Είναι ένα μεγάλο θέμα σήμερα: Στην θέα ενός ατυχήματος, ελάχιστοι είναι αυτοί που θα σταματήσουν να βοηθήσουν. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Στην χώρα μας, είθισται γενικότερα να κατακρίνονται, όσοι θα δουν μια σκηνή ατυχήματος στο δρόμο και δεν θα σταματήσουν να βοηθήσουν. Είναι εύκολο να μιλάμε για ένα γεγονός, πόσοι όμως από αυτούς που «κράζουν» αυτή την πρακτική θα σταματήσουν όντως, σε περίπτωση που ΟΙ ΙΔΙΟΙ δουν κάτι αντίστοιχο; Μάλλον πολύ λίγοι, αν θέλετε την γνώμη μας. Και γιατί συμβαίνει αυτό;
Η καχυποψία έχει σκοτώσει την ανθρωπιά
Οι καιροί, δυστυχώς, είναι πολύ δύσκολοι. Η λεγόμενη «ανθρωπιστική κρίση» έχει ως αποτέλεσμα την συντριβή των σχέσεων εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης, στις περισσότερες περιπτώσεις. ¶λλωστε, εδώ πολλές φορές δεν μπορούμε να τα βρούμε με δικούς μας ανθρώπους, θα εμπιστευτούμε ή θα πλησιάσουμε έναν ξένο; Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα. Πολλοί δεν σταματούν για βοήθεια, διότι φοβούνται ότι θα εμπλακούν και αυτοί με το συμβάν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όπως λαϊκά λέμε, «ο κόσμος έχει τρελαθεί» και κανείς δεν ξέρει τι να περιμένει από οποιονδήποτε άνθρωπο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που άτομα έχουν αρνηθεί εμφατικά οποιαδήποτε βοήθεια, ή άλλα που βρήκαν τον μπελά τους προσπαθώντας να βοηθήσουν! Δυστυχώς όμως το αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί που πραγματικά χρειάζονται βοήθεια σε κάποιο ατύχημα, μένουν χωρίς αυτή, πολλές φορές με τραγικό αποτέλεσμα.
Οι επιτήδειοι δεν λογαριάζουν τίποτα πλέον
Κακοποιοί και απατεώνες έχουν πολλές μεθόδους να παραπλανούν τα θύματά τους πλέον και δεν είναι λίγες οι φορές που παριστάνουν άτομα σε κίνδυνο ή σε ανάγκη στην άκρη του δρόμου, παρασύροντας ανυποψίαστους οδηγούς που θέλουν να βοηθήσουν. Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν, πως μπορεί ο καθένας να νιώθει ασφαλής και να ξέρει ότι βοηθά σε μια κατάσταση ανάγκης, και όχι ότι πιάνεται κορόϊδο; Δυστυχώς, ειδικά όταν μιλάμε για δρόμους εκτός πόλης και …ύποπτες ώρες της ημέρας, πολλά σκηνικά που φαίνονται ως ατυχήματα, δεν είναι. Πως μπορεί λοιπόν να ξέρει ο κάθε ανυποψίαστος χρήστης του δρόμου, αν πρέπει ή όχι να βοηθήσει; Δυστυχώς, δεν μπορεί.
Μπορείς να βρεθείς πολύ άσχημα μπλεγμένος αν υπάρχουν τραυματισμοί
Μπορεί να έχεις όλη την καλή θέληση να βοηθήσεις σε κάποιο ατύχημα, το οποίο ίσως να έχει και τραυματισμό –ακόμα και ελαφρύ. Τι θα γίνει όμως αν κάτι πάει στραβά ή ο εμπλεκόμενος δυσανασχετήσει; Μπορεί να σε μπλέξει πάρα πολύ άσχημα, ειδικά αν ΔΕΝ ξέρεις πρώτες βοήθειες! Γενικά, είναι κανόνας ότι δεν αγγίζουμε κανέναν, αν δεν γνωρίζουμε πρώτες βοήθειες και υποψιαζόμαστε τραυματισμό. Αλλά κάποιες φορές, ο κίνδυνος της εμπλοκής κάνει πολλούς να αποφεύγουν τελείως μια σκηνή ατυχήματος.
Ένα τηλεφώνημα στις αρχές και… είσαι ήσυχος.
