Τα κλασσικά όργανα της ΚΤΜ, συνεχίζουν και στο Superduke.
Ο μεγάλος Δούκας δεν αποτελεί ούτε μια σχεδιαστική "καφρίλα", ούτε μια μοτοσικλέτα δύστροπη, γεμάτη "κακία". Μέσα σε μια κατηγορία τόσο δύσκολη και απαιτητική, ο υπέρ Δούκας δεν ξεχωρίζει για την απόλυτη δύναμη και επιδόσεις του. Εξάλλου, έχει απέναντί του και μερικούς αντιπάλους, με περισσότερους από δύο κυλίνδρους.
Το δυνατό χαρτί του Superduke δεν είναι άλλο από την εκπληκτική ομοιογένεια του συνόλου του. Αφάνταστο! Είναι, σαν όλα πάνω του να σχεδιάστηκαν μόνο και μόνο για αυτόν. Είναι γνωστό όμως ότι κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί. Και αυτό ακριβώς είναι το ακόμα πιο εντυπωσιακό.
Ο μεγάλος Δούκας είναι άνετος, επιθετικός, δυνατός, ομαλός και προβλέψιμος. Αντιφατικό!
Κάθεσαι πάνω του, τα πόδια πατάνε εύκολα στο δρόμο, και τα χέρια φτάνουν εύκολα το ψηλό και φαρδύ τιμόνι. Παράλληλα, η σέλα δεν είναι σκληρή και οι γωνίες στα πόδια είναι απολύτως λογικές. Συνεπώς, ο μεγάλος Δούκας έχει καλή θέση οδήγησης.
Πατάς τη μίζα και παίρνει αμέσως μπροστά. Οι στροφές διατηρούνται για λίγο ψηλά, και ο ηλεκτρονικός ψεκασμός φροντίζει για τα πάντα. Μπορείς να ξεκινήσεις αμέσως, αλλά αν περιμένεις λίγο, η θερμοκρασία θα ανέβει, το ρελαντί θα "στρώσει", και η πρώτη θα κουμπώσει αθόρυβα. Παράλληλα, οι μηχανικοί θόρυβοι του κινητήρα είναι ελάχιστοι. Και κάτι ακόμα. Ο ήχος των διπλών εξατμίσεων, δεν είναι ο μπάσος και επιβλητικός που θα άρμοζε. Καθόλου μάλλον.
Ξεκινάς και νοιώθεις ότι το κέντρο βάρους είναι κοντά στο έδαφος. Ταυτόχρονα, η ποιότητα κύλισης είναι πολύ καλή.
Οι κραδασμοί του κινητήρα είναι οι ελάχιστοι δυνατοί. Η απόκρισή του είναι άμεση από χαμηλά, ακόμη και στο παραμικρό άνοιγμα του γκαζιού, χωρίς να κλοτσάει και χωρίς να τινάζεται.
Παίζεις μαζί του σε κάθε στροφή, και ο Δούκας ακούει πρόθυμα. Χρειάζεται όμως ταχύτητα για να δείξει τις πραγματικές του ικανότητες, αλλά και για να αισθανθεί άνετα. Ο μεγάλος Δούκας διαθέτει έναν έντονο streetάδικο χαρακτήρα. Σε μικρές ταχύτητες, το τιμόνι θέλει να διπλώσει, και ο κινητήρας νοιώθει άβολα. Πας λίγο πιο γρήγορα όμως και όλα τελειώνουν.
Μεγαλύτερος εχθρός του Δούκα, είναι η κακή του αεροδυναμική. Για την ακρίβεια, δεν υπάρχει καμία αεροδυναμική πρόβλεψη. Ούτε καν η παραμικρή.
Αποφασίζεις να τρέξεις μαζί του και ένα χαμόγελο απλώνεται στα χείλη σου. Το γκάζι είναι απολαυστικό, ατελείωτο, με μεγάλη διάρκεια και η απόδοση του V2, γλυκιά, πέρα από κάθε προσδοκία. Η δύναμη του κινητήρα έρχεται με τόσο προοδευτικό και γλυκό τρόπο, που σε κάνει να νοιώθεις οικειότητα και σιγουριά.
Όσο ανοίξεις τη γκαζιέρα, τόσο ενέργεια θα φτάσει στον πίσω τροχό. Ούτε λιγότερη απ' όσο ήθελες, αλλά ούτε και περισσότερη. Ο μέτριος σε σκληρότητα συμπλέκτης θα κουράσει μόνο μετά από πολύωρη χρήση, ή μέσα στην πόλη σε συνθήκες μποτιλιαρίσματος. Ομοίως και το κιβώτιο.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
