Σε θέα, το τεράστιο τιμόνι, τα μινιμαλιστικά όργανα, οι χειρολαβές του συνοδηγού, τα τελικά και η κλειδαριά της σέλας του συνοδηγού πάνω από το φανάρι.
Δε μοιάζει με τίποτα που έχετε οδηγήσει μέχρι σήμερα. Η σέλα είναι χαμηλή (πολύ σωστά), η τεράστια καρατιμόνα (δυστυχώς βρίσκει σε όλους τους καθρέπτες των αυτοκινήτων) τραβάει το σώμα προς τα εμπρός και πάνω από το μπροστινό τροχό, και τα μαρσπιέ είναι ελαφρώς τραβηγμένα προς τα πίσω. Η θέση οδήγησης δε σε τρομάζει, ούτε περιορίζει την άνεση, όπως μπορεί να γινόταν σε μια 1000άρα γυμνή streetfighter. Αντίθετα σε γεμίζει σιγουριά και αίσθηση του τι γίνεται εκεί μπροστά. Όλα τα χειριστήρια είναι λειτουργικότατα, εύκολα και μαλακά. Μαλακιά είναι και η σέλα και περισσότερο αