Αναμνηστικές φωτογραφίες με τους φίλους και συνεργάτες μας στη Θεσσαλονίκη.

Ημέρα 2η

Καθώς ο ήλιος απλώνει απαλά τις πρώτες του αχτίδες, μας υπενθυμίζει ότι το πρωινό ξύπνημα ευνοεί καθώς ο αέρας είναι πιο δροσερός και η θερμοκρασία βρίσκεται σε πιο βατά επίπεδα. Το ρολόι σημαδεύει 7.30 και οι ρόδες των scooter ήδη έχουν ξεκινήσει να γράφουν εκ νέου χιλιόμετρα πάνω στην εθνική οδό. Η Θεσσαλονίκη είναι σχετικά κοντά σε απόσταση από την Λεπτοκαρυά, όμως ο δρόμος έχει αρκετές κακοτεχνίες, με τις λακκούβες να διαδέχονται τα ανισόπεδα κακομπαλωμένα τμήματα ασφάλτου και αντίστροφα. Οι αναρτήσεις δουλεύουν υπερωρίες προσπαθώντας να φιλτράρουν τις ανωμαλίες του οδοστρώματος. Τα scooter είναι πιο σκληρά συγκριτικά με μια μοτοσυκλέτα με μεγαλύτερη διαδρομή αναρτήσεων και μεγαλύτερους τροχούς, αλλά όχι σε βαθμό που να κουράζουν. Φτάνοντας στην πόλη, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρίας να επισκεφθούμε διάφορους συνεργάτες και να βγάλουμε μαζί τους αναμνηστικές φωτογραφίες, πριν το άραγμα στον Λευκό Πύργο, όπως προβλέπει το αρχικό μας πλάνο. Πανέμορφη η συμπρωτεύουσα, φιλόξενοι οι άνθρωποι, πανέμορφες οι γυναικείες υπάρξεις, όμως ο χρόνος τρέχει χωρίς σταματημό και εμείς πρέπει να είμαστε προσηλωμένοι. Αποχαιρετούμε τη νύφη του Θερμαϊκού για να πάρουμε το δρόμο για τα Ιωάννινα, μέσω Εγνατίας οδού. ¶λλη μια ευκαιρία να τεστάρουμε τους 7 πρωταγωνιστές μας, σε περιβάλλον καλοστρωμένης ασφάλτου με πολλά στο κοντέρ.

Ο δεξιός καρπός είναι στραμμένος στον ουρανό και όλοι πηγαίνουμε τάπα! Τα scooter παραμένουν απόλυτα σταθερά μέχρι την τελική τους. Απόλυτα σταθερά στις παρατεταμένες, ακόμα και με πολλά στο κοντέρ. Το ελαφρύ μειδίαμα στα χείλη μου, υποδηλώνει την ικανοποίηση για την επιβεβαίωση των αρχικών μας σκέψεων, ότι τα scooter έχουν αυξημένες τουριστικές δυνατότητες και το δηλώνουν ευθαρσώς. Τον ειρμό των σκέψεων μου διακόπτει το ξαφνικό ψύχος που εισχωρεί στο καλοκαιρινό μου μπουφάν. Οι σήραγγες που βρίσκονται σε αυτό το τμήμα της Εγνατίας, έχουν έως και 10 βαθμούς χαμηλότερη θερμοκρασία από αυτή του εξωτερικού περιβάλλοντος. Το θετικό είναι ότι αυτή η εναλλαγή από το φως του ηλίου, στο σκοτάδι των φωτισμένων τούνελ, όταν ταξιδεύεις με δίτροχο, σε μαγεύει.

Το ορεινό Μέτσοβο είναι στο δρόμο μας και αποφασίζουμε να το επισκεφτούμε, για να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε την τοπική κουζίνα. Η φιδίσια διαδρομή μέχρι τα γραφικά πλακόστρωτα σοκάκια, μας βάζει στην πρίζα. Πως είπατε; Αν στρίβουν τα scooter; Αρκετά καλά και ο αναβάτης μπορεί να τα εμπιστευτεί και να το ευχαριστηθεί. Φυσικά τα πιο μεγάλα σε κυβισμό υπερτερούν, καθώς έχουν περισσότερο σπορ καταβολές και είναι πιο κατάλληλα εξοπλισμένα σε περιφερειακά. Με το απαραίτητο διάλλειμα εκτός από τα στομάχια μας, γεμίζουμε και τις μπαταρίες και βαδίζουμε ολοταχώς για τα Ιωάννινα.

Η απόσταση από το Μέτσοβο είναι περίπου 50 χιλιόμετρα και σύντομα βρισκόμαστε μπροστά στην λίμνη Παμβώτιδα με τα 7,9 χιλιόμετρα μήκος. Βρίσκεται σε υψόμετρο 483 μέτρων και έχει μέσο βάθος 4-5 μέτρα. τα βουνά της Ηπείρου καθρεφτίζονται στα νερά της και τα scooter ποζάρουν στο φωτογραφικό φακό, συνθέτοντας ένα ζωγραφικό πλάνο. Καθώς σουρουπώνει, αποχαιρετούμε τα Ιωάννινα με τελικό προορισμό τα Σύβοτα, ένα παραθαλάσσιο χωριό στα νότια του νομού Θεσπρωτίας. Το λιμάνι χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της Ελληνικής επανάστασης ως οθωμανική ναυτική βάση, ενώ σήμερα στα νερά του αγκυροβολούν πολυτελή γιοτ. Αν και αριθμεί μόλις 875 μόνιμους κατοίκους, το γεγονός ότι αποτελεί ένα hot προορισμό, έχει ως αποτέλεσμα να συγκεντρώνει πλήθος τουριστών κατά την καλοκαιρινή περίοδο.