Οδηγώντας: Διασκέδαση άνευ ορίων
Μιζιά και ξεκινά το V2 θεριό των 1.301 κ.εκ.! Στις κούφιες γκαζιές, παρ΄όλη την Euro 4 «φίμωση» το ακούς και το αισθάνεσαι να ....κροταλιζοβρυχάται. Οκ, όχι και ο πιο δόκιμος όρος αλλά καταλαβάινετε τι θέλω να πω. Πατάς την μανέτα του υδραυλικού συμπλέκτη: εντάξει, κάπως βαριά σε αίσθηση. Κουμπώνεις πρώτη, αφήνεις μανέτα: εντάξει απομονώνει ψηλα (ρυθμίζεται όμως) αλλα γενικά θέλει μακριά παλάμη και ο υπογράφων δεν έχει και μινιόν σετάκι χούφτας – δακτύλων... Φύγαμε λοιπόν!
Να γνωριστούμε όμως πρώτα έ; Με το μαλακό... 173 άλογα είναι αυτά! Το λοιπόν, με όλο το ηλεκτρονικό οπλοστάσιο στο «On» και αλλάζοντας ταχύτητες χωρίς να τραβάς τις στροφές ψηλά (αλίμονο, ροπή υπάρχει να υποστηρίξει κάτι τέτοιο!) το GT θα το έλεγα «εύκολο» ή για να το πάω πιο πολύ στα άκρα, θα το χαρακτήριζα και «φιλικό» (θου Κύριε...). Να λοιπόν, που στην πρώτη βόλτα της γνωριμίας μας, βρίσκομαι στον Κηφισό, μεσημεριάτικά με καύσωνα και μποτιλιάρισμα... όχι και το ιδανικότερο σκηνικό για πρώτο ραντεβού ε;
Είχα λοιπόν την πύρινη ατμόσφαιρα ώς ενα τεράστιο πιστολάκι για τα μαλλιά που φυσούσε λίβα μέσα στην μούρη μου, είχα τις ατελείωτες ουρές από ακινητοποιημένα αυτοκίνητα που ανέβλυζαν λάβρα από τα AC τους και εκεί που έλεγα ότι, «οκ την παλέυω οριακά», το GT -δεν φταίει αυτό- ενεργοποίησε το βεντιλατέρ του, «ξερνόντας» λάβα στα πόδια μου αλλά και στον κορμό μου, μέσα από τα άνοιγμα του fairing στο τιμόνι. Λιποθυμία! Η μετάλλαξη μου σε λιαστή ντομάτα μόλις είχε αρχίσει και στα όρια της εξάτμισης (της δικής μου) έψαχνα απεγνωσμένα χώρο, να το ανοίξω λίγο για να ανασάνω και εγώ και η μοτοσικλέτα, η οποία μου έδωσε ένα πρώτο καλό μάθημα: «Είμαι GT ηλίθιε! Τζι – Τι! Grand Touring! Ανοικτός δρόμος; ¶πλα; Τι δεν καταλαβαίνεις;;!!». Όχι λοιπόν έτσι.
Προφανώς. Δεν είναι για «στριμώγματα» αυτή η μοτοσικλέτα και ειδικά με τέτοιες συνθήκες! Μπορεί να οδηγηθεί χαλαρά, βολταδόρικα και να επιτελέσει commuting ρόλο αλλά όχι να το στραμπουλίξεις κιόλας μέσα στην πόλη. Στην επιστροφή μου από τον Κηφισσό, αφού είχα μετατρέψει το σώμα μου σε υδροφόρα από το πολύ νερό, η κίνηση είχε αραιώσει και υπήρχε ροή. Το GT, άρχισε να δείχνει τα πρώτα καλά δείγματα: «γέμιζε» οποιοδήποτε κενό αποκρινόμενο άμεσα στις προσταγές μου και όταν στο «παζλ» των κινούμενων αυτοκινήτων έλλειπε κομμάτι, αφήνιαζε, διανύοντας τις ελάχιστες αυτές «οάσεις» ανοικτού δρόμου με απίστευτη όρεξη. Εντάξει, αρχίσαμε να γνωριζόμαστε.
