Θα περίμενε κανείς αυτές οι μοτοσικλέτες να παρέχουν άνεση επιπέδου στασιδιού και να είναι απόλυτα προσανατολισμένες σε sport χρήση, κουράζοντας σε οτιδήποτε άλλο. Ε, λοιπόν, όχι! Με έκπληξη διαπιστώνει κανείς ότι είναι – τηρουμένων των αναλογιών- αρκετά άνετες και ευκολοδήγητες όσο κινείται κανείς σε νορμάλ ρυθμούς. Tόσο το Super Duke, όσο και το GSX-S, εντυπωσιάζουν με τον... πειθήνιο χαρακτήρα τους, όσο τους φέρεσαι σαν pet και δεν τα τσιγκλάς, ενώ η θέση οδήγησης και στα δυο, είναι ναι μεν sport, χωρίς ακρότητες δε, με ελαφρά σκυφτή στάση σώματος και όχι τόσο οξείες γωνίες σε αρθρώσεις. Μαζί με τις άνετες σέλες, μπορούμε να πούμε -χωρίς να υπερβάλουμε- ότι δεν θα κουράσουν τον οδηγό τους, ακόμα και αν αυτός διανύσει πολλά χιλιόμετρα πάνω τους. Το Kawasaki, ενώ παρουσιάζει και αυτό τα ίδια φιλικά χαρακτηριστικά με τα άλλα, χάνει πόντους από την σέλα του που είναι πολύ λεπτή, αναγκάζοντας τον οδηγό του σε στάση για ξεμούδιασμα, στα 100 χλμ. διανυθείσας απόστασης περίπου. Για τους συνεπιβάτες τώρα, τα νέα είναι άσχημα, καθώς τα σελάκια , τα ψηλά τοποθετημένα μαρσπιέ και η απουσία χειρολαβών, δημιουργούν ένα άβολο περιβάλλον.