Το δικύλινδρο μηχανικό σύνολο των 1301 κ.εκ. παραμένει ως έχει, με 173 ολοζώντανους ίππους να «καλπάζουν» ελεύθεροι στις 9.500 σ.α.λ., ενώ και η τιμή της ροπής δεν έχει αλλάξει (14,6 Kg-m), παρά έχει μετατοπιστεί το peak της σε χαμηλότερες στροφές, συγκριτικά με το Super Duke R, και συγκεκριμένα στις 6.750 σ.α.λ.
Υπάρχουν διαθέσιμες τρεις χαρτογραφήσεις για τον κινητήρα, «rain», «street» και «sport», οι οποίες πέραν από την απόκριση στο άνοιγμα του γκαζιού, επιδρούν επίσης και στο traction control.
Στην «βρόχινη» επιλογή, η ισχύς μεταφέρεται πολύ ομαλά στο πίσω ελαστικό και το traction control σχεδόν εξαλλέιφει την υπερτροφή του πίσω τροχού, στο «street» mode η απόκριση «ζωντανεύει» και επιτρέπονται πολύ διασκεδαστικές αλλά πλήρως ελεγχόμενες πλαγιολισθήσεις και σουζάκια ισχύος, ενώ στο «sport», τα πράγματα απελευθερώνονται αρκετά και απαιτούν ένα βαθμό εμπειρίας. Υπάρχει φυσικά και η δυνατότητα απενεργοποίησης αλλά οφείλω να πω πως αυτό πρέπει να γίνεται «at your own risk». Μην ξεθαρρέψει κανείς στα πρώτα 10 λεπτά και βοηθούμενος από τα ηλεκτρονικά πιστέψει ότι «το χει». Σιγά – σιγά…
ΟΠΛΟ