Ανεβαίνοντας στο Supermoto δεν συναντάς ό,τι ακριβώς περίμενες. Αντίθετα, κάθεσαι άνετα, το αφρώδες της σέλας είναι μαλακό και το τιμόνι ίσιο και φαρδύ, αν και τοποθετημένο σχετικά μακριά. Πάντως πολύ σύντομα νιώθεις το Supermoto σαν μια προέκταση του σώματός σου. Παρότι όμως είναι άνετη, η σέλα σπρώχνει το σώμα προς τα πίσω λόγω σχήματος, και επίσης στο ύψος των ψυγείων τα πλαστικά και το ρεζερβουάρ φαρδαίνουν. Για να πλησιάσεις λοιπόν προς το τιμόνι θα πρέπει να ξεπεράσεις τα δύο προηγούμενα εμπόδια.
Το Supermoto αποδίδει κυρίως στα σχετικά γρήγορα κομμάτια. Εκεί το άκαμπτο πλαίσιο και οι σφιχτές αναρτήσεις δείχνουν την αξία τους. Αντίθετα, στα αργά και σφιχτά κομμάτια δεν τα καταφέρνει τόσο καλά, μόνο και μόνο όμως λόγω θέσης οδήγησης. Για να πλησιάσεις στο τιμόνι, πρέπει να σκαρφαλώσεις στη σέλα, που όσο πλησιάζει στο τιμόνι γίνεται όλο και πιο ανηφορική, όλο και πιο σκληρή. Και όταν φτάσεις εκεί που θέλεις, σε εμποδίζουν πλέον τα πλαστικά, που σε εκείνο το σημείο είναι ήδη πολύ φαρδιά.
Το πεδίο δράσης του Supermoto είναι σαφώς μεγαλύτερο απ' ό,τι μιας
μονοκύλινδρης supermoto, και όχι μόνο λόγω κινητήρα, αλλά στησίματος και γεωμετρίας. Το 950 Supermoto είναι βαρύτερο, μεγαλύτερο και μακρύτερο. Και οι καλύτεροι μηχανικοί του κόσμου δε θα μπορούσαν να εξαφανίσουν 191 ολόκληρα κιλά. Είναι πρακτικώς αδύνατο. Θα μπορούσαν όμως να τα κάνουν να φαίνονται αρκετά λιγότερα. Και αυτό ακριβώς ισχύει και τώρα.