Κατεβάζοντας το Speedfight από το σταντ για να φύγεις, διαπιστώνεις ότι… δεν έχει πλάγιο σταντ. Ο αναβάτης λοιπόν πρέπει να το βάζει πάντα στο –εύχρηστο μεν, αλλά αποκλειστικό- κεντρικό, κάτι που αφαιρεί κάποιους πόντους πρακτικότητας. Αυτό όμως είναι λεπτομέρεια, μπροστά στην πολύ καλή εικόνα του Speedfight 4 στο δρόμο. Στην εκκίνηση, η σύμπλεξη είναι αρκετά αισθητή, αυτό όμως δεν ενοχλεί και συνηθίζεται πανεύκολα. Ο κινητήρας έχει απολύτως επαρκή ισχύ, την περισσότερη από τις μεσαίες στροφές και επάνω, ενώ η μετάδοση εργάζεται άριστα, παρέχοντας γραμμική κλιμάκωση μέχρι και την τελική ταχύτητα των 105 χιλιομέτρων την ώρα.
Στην...ζούγκλα του άστεως, το «λιονταράκι» κινείται απροβλημάτιστα. Το μικρό βάρος των 120 κιλών εξαφανίζεται όταν το scooter κινείται, ενώ στις μανούβρες, το στιβαρό πλαίσιο προσφέρει καλή αίσθηση και απόκριση στο τιμόνι. Ακόμη και σε απότομες εναλλαγές κατεύθυνσης, δεν παρατηρήσαμε ασάφεια με το scooter να εμπνέει εμπιστοσύνη. Καλή βαθμολογία παίρνουν και οι αναρτήσεις, οι οποίες αποσβαίνουν αθόρυβα τις περισσότερες ανωμαλίες του δρόμου, αρκεί αυτές να μην είναι πολύ έντονες και συνεχόμενες, όπου θα καταφέρουν να «περάσουν» στον αναβάτη. Τα φρένα επιδεικνύουν γενναιόδωρο αρχικό δάγκωμα, καλή κατανομή πίεσης από το SBCκαι μεγάλη ισχύ για όλες τις συνθήκες. Εν γένει, η ποιότητα κύλισης του Speedfight είναι πολύ καλή και οι τροχοί των 13 ιντσών ισορροπούν μεταξύ της ευελιξίας και της ικανοποιητικής σταθερότητας. Με ένα ζευγάρι καλύτερα λάστιχα, τα πράγματα θα γίνουν ακόμα καλύτερα, κυρίως στις στροφές όπου σε κάποιες περιπτώσεις τα «μαμά» ελαστικά δείχνουν να χάνουν σε αίσθηση.
Τέλος, αν και το scooter είναι καθαρά αστικό, δεν θα προβληματιστεί στον ανοιχτό δρόμο, με τον κινητήρα να «δίνει» ακόμα και μέχρι την τελική. Πάνω από τα 80 εμφανίζεται μια ταλάντωση στο τιμόνι προειδοποιώντας για το όριο του scooter, η οποία δεν προβληματίζει αλλά θυμίζει ότι το Speedfight φτίαχτηκε κυρίως για το άστυ –και εκεί, τα καταφέρνει περίφημα.