Αν μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε κάτι, σε περίπτωση που γίνει μάρτυρας συμβάντος, είναι να τηλεφωνήσει στις αρμόδιες αρχές: Αστυνομία και 166. Παράλληλα, μπορεί κανείς να παραμείνει και στο σημείο, χωρίς να εμπλακεί άμεσα με τους παθόντες. Οι αρχές είναι φυσικά τα νόμιμα εντεταλμένα όργανα να αναλαμβάνουν δράση σε τέτοιες περιπτώσεις. Και ό, τι και να λέμε περί… ολιγωρίας, δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε ή να υπερβούμε τον ρόλο τους. Για αυτό, ένα τηλεφωνάκι, μια λεπτομερής περιγραφή του τι βλέπουμε και εμείς…είμαστε καλυμμένοι.
Τι πιστεύετε εσείς; Κάνουν καλά ή όχι, όσοι αποφεύγουν να βοηθήσουν σε περίπτωση ατυχήματος; Πιστεύετε ότι μια βοήθεια θα μπορούσε να είναι χρήσιμη ή πρέπει όλα να τα αφήνουμε στους αρμόδιους επαγγελματίες;
Προσωπικά παραλίγο να βρεθώ μπλεγμένος όταν σταμάτησα να προσφέρω πρώτες βοήθειες σε πεσμένο μοτοσυκλετιστή, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ πήγε να με μπλέξει με το σκεπτικό ότι αφού βρέθηκα εκεί, μάλλον εγώ τον έριξα κάτω με το αυτοκίνητό μου. Ευτυχώς που ούτε σημάδι υπήρχε στο αυτοκίνητό μου και υπήρχαν μάρτυρες που βεβαίωσαν ότι εγώ πέρασα αρκετά λεπτά μετά το ατύχημα.
Σε άλλη περίπτωση που πήγα να γλιτώσω κοπέλα που έτρωγε ανελέητο ξύλο από άντρα, κατηγορήθηκα για βιαιοπραγία (απλά τον έριξα κάτω στην προσπάθεια να τη βγάλω από τα χέρια του) με μάρτυρα την κοπέλα.
Γενικά θα σταματήσω να βοηθήσω, αλλά πλέον είμαι πολύ υποψιασμένος και έτοιμος για όλα.
Έχω εκπαιδευτεί όπως όλοι οι υποψήφιοι οδηγοί στην Γερμανία στις πρώτες βοήθειες από τα 18 μου όταν έβγαλα Γερμανικό δίπλωμα.
Έτσι λοιπόν σταμάτησα το 2003 στα Μουδανιά Χαλκιδικής να προσφέρω βοήθεια σε τροχαίο και κατέληξα 7 μήνες στο νοσοκομείο εκ των οποίων 6 βδομάδες στην εντατική ως πολυτραυματίας. Πλέον Είμαι Α.Μ.Ε.Α. και υποσχέθηκα στην οικογένειά μου ότι δεν θα ξανά σταματήσω αλλά θα τηλεφωνήσω φυσικά όπου πρέπει για βοήθεια...
Προσωπικά παραλίγο να βρεθώ μπλεγμένος όταν σταμάτησα να προσφέρω πρώτες βοήθειες σε πεσμένο μοτοσυκλετιστή, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ πήγε να με μπλέξει με το σκεπτικό ότι αφού βρέθηκα εκεί, μάλλον εγώ τον έριξα κάτω με το αυτοκίνητό μου. Ευτυχώς που ούτε σημάδι υπήρχε στο αυτοκίνητό μου και υπήρχαν μάρτυρες που βεβαίωσαν ότι εγώ πέρασα αρκετά λεπτά μετά το ατύχημα. Σε άλλη περίπτωση που πήγα να γλιτώσω κοπέλα που έτρωγε ανελέητο ξύλο από άντρα, κατηγορήθηκα για βιαιοπραγία (απλά τον έριξα κάτω στην προσπάθεια να τη βγάλω από τα χέρια του) με μάρτυρα την κοπέλα. Γενικά θα σταματήσω να βοηθήσω, αλλά πλέον είμαι πολύ υποψιασμένος και έτοιμος για όλα.
Έχω εκπαιδευτεί όπως όλοι οι υποψήφιοι οδηγοί στην Γερμανία στις πρώτες βοήθειες από τα 18 μου όταν έβγαλα Γερμανικό δίπλωμα. Έτσι λοιπόν σταμάτησα το 2003 στα Μουδανιά Χαλκιδικής να προσφέρω βοήθεια σε τροχαίο και κατέληξα 7 μήνες στο νοσοκομείο εκ των οποίων 6 βδομάδες στην εντατική ως πολυτραυματίας. Πλέον Είμαι Α.Μ.Ε.Α. και υποσχέθηκα στην οικογένειά μου ότι δεν θα ξανά σταματήσω αλλά θα τηλεφωνήσω φυσικά όπου πρέπει για βοήθεια...