απαράδεκτη για σπορ μοτοσυκλέτα, ακόμη και τότε. Μόλις 38 μοτοσυκλέτες είδαν το φως του ήλιου, μέχρι την παύση λειτουργίας τόσο της Van Veen, όσο και της Comotor...
Η πορεία της OCR 1000 ήταν προδιαγεγραμμένη. Παρά τις καλές κριτικές για την οδηγική συμπεριφορά της, η υψηλή της τιμή τελικά την καταδίκασε. Φαίνεται όμως ότι δεν κατάφερε να την εξαφανίσει από την ιστορία, καθώς ακόμα και σήμερα θεωρείται πολύ σημαντική για το τεχνολογικό της υπόβαθρο, αλλά και την αποκάλυψη των δυνατοτήτων ενός προσωπικού project, όταν υπάρχει προσήλωση και όραμα.
