Από την εποχή που οι πρώτες μοτοσικλέτες κύλησαν τις ρόδες τους στο δρόμο, είχαν ένα πρόβλημα.
Επρεπε με κάποιο τρόπο να μπορούν και να σταματήσουν. Ετσι, εφευρέθηκαν τα φρένα. Αυτά τα πρώτα φρένα, στην καλύτερη μορφή τους, ήταν ταμπούρα. Καθώς οι επιδόσεις όμως αυξάνονταν, τα ταμπούρα έδειχναν ανεπαρκή. Το επόμενο στάδιο είναι τα υδραυλικά δισκόφρενα.
Ασκήσεις υψηλής ποιότητας κατασκευής από τη Nissin. Εδώ βλέπουμε τη ρυθμιζόμενη μανέτα του φρένου καθώς και το κυλινδράκι της τρόμπας.
Tα πρώτα δισκόφρενα δεν ανταποκρίνονταν στις προσδοκίες των κατασκευαστών τους, αλλά αυτοί δεν το έβαλαν κάτω και συνέχισαν να τα εξελίσσουν. Ετσι, η σημερινή μοτοσικλέτα που θέλει να σέβεται τον εαυτό της, πρέπει να είναι, τουλάχιστον στο ένα άκρο της, εξοπλισμένη με δισκόφρενο. Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν οι περισσότεροι μοτοσικλετιστές έχουν να αντιμετωπίσουν τη συντήρηση τουλάχιστον ενός δισκόφρενου. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι ότι στο υδραυλικό κύκλωμα πρέπει να κυκλοφορεί καθαρό υδραυλικό υγρό και μόνο. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: Oτι το υγρό πρέπει να ανανεώνεται σε τακτά διαστήματα, αλλά και να εξαερώνεται όταν χρειάζεται. Αν ανοίξει κανείς το Owner's manual της μοτοσικλέτας του, θα προσέξει ότι συνιστάται αλλαγή του υγρού των φρένων περίπου κάθε δύο χρόνια. Αυτό οφείλεται στο ότι τα υδραυλικά υγρά εμφανίζουν μεγάλη τάση απορρόφησης της υγρασίας. Η υγρασία περνάει στο υδραυλικό κύκλωμα από το καπάκι του δοχείου των φρένων κατά τη διάρκεια του πλυσίματος ή της βροχής. Αν τα υγρά των φρένων απορροφήσουν υγρασία, μειώνεται ραγδαία το σημείο βρασμού τους. Ο λόγος είναι ότι το νερό βράζει στους 100 βαθμούς Κελσίου. Σαν μέτρο σύγκρισης, ένα υγρό DOT 4 βράζει στους 240 βαθμούς περίπου.
Eτσι, σε παρατεταμένο φρενάρισμα, όπου θα αυξηθεί σημαντικά η θερμοκρασία στο κύκλωμα, το νερό θα βράσει και θα σχηματιστούν φυσαλίδες αέρα. Αυτές οι φυσαλίδες είναι συμπιεστές και σε αυτές οφείλεται η σπογγώδης αίσθηση στη μανέτα. Αν ο αέρας που έχει σχηματιστεί στο κύκλωμα είναι σε μεγάλη ποσότητα, τότε σε δυνατό φρενάρισμα και με την αύξηση της θερμοκρασίας, θα διασταλεί και θα αυξηθεί υπερβολικά η πίεση στο κύκλωμα. Το αποτέλεσμα είναι μπλοκάρισμα του τροχού και μάλιστα, μόνιμο. Δηλαδή, ακόμη και αν ελευθερωθεί η μανέτα, ο τροχός θα μείνει μπλοκαρισμένος μέχρι να μειωθεί η θερμοκρασία. Και ας μην αναφέρουμε τις επιπτώσεις που θα έχει αυτό στο δρόμο. Αλλο πρόβλημα που παρουσιάζεται όταν έχει