Από τη στιγμή που θα πατήσεις το κουμπί της μίζας, αντιλαμβάνεσαι πως το Bandit ’07 έχει γίνει λίγο πιο “άγριο”, καθώς ανεβάζει στροφές πιο πρόθυμα, παράγοντας έναν τραχύ ήχο. Βέβαια, παραμένει “αρνάκι” σε σχέση με το “αδερφάκι” του GSR 600, αλλά αυτός ήταν ο στόχος: η παραγωγή μιας φιλικά γρήγορης μοτοσικλέτας που θα μπορεί να κινείται με την ίδια άνεση στην πόλη και στο ταξίδι. Ξεκινώντας, οι αναρτήσεις δείχνουν εξαρχής τις τουριστικές και άνετες καταβολές τους, καθώς έχουν μαλακή λειτουργία (ειδικά το πιρούνι). Ανοίγεις το γκάζι, οι στροφές ανεβαίνουν γοργά και ειδικά ψηλά γίνεται αισθητή η αυξημένη ιπποδύναμη. Προσοχή, όμως, καθώς ο τρόπος που μαζεύει τα χιλιόμετρα είναι “ύπουλος” και στον ανοιχτό δρόμο, χωρίς καν να το καταλάβεις θα ξεπεράσεις τα 200 χλμ./ώρα. Στις ταχύτητες αυτές θα ήθελες το μπροστινό φρένο λίγο πιο δυνατό, αλλά αυτό αυτομάτως θα του αφαιρούσε πόντους φιλικότητας στα λίγα χιλιόμετρα (σε ταχύτητες πόλης). Στην ευθεία, η σταθερότητα της μοτοσικλέτας είναι απολύτως ικανοποιητική ακόμα και στα 200+ και για ορισμένες μικρές -αλλά ελεγχόμενες- “πλεύσεις” ευθύνονται οι μαλακές αναρτήσεις. Στις κλειστές διαδρομές, το Bandit πλαγιάζει πρόθυμα και θα συγχωρήσει ενδεχόμενα λάθη του “χειριστή” του, αλλά αν πιεστεί παραπάνω από το λογικό θα “απαντήσει” με ταλαντώσεις από το πλαίσιο και μικρές ασάφειες. Ακρίβεια στο χειρισμό του γκαζιού απαιτεί στην κορυφή της στροφής, καθώς βίαιες κινήσεις θα επηρεάσουν το Bandit, αλλοιώνοντας την τροχιά του. Απολύτως λογικές αντιδράσεις για μία μοτοσικλέτα με ενδιάμεση φιλοσοφία που θέτει σε πρώτο πλάνο τη φιλική συμπεριφορά και την άνεση.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 130315 αναγνώστες
