Λίγοι μήνες έχουν περάσει από τότε που δοκιμάζαμε το 390 Adventure στην Τενερίφη και το μικρό on-off της ΚΤΜ μας είχε αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις από τη σύντομη συμβίωση μαζί του. Βέβαια είναι άλλο να δοκιμάζεις μια μοτοσυκλέτα σε προσεκτικά επιλεγμένες διαδρομές κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της και άλλο σε Ελληνικό έδαφος, οπότε η ανυπομονησία είχε χτυπήσει κόκκινο και δεν βλέπαμε την ώρα να βρεθούμε στη σέλα της. Η KTM έχοντας ως βάση το Duke 390 δημιούργησε το 390 Adventure προσθέτοντας έτσι μια μικρού κυβισμού επιλογή στη θρυλική γκάμα των Adventure. H ΚΤΜ γνωρίζει πολύ καλά από τέτοιου είδους μοτοσυκλέτες και όταν η λέξη «περιπέτεια» κοσμεί το όνομα ενός μοντέλου σε προδιαθέτει να εξερευνήσεις μαζί του νέα μέρη και να ανακαλύψεις τις πραγματικές του δυνατότητες. Τι καλύτερο λοιπόν από το να δοκιμάσουμε το 390 Adventure ταξιδεύοντας μαζί του. Προορισμός η Κεντρική Εύβοια με τη βάση μας να είναι η Κύμη. Ένα μικρό tank bag με τα απαραίτητα δέθηκε στην σέλα του συνεπιβάτη με τα χταπόδια να πιάνουν στις χρήσιμες εγκοπές που υπάρχουν για αυτό τον λόγο στα πλαστικά του πίσω μέρους και το ταξίδι ξεκινά.
1η μέρα
Θέλοντας να αποφύγουμε τα βαρετά χιλιόμετρα της εθνικής μέχρι τη Χαλκίδα επιλέξαμε να πάρουμε το ferry boat από Ωρωπό προς Ερέτρια. Τον τρόπο που ταξιδεύει στην εθνική το 390 Adventure θα είχαμε την ευκαιρία να τον ανακαλύψουμε στον γυρισμό, οπότε στον ¶γιο Στέφανο αφήσαμε την εθνική και κινηθήκαμε για λίγο παράλληλα με αυτή αποφεύγοντας τα διόδια. Αφήσαμε τον παράδρομο λίγο μετά τις Αφίδνες και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς Ωρωπό. Η συγκεκριμένη διαδρομή δεν έχει κίνηση, το καταπράσινο περιβάλλον αλλάζει αμέσως τη διάθεσή σου και πρόκειται για μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για όποιον θέλει μια σύντομη απόδραση εκτός Αττικής. Στις αλλεπάλληλες στροφές το 390 αλλάζει κατεύθυνση «με τη σκέψη» και διατηρεί ακλόνητο την τροχιά του στην καλή άσφαλτο παρά το γεγονός ότι είναι εξοπλισμένο με «τακουνάτα» ελαστικά. Σε λίγη ώρα ήμασταν στον Ωρωπό και το ferry boat είχε μπει στο λιμάνι μέχρι να βγάλουμε τα εισιτήρια. Τους καλοκαιρινούς μήνες έχει δρομολόγιο κάθε μισή ώρα, οπότε ακόμα και αν το χάσεις δεν θα χρειαστεί να περιμένεις πολύ. Η διαδρομή μέχρι την Ερέτρια διαρκεί περίπου 30 λεπτά και από εκεί κατευθυνόμαστε προς Αμάρυνθο που είναι ο επόμενος σταθμός μας. Η στάση για παγωτό σε φημισμένο ζαχαροπλαστείο της περιοχής ήταν μονόδρομος και απαραίτητη προκειμένου να δροσιστούμε λίγο.
Αναζωογονημένοι καβαλάμε ξανά το μικρό Adventure και συνεχίζουμε προς Αλιβέρι, Λέπουρα, Νεοχώρι και Αυλωνάρι. Ο δρόμος δεν έχει πολύ κίνηση, αλλά θέλει προσοχή καθώς σε πολλά σημεία είναι «γυαλισμένος» και γλιστράει. Οι 44 ίπποι που αποδίδει ο κινητήρας κάνουν εύκολες τις προσπεράσεις αλλά θα χρειαστεί να κατεβάσεις μια ή δυο ταχύτητες, καθώς του αρέσει να δουλεύει ψηλά και εκεί ξεδιπλώνει τη δύναμή του. Τα 6,3 δευτερόλεπτα που χρειάζονται για το 50 – 100 με 4η σχέση στο κιβώτιο είναι μια πολύ καλή επίδοση αντίστοιχη με μοτοσυκλέτες 500 κυβικών. Ο παραλιακός δρόμος που ενώνει το Στόμιο με την Πλατάνα γνωρίζαμε ότι ήταν κλειστός λόγω έργων οπότε στη διχάλα μετά το Αυλωνάρι πήγαμε αριστερά περνώντας μέσα από τα χωριά Ωρολόγιο, Κονίστρες και Καλημεριάνοι. Ο δρόμος είναι στενός και κινείσαι με χαμηλές ταχύτητες καθώς δεν υπάρχει καλή ορατότητα σε πολλά σημεία, αλλά έτσι έχεις χρόνο να απολαύσεις τα γραφικά χωριουδάκια και το καταπράσινο περιβάλλον που τα συνδέει. Ο δρόμος σε οδηγεί στο κέντρο της Κύμης, αλλά η ώρα για μπει το 390 στο γκαράζ δεν είχε φτάσει ακόμη. Παρά το ταξίδι των 2,5 ωρών, δεν αισθανόμασταν κούραση και υπήρχε όρεξη για μια ακόμα βόλτα, ώστε να πατήσουμε λίγο χώμα και να μυρίσουμε το φρέσκο θυμάρι που υπάρχει σε αφθονία στην περιοχή. Η άνετη σέλα και η συνολική εργονομία του 390 Adventure απέδειξαν ήδη ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε ένα ταξίδι και όλα δείχνουν ότι μπορούν να κρατήσουν ξεκούραστο τον αναβάτη για πολύ ώρα. Στόχος λοιπόν ήταν να φτάσουμε στη Χηλή, ένα μικρό ψαροχώρι βορειοανατολικά της Κύμης, αλλά δεν θα χρησιμοποιούσαμε την άσφαλτο, καθώς θα πηγαίναμε μέσα από τους χωματόδρομους του Πετισούνα. Τα μεικτής χρήσης ελαστικά ΤKC 70 της Continental με τα οποία είναι εφοδιασμένο το 390 βρίσκουν εύκολα πρόσφυση στο χώμα και τις φυτευτές πέτρες, ενώ οι ποιοτικές και ρυθμιζόμενες αναρτήσεις από τη σειρά APEX της WP καταβροχθίζουν με ευκολία τα βαθιά νεροφαγώματα, ενώ πολύ χρήσιμες στο χώμα είναι και οι μεγάλες διαδρομές τους (170 χιλιοστά για το πιρούνι και 177 για το αμορτισέρ). Κάπως έτσι η πρώτη μέρα έφτασε στο τέλος της και παρά το γεγονός ότι δεν είχαμε διανύσει πολλά χιλιόμετρα (περίπου 180) είχαμε ήδη ενθουσιαστεί από τον τρόπο που ανταποκρίνεται το 390 Adventure στους διαφορετικούς ρόλους που καλείται να παίξει.
