Αν είχαμε περισσότερες πίστες θα σταματούσαν οι κόντρες στους δρόμους;
- Πολλοί δημόσιοι δρόμοι χρησιμοποιούνται ως πίστες από μεγάλη μερίδα αναβατών.
- Τα ατυχήματα εκεί είναι συχνά και κοστίζουν πολλές ζωές μοτοσυκλετιστών.
- Πολλοί λένε ότι αν είχαμε περισσότερες πίστες στην Ελλάδα όλοι θα πήγαιναν εκεί και θα σταματούσαν οι κόντρες.
- Υπάρχει όμως και η άποψη ότι η επικίνδυνη οδήγηση είναι θέμα νοοτροπίας και όσες πίστες και να φτιαχτούν το φαινόμενο θα συνεχιστεί.
Πολλοί δημόσιοι δρόμοι χρησιμοποιούνται ως πίστες από μεγάλη μερίδα αναβατών
Η μοτοσυκλέτα προϋποθέτει ελευθερία και σίγουρα οι περισσότεροι αναβάτες έχουν ένα πνεύμα πιο "ελεύθερο" από τον μέσο άνθρωπο. ¶λλωστε από παλιά η μοτοσυκλέτα συνδέθηκε με έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης και ανέκαθεν ήταν κάτι παραπάνω από απλό όχημα μεταφοράς. Αλλά, ένα μεγάλο, τεράστιο αλλά υπάρχει για τις κόντρες στο δρόμο ή την χρήση του δρόμου ως πίστα. Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι υπάρχουν συγκεκριμένες διαδρομές (συνήθως κοντά στις μεγάλες πόλεις) οι οποίες λίγο πολύ χρησιμοποιούνται ως "πίστες" από πολλούς αναβάτες, ειδικά τα Σαββατοκύριακα.
Τα ατυχήματα εκεί είναι συχνά και κοστίζουν πολλές ζωές μοτοσυκλετιστών
Φυσικά όταν δοκιμάζεις τα όρια της μοτοσυκλέτας σου σε ανοικτό δρόμο τα πράγματα μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνα. Μια ματιά στο Isle of Man το επιβεβαιώνει. Και εκεί οι αναβάτες είναι επαγγελματίες, έχουν παρθεί όσα περισσότερα μέτρα ασφαλείας γίνεται και βεβαίως οι δρόμοι είναι κλειστοί για τους αγώνες εκείνες τις μέρες. Τα βγάζουμε όλα αυτά από την εξίσωση και έχουμε την κατάσταση που επικρατεί π.χ. στον δρόμο για τα Βίλια τα Σαββατοκύριακα. Αναβάτες διαφόρων επιπέδων εμπειρίας, σε μια διαδρομή που χρησιμοποιείται κανονικά και από τους υπόλοιπες χρήστες του δρόμου εκείνη την ώρα και που βεβαίως δεν έχει εξόδους διαφυγής, αμμοπαγίδες κλπ. Συχνά πυκνά λοιπόν (όχι μόνο σε αυτή τη διαδρομή αλλά γενικά) έχουμε ατυχήματα που κοστίζουν ζωές μοτοσυκλετιστών ή που αλλάζουν την ζωή τους για πάντα.
Πολλοί λένε ότι αν είχαμε περισσότερες πίστες στην Ελλάδα όλοι θα πήγαιναν εκεί και θα σταματούσαν οι κόντρες
Κάθε φορά που γίνεται κάτι τέτοιο και η είδηση αναπαράγεται, πάντα στα σχόλια ξεσπάει ένας "άτυπος πόλεμος" ανάμεσα σε δύο σχολές σκέψης. Από την μια υπάρχουν πάντα αυτοί που αναφέρουν ότι η έλλειψη πιστών στην Ελλάδα (μόλις 2 πίστες υπάρχουν και για πολλούς αυτή στα Μέγαρα δεν ανταποκρίνεται στα στάνταρ που θα έπρεπε να έχει μια πίστα) αφαιρεί την δυνατότητα να δοκιμάσει κάποιος σε ασφαλές περιβάλλον τα όριά του και τα όρια της μοτοσυκλέτας του. Σίγουρα έχοντας αυτή τη δυνατότητα χωρίς να χρειάζεται να "ταξιδέψεις" (μην ξεχνάμε ότι ακόμα και τα Μέγαρα και οι Σέρρες έχουν μια απόσταση από τα 2 μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, ενώ για τις υπόλοιπες πόλεις δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο), πολλοί αναβάτες θα επέλεγαν την Κυριακή να την περάσουν μέσα στην πίστα και όχι διακινδυνεύοντας σε δημόσιους δρόμους (αρκεί φυσικά και το χρηματικό αντίτιμο να κινούταν σε φυσιολογικά πλαίσια).
Υπάρχει όμως και η άποψη ότι η επικίνδυνη οδήγηση είναι θέμα νοοτροπίας και όσες πίστες και να φτιαχτούν το φαινόμενο θα συνεχιστεί
Από την άλλη υπάρχει η άποψη ότι κάποιος που επιλέγει να διακινδυνεύσει την ζωή του αλλά και την ζωή των συνανθρώπων του έχει θέμα νοοτροπίας, οπότε όσες πίστες και να έχει στην διάθεσή του, θα προτιμήσει τον φθηνότερο δημόσιο δρόμο. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η άποψη βασίζεται στην γενικότερη ελληνική νοοτροπία, η οποία πολλές φορές είναι πιο ατομιστική και λιγότερη συλλογική από ότι σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης ας πούμε. Και ενώ σίγουρα η πληθώρα πιστών δεν θα εξαφάνιζε το φαινόμενο (όπως άλλωστε και σε άλλες χώρες με περισσότερες πίστες παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα), σίγουρα θα το περιόριζε πολύ περισσότερο και θα αφαιρούσε την δικαιολογία της έλλειψης πιστών από όσους συνεχίζουν την πρακτική αυτή.