Πάμε πιο σβέλτα! Σβέλτα; Τι χαριτωμένο... ΔΕΝ υπάρχει σβέλτα! Το μοτέρ, όταν περάσει το όριο των 5.000 σ.α.λ. βγάζει τον πραγματικό του εαυτό, ο μπάσσος βρυχηθμός του V2 μετατρέπεταi σε «ξερό» και στακάτο «πιστόνιασμα» που θυμίζει μονοκύλινδρο καθαρόαιμο και τότε έχεις μπεις στο «wrap speed», χέρια τεντώνουν, δόντια σφίγγουν και μετα βίας πνίγεις κραυγές ενθουσιασμού (ή τρόμου...). Μοτερούκλα! Brutal, μυώδης,που νομίζεις ότι καίει TNΤ και όχι βενζίνη! Όσο επιμένεις στο γκάζι, τόσο αφηνιάζει, «δεν μπορεί!», σκέφτεσαι, «V2 είναι, κάπου θα σκάσει το... σκασμένο». Αμ δε! Σε κάθε αλλαγή ταχύτητας (ακόμα και από 5η σε 6η), το μπροστινό αποσταθεροποιείται προς στιγμής και «ψαρεύει» αφού η κτηνώδης δύναμη «καθίζει» το πίσω μέρος με αναπόφευκτο ελάφρωμα του μπροστινού.
Και κάπου εδώ ευχαριστείς την KTM για το σταμπιλιζατέρ που... μαζεύει τα ασυμμάζευτα. Και την ευχαριστείς επίσης για το e-σωσίβιο των ηλεκτρονικών που σου επιτρέπουν να γευτείς αυτόν τον απαγορευμένο καρπό τόσο γρηγορα και με ασφάλεια, αφού σε διαφορετική περίπτωσή, θα χρειαζόντουσαν ειδικές συνθήκες και αρκετός χρόνο εξοικείωσης, για μια – δυο δαγκωματιές! Εδώ μιλάμε ότι πέφτεις με τα μούτρα και κάνεις γουρουνιές με το «καλημέρα σας», τα ηλεκτρονικά της KTM είναι από τα κορυφαία, αν όχι τα κορυφαία όλων (και όλων των κατηγοριών) ακριβώς γιατί δεν καταλαβαίνεις πότε και πως επιδρούν... ξέρεις όμως ότι σε κρατάνε όρθιο. Ούτε ανάδραση από το ABS, ούτε break dance από τον κινητήρα όταν ενεργοποιείται το traction control ούτε τίποτα! Στροφή και τσαρούχωμα τα φρένα; Cornering ABS φίλε!
Επιβραδύνεις χωρίς δράματα και καρσιλαμάδες! Σε ακούω εσένα εκεί πίσω με την θεωρία «δεν πρέπει να φρενάρουμε στην διάρκεια της στροφής γιατί μπλα-μπλα-μπλα», οκ, συμφωνώ αλλά στην τυφλή του επαρχιακού που θα σου πεταχτεί τρακτέρ και στην γραμμή σου θα έχει χώματα αναμεμειγμένα με καρπουζόφλουδες (άρα είσαι κάπου προς Αμαλιάδα, καλοκαίρι) ε, θα το «τσιμπήσεις» το φρένο, δεν θα το «τσιμπήσεις»; Ναι λοιπόν.
Με αυτά και με αυτά, δεν είπα τίποτα για τις αναρτήσεις όμως. WP γράφουν στην «ούγια» αλλά τούτες πέρα από WP, είναι και ημιενεργητικές, δηλαδή η κεντρική υπολογιστική μονάδα της μοτοσικλέτας συλλέγει στοιχεία που αφορούν στην κινητική κατάσταση αυτής (ταχύτητα, κλίση, γκάζι κτλ) και τις ρυθμίζουν σε πραγματικό χρόνο, λαμβάνοντας υπόψιν και το «mode» που έχει επιλέξει ο οδηγός, όπως αν οδηγεί solo, με συνεπιβάτη ή με αποσκευές (παίζουν όλοι οι συνδυασμοί) και αν θέλει άνεση, μέση απόδοση ή θα είναι «κακό παιδί» (που μάλλον αυτό θα είναι...), δηλαδή, sport. Το σύστημα δουλεύει άψογα και ανταποκρίνεται άμεσα, με τον οδηγό να εισπράτει ως feedback την αλλαγή στις ταχύτητες των αποσβέσων, αναλόγως του mode που έχει επιλέξει.
