Αυτό δεν είναι άλλο από τον νέο τετρακύλινδρο εν σειρά των 998 κ.εκ. με τον «νέας» σχεδίασης Crossplane στρόφαλο, με την ασύμμετρη διάταξη κομβίων σε αυτόν και τα άνισα κατανεμημένα διαστήματα ανάφλεξης, το αντικείμενο συζήτησης όλων για φέτος. Οι 182 ίπποι που αποδίδει στις 12.500 σ.α.λ. ίσως να μην ακούγονται ως κάτι το ιδιαίτερο όσον αφορά στην εξέλιξη του μοτέρ. Αλλά, πιστέψτε με, είναι. Λόγω σχεδίασης, ο συγκεκριμένος στρόφαλος χρειάζεται εξισορρόπηση, άρα και έναν επιπλέον αντικραδασμικό άξονα για να κρατήσει τους κραδασμούς σε λογικά επίπεδα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάνονται μερικοί ίπποι για αυτόν ακριβώς το σκοπό (απώλειες εξαιτίας των περισσότερων τριβών). Παρόλα αυτά, καταφέρνει να αποδίδει, σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο, 2 επιπλέον ίππους από το περσινό μοντέλο και μάλιστα με πολύ καλύτερη λειτουργία (στην πράξη) στην πίστα. Όλα δείχνουν ότι μάλλον θα… «σκοτώσει» το μοντέλο που αντικαθιστά σε μία απευθείας αντιπαράθεση, σε ένα περιβάλλον με βιράζ και είμαι σίγουρος ότι όλο και κάποιος θα βρεθεί να το αποδείξει κάποια στιγμή μέσα στη χρονιά. Υπάρχουν επίσης και 0,3 kgm ροπής περισσότερα, τα οποία συνολικά φτάνουν τα 11,72 kgm στις 10.000 σ.α.λ. Και όπως καταλαβαίνετε και εσείς, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως όλα αυτά δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα στα χαρτιά! Πρέπει εσείς οι ίδιοι να βγείτε εκεί έξω και να το δοκιμάσετε για να κατανοήσετε πώς αυτός ο στρόφαλος μεταμορφώνει όλη αυτή τη ροή ισχύος σε αξιοποιήσιμη δύναμη, ακόμη και όταν το στροφόμετρο φλερτάρει με τα κόκκινα. Οι φορές που έφτανα στο apex των στροφών με 10.000 σ.α.λ. (μέγιστη ροπή) ανοίγοντας από εκεί και πέρα ακόμη περισσότερο το γκάζι, ήταν μία…αποκάλυψη! Βασικά, ο κινητήρας λειτουργεί ως εξής: στον 1ο κύλινδρο η ανάφλεξη πραγματοποιείται στις 270 μοίρες, στο 2ο στις 180, στον τρίτο στις 90 και στον 4ο στις 180. Αυτά τα ασύμμετρα διαστήματα της ανάφλεξης δίνουν και την επιπλέον πρόσφυση στο πίσω ελαστικό που θυμίζει έντονα V-2 κινητήρα. Έτσι, δεν υπάρχει αυτή η μεγάλη διαφορά σε ροπή και ισχύ που θα «αναστάτωνε» την πρόσφυση και αυτό επιτρέπει το σταθερό και διαρκές άνοιγμα του γκαζιού, κάτι που επίσης γίνεται αρκετά νωρίτερα από ό,τι με ένα παραδοσιακό εν σειρά τετρακύλινδρο.