2η μέρα
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε ακριβώς όπως είχε τελειώσει η προηγούμενη, δηλαδή με χώμα. Με τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορείς να εξερευνήσεις καινούργια μέρη οπότε χωρίς συγκεκριμένο προορισμό κινηθήκαμε σε χωματόδρομους και μονοπάτια που ενώνουν μικρά χωριουδάκια νότια της Κύμης. Στο 390 Adventure έχει δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην κίνηση εκτός δρόμου και μπορείς, μπαίνοντας στο εύκολο μενού της έγχρωμης TFT οθόνης των 5 ιντσών, να βάλεις το cornering ABS 9.1 MP της Bosch σε λειτουργία Off Road, ώστε να επεμβαίνει διακριτικά μόνο στον εμπρός τροχό. Το traction control μπορεί να απενεργοποιηθεί τελείως και είναι μια κίνηση που πρέπει να κάνεις πριν πατήσεις χώμα καθώς σε “κόβει” αρκετά και δεν επιτρέπει το “παιχνίδι”. Στην άσφαλτο όμως δουλεύει υποδειγματικά αφού πρόκειται για ένα τελευταίας γενιάς σύστημα που υπολογίζει και την κλίση της μοτοσυκλέτας. Σύμμαχός σου στο χώμα είναι και το πολύ μικρό βάρος, αφού τα 158 κιλά που ζυγίζει στεγνό, εξαφανίζονται μόλις ανέβεις στη σέλα του, ενώ εντυπωσιακή είναι η γεωμετρία και το ζύγισμά του που σου επιτρέπει να ισορροπείς εύκολα ακόμα και σε ταχύτητες βαδίσματος. Οι 19 ίντσες του μπροστινού τροχού μπορεί να μην εντυπωσιάσουν σαν νούμερο τους φανατικούς του χώματος, όμως στην πράξη ταιριάζουν απόλυτα στη φιλοσοφία του 390 και το βοηθούν στο να αναδείξει τις δυνατότητές του. Αφού λοιπόν πήραμε μια γερή δόση χώματος και με τον μεσημεριανό ήλιο να καίει, είχε έρθει η ώρα για “σβήσιμο” στην παραλία της Μουρτερής. Πρόκειται για μια παραλία αρκετών χιλιομέτρων και αν θέλεις να φτάσεις στην άκρη της θα πρέπει να μπεις σε χωματόδρομο, ο οποίος όμως είναι πολύ βατός. Η άμμος που υπάρχει σε κάποια σημεία του δρόμου θέλει προσοχή καθώς ο μπροστινός τροχός της μοτοσυκλέτας πηγαίνει όπου θέλει και σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς καταφέρνουν να μείνουν όρθια τα ιερά τέρατα του Dakar στους αχανείς αμμόλοφους. Το πρόγραμμα για το βράδυ είχε φαγητό στο γραφικό χωριό Ανδρωνιάνοι με τα όμορφα πέτρινα σπίτια. Στον γυρισμό εκτιμήσαμε ιδιαίτερα την αποτελεσματικότητα του τριγωνικού LED προβολέα, ο οποίος φωτίζει επαρκώς τον δρόμο και θα σου επιτρέψει ακόμα και να ταξιδέψεις βράδυ χωρίς δεύτερη σκέψη. Πολύ όμορφη λεπτομέρεια είναι και οι φωτιζόμενοι διακόπτες στο τιμόνι, ενώ η οθόνη ρυθμίζει αυτόματα τη φωτεινότητά της και σου δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις μεταξύ λευκού και μαύρου φόντου.
3η μέρα
Το επόμενο πρωί ήταν απαραίτητο να γίνει ένα πλύσιμο στο 390 Adventure ώστε να καθαρίσει από το χώμα και τα μυγάκια του ταξιδιού. Η περιποίηση της μοτοσυκλέτας ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να επεξεργαστούμε τα πλαστικά και να θαυμάσουμε τον σχεδιασμό της. Η εμφάνισή της έχει στοιχεία τόσο από τα μεγαλύτερα Adventure, όσο και από τα καθαρόαιμα motocross και enduro μοντέλα της εταιρείας με τις γραμμές να είναι αιχμηρές και επιθετικές, όπως συμβαίνει σε όλα τα KTM που έχει σχεδιάσει ο οίκος Kiska. Το εμπρός μέρος της μοτοσυκλέτας θυμίζει κεφάλι εντόμου και είναι σαν να προεξέχει με αποτέλεσμα να διχάσει όσους το έβλεπαν. ¶λλοι το λάτρεψαν και άλλοι το μίσησαν. Από κάτω του υπάρχουν δυο ημιδιάφανα τμήματα που στέλνουν τον αέρα μακριά από το σώμα του αναβάτη και φροντίζουν να ενώσουν οπτικά το μούτρο με το υπόλοιπο σύνολο. Οι χούφτες, τα καλύμματα του νέου, κυρτού ψυγείου και η ποδιά που προστατεύει το σύνολο των 373,2 κυβικών, ενισχύουν την off road πλευρά του 390 Adventure και είναι απαραίτητα σε μια μοτοσυκλέτα αυτής της κατηγορίας.
Στη συνέχεια φορτώθηκαν ξανά τα μπαγκάζια στο 390, αλλά η ώρα της επιστροφής δεν είχε φτάσει ακόμα. Πρώτα θα κάναμε μια βουτιά στα καταγάλανα νερά της παραλίας του Μετοχίου και θα γεμίζαμε το δικό μας ρεζερβουάρ σε τοπικό ταβερνάκι. Για τον δρόμο του γυρισμού επιλέξαμε μια πιο όμορφη, ήσυχη και μαγευτική διαδρομή που μάλλον πολλοί μοτοσυκλετιστές και λάτρεις της οδήγησης γνωρίζουν. Θα ανεβαίναμε λοιπόν τη Δίρφυ που μαζί με το Ξεροβούνι είναι το ψηλότερο τμήμα της οροσειράς που καλύπτει μεγάλο μέρος της Κεντρικής Εύβοιας. Στην ορεινή διαδρομή η κίνηση είναι ελάχιστη, όμως δεν πρέπει να αφήσεις το καταπράσινο τοπίο να σου αποσπάσει την προσοχή, καθώς σε πολλά σημείο ο δρόμος έχει υποστεί ζημιές από τους ανελέητους χειμώνες, ενώ συχνά θα συναντήσεις χώματα και χαλίκια πάνω σε τυφλές στροφές. Τα φρένα απέδειξαν την αποτελεσματικότητά τους αρκετές φορές με το αρχικό δάγκωμα να είναι εντυπωσιακό και σπάνιο σε παρόμοιου κυβισμού μοτοσυκλέτες. Η καλή αίσθηση συνοδεύεται και από αποτελεσματικότητα όπως μας έδειξαν οι μετρήσεις μετά το τέλος του ταξιδιού αφού για την ακινητοποίηση από τα 100 χλμ / ώρα χρειάζονται 45 μέτρα. Οι συνεχόμενες κλειστές κατηφορικές φουρκέτες πριν φτάσεις στη Στενή δεν σε αγχώνουν αν είσαι πάνω στο 390 Adventure. Ελίσσεται με άνεση και χωρίς κόπο κρατώντας τον αναβάτη ξεκούραστο σε τέτοιου είδους απαιτητικές διαδρομές. Ο δρόμος μας έβγαλε στη Νέα Αρτάκη και από εκεί Χαλκίδα για να επιστρέψουμε μέσω εθνικής. Μπορείς να ταξιδεύεις με ταχύτητες κοντά στα 140 χιλιόμετρα την ώρα χωρίς κουραστικούς κραδασμούς από τον μονοκύλινδρο κινητήρα, όμως αν σκοπεύεις να κάνεις πολλά χιλιόμετρα σε αυτοκινητόδρομο θα πρέπει να αλλάξεις την κοντή ζελατίνα με μια μεγαλύτερη για καλύτερη κάλυψη από τον αέρα. Η οθόνη διαθέτει υπολογιστή ταξιδίου οπότε γνωρίζεις ανά πάσα στιγμή τα χιλιόμετρα που έχεις διανύσει, την διάρκεια του ταξιδιού, την αυτονομία καυσίμου και τη μέση κατανάλωση που στην περίπωσή μας ήταν 3,8 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα. Το 390 Adventure διαθέτει και παροχή ρεύματος 12 V για φόρτιση κινητού ή GPS.
Επιστρέφοντας στο κέντρο της πόλης, δεν θα έχεις ιδιαίτερες περιπέτειες με το Adventure καθώς η μικρή απόσταση της σέλας από το έδαφος (855 χιλιοστά), το μεγάλο κόψιμο του τιμονιού και το γεγονός ότι αυτό περνά πάνω από τους περισσότερους καθρέπτες αυτοκινήτων του δίνουν ευελιξία παπιού, ενώ η απόδοση και το νεύρο του κινητήρα σε εκτοξεύουν από φανάρι σε φανάρι. Θα θέλαμε βέβαια η απόκριση του ψεκασμού να μην ήταν τόσο απότομη στις χαμηλές ταχύτητες αλλά όπως είπαμε έχουμε να κάνουμε με έναν κινητήρα που του αρέσει να δουλεύει ψηλά.