περάσει υγρασία στο υδραυλικό κύκλωμα, είναι η οξείδωση των μεταλλικών μερών. Τα αλουμίνια της τρόμπας και της δαγκάνας δεν οξειδώνονται εύκολα, απλά θα μαυρίσουν οπτικά. Τα κυλινδράκια, όμως, είναι ατσάλινα και αν οξειδωθούν, θα κολλήσουν. Γι' αυτό, λοιπόν, πρέπει να αντικαθίσταται το υγρό των φρένων όποτε προβλέπει ο κατασκευαστής. Επίσης, όταν παρατηρείται διαφορά στην αίσθηση της μανέτας, πρέπει να ακολουθεί εξαέρωση. Προτιμείστε μια καινούργια, σφραγισμένη συσκευασία, και όχι το μπουκαλάκι που έχει ξεμείνει στο υπόγειο. Αν το καπάκι δεν κλείνει πολύ καλά, θα έχει περάσει υγρασία και η αλλαγή υγρού δεν θα έχει κανένα
αποτέλεσμα. Βάζετε υγρά με προδιαγραφές που προτείνει ο κατασκευαστής (συνήθως DOT 4). Αποφύγετε τα DOT 5, γιατί, αν και το σημείο βρασμού είναι μεγαλύτερο από των DOT 4, είναι πιο συμπιέσιμα και θα αλλάξει η συμπεριφορά των φρένων. Επίσης, αν δεν συντρέχει ειδικός λόγος, μην αναμειγνύετε υγρά διαφορετικών προδιαγραφών. Θεωρητικά μπορούν να αναμειχθούν, αλλά οι ποιότητές τους είναι διαφορετικές και το αποτέλεσμα αμφισβητήσιμο. Αλλα σημεία που απαιτούν προσοχή και συντήρηση στα δισκόφρενα, είναι οι τσιμούχες στεγανοποίησης, τα τακάκια και οι δίσκοι. Οι τσιμούχες όταν παλιώσουν, χάνουν την ελαστικότητά τους και δεν στεγανοποιούν καλά. Ετσι, σε παρατεταμένη πίεση στη μανέτα, περνάει υγρό από την τσιμούχα και η πίεση ελαττώνεται. Αν πιέζοντας τη μανέτα, αρχίζει να υποχωρεί ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα, πρέπει να αντικατασταθούν οι τσιμούχες. Τα τακάκια πρέπει να αλλάζονται πριν τελειώσει το υλικό τριβής τους. Σε αντίθετη περίπτωση, το μέταλλό τους θα έρθει σε επαφή με τους δίσκους και η επιφάνειά τους θα καταστραφεί. Όσο για τα τακάκια, οι περισσότεροι κατασκευαστές αφήνουν σαν δείκτη μια εγκοπή. Μόλις η εγκοπή εξαφανιστεί, λόγω φθοράς του υλικού τριβής, είναι απαραίτητη η αλλαγή τους. Οι δίσκοι φθείρονται και αυτοί, αν και με αργό ρυθμό. Οι κατασκευαστές δίνουν ένα ελάχιστο πάχος, κάτω από το οποίο η επιφανειακή τους σκλήρυνση μειώνεται πολύ και η φθορά επιταχύνεται. Δίσκοι με μεγάλη φθορά διατρέχουν κίνδυνο στραβώματος ή και σπασίματος. Οι δίσκοι μοτοσικλετών, αντίθετα με αυτούς των αυτοκινήτων, έχουν μικρό πάχος και δεν λειαίνονται επιφανειακά, αν η επιφάνειά τους χαλάσει. Τυχόν επιφανειακή τους κατεργασία με σκοπό τη λείανση, θα έχει σαν αποτέλεσμα να μειωθεί το στρώμα της σκλήρυνσης που έχουν υποστεί επιφανειακά και η φθορά τους να είναι ραγδαία.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