Το εντυπωσιακό είναι πως στην ευθεία, με την μηχανή σε οριζόντια θέση, έχεις την αίσθηση (αναλογικά, σε κάθε mode), ότι οι αναρτήσεις είναι προς το «χαλαρό – άνετο». Οποία πλάνη! Με το που αρχίσει να στρίβεις, τα ηλεκτρονικά κάνουν τα μαγικά τους αλλάζοντας τις ρυθμίσεις «στο φτερό» και η μηχανή γίνεται «βράχος»,διαγράφοντας τις καμπές με χασμουρητό... όταν επιστρέψεις στην όρθια θέση, προσθέτουν ένα «τσικ» (slung μονάδα μέτρησης είναι αυτό) ενδοτικότητας, για να είσαι πιο άνετος και να μην κοπανιέσαι, χωρίς βέβαια αυτό να αφαιρεί σταθερότητα.
Μαγεία... Μιλώντας για ευθείες, δηλαδή για ταξίδι, η μοτοσικλέτα δεν φέρει τυχαία τα «γαλόνια» GT στην ονομασία της. Μελετημένη και άνετη σέλα για τον οδηγό, που επιτρέπει πολύωρη παραμονή πάνω της, fairing που κάνει καλά την δουλειά του και γκάζι της... αρκούδας, μπορούν να στρεβλώσουν τον χωροχρόνο, «εξανεμίζοντας» τις αποστάσεις.
Μην περιμέντε αμιγώς touring επιδόσεις όμως, θα ταξιδέψετε πολύ καλύτερα απ΄ότι με ένα naked αλλά την χαλαρότητα, την άνεση και τους χώρους ενός καθαροίαμου τουριστικού δίτροχου δεν θα την έχετε και αυτό θα το εισπράξει κυρίως ο συνεπιβάτης, που θα κουραστεί πιο γρήγορα. Για τις ευθείες, υπάρχει ένα sweet spot μεταξύ «παναγιά μου!» και «δεν ρίχνω μια πασιένζτα να περάσει η ώρα;» που μπορεί πολύ αποτελεσματικά να σας πάει μακρυά χωρίς να σας κουράσει και αυτό μπορεί για κάποιους να βρίσκεται σε ταχύτητες απλής κλήσης και για άλλους σε ταχύτητες δημόσιας διαπόμπευσης και λιθοβολισμού.
Σε κάθε περίπτωση, το GT δεν είναι καθαρόαιμη υπερταχεία αλλά διαπρέπει στο πεδίο της «μικτής τουριστικής εξόρμησης» δηλαδη σε λίγο απ΄ολα επί ασφάλτου: εθνική με διαστήματα «boost» και «χαλάρωσης» και επαρχιακό δίκτυο με διαστήματα «party» και «άκου αγάπη μου τα πουλάκια» - το ηλεκτρονικό του οπλοστάσιο επιτρέπει την απόλυτη προσαρμογή του, σε οτιδήποτε του ζητήσετε.
Αν στον δρόμο σας βρεθεί καλό στροφιλίκι, κάτι που σας συστείνω να το επιδιώξετε, το GT θα δώσει την τελική - και ίσως την καλύτερη του παράσταση. Για 80 χλμ./ώρα την είχατε την στροφή; Λάθος. Με το GT είναι +20. Σε αυτήν εκεί την φουρκέτα νομίζατε ότι δεν σας έπαιρνε για πιο πολύ κλίση; Λάθος. Σας έπαιρνε. Καταβάσατε μια γιατί νομίζατε ότι δεν θα επιταχύνει όπως θέλατε; Λάθος.
Τώρα είστε στα κόκκινα και πέφτετε στα (άψογα) φρένα – άγκυρες τρομαγμένοι. Γενικά το GT θα σας βγάζει λάθος, μέχρι που να καταλάβετε, όπως κατάλαβα και εγώ, ότι σας κάνει καλύτερο οδηγό. Όχι με μαγικό / ανεξήγητο τρόπο, ούτε βάζοντας σας σε ένα επικίνδυνο τριπάκι υπερεκτίμησης των δυνατοτήτων σας, απλά με ανόθευτη, πλούσια και άμεση πληροφόρηση που αποσαφηνίζει με την παραμικρή λεπτομέρεια το όρια. Σαν μοτοσικλέτα είναι «λαλίστατη» και όποιος θέλει να «ακούσει», παίρνει το μήνυμα «loud and clear». Ούτε σπασμένο τηλέφωνο, ούτε «ο συνδρομητής είναι απασχολημένος, καλέστε αργότερα».
ΟΠΛΟ