Το ατίθασο γκάζι του δε θα μας άφησε σε ησυχία… και να θέλαμε. Στο φανάρι το μόνο που σκέφτεσαι είναι η εκκίνηση! Πράσινα φώτα και έφυγε, αφού βρεις και συνηθίσεις πρώτα την ιδιομορφία του δίχρονου κινητήρα και συνδυάσεις τις στροφές του και το σημείο που θα αφήσεις τη μανέτα του συμπλέκτη. Μέσα στην πόλη και αντιμέτωπο με την κίνηση τα βγάζει άνετα πέρα. Όμως ο αναβάτης θα θέλει και λίγο να ξεκουράσει τα χέρια του από τα κλιπόν και την αρκετά σκυφτή στάση του σώματος. Το κιβώτιο ήσυχο, σχεδόν ανύπαρκτο, παρά μόνο ο ήχος της πρώτης σχέσης. Από κει και πέρα το ανέβασμα δεν μπερδεύει και σου παρέχει τη δυνατότητα να “παίξεις” με το στροφόμετρο και τις σωστές αλλαγές για να αποδώσει το RS το μέγιστο των ικανοτήτων του. Οι τριψήφιοι αριθμοί δεν αργούν να εμφανιστούν στο κοντέρ και, με μια 3η, το 125ράκι εκτοξεύεται στις ευθείες και σιγουρεύει τις στροφές. Ένα είναι το σίγουρο: πως από την αρχή φώναζε “πίστα”. Όσο μανιτζέβελο και αν είναι, από ένα σημείο και μετά θα κουράσει μέσα στην πόλη με 1η – 2α και ελάχιστα ανοιχτά σημεία για να “ξεμπουκώσει”…
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 68313 αναγνώστες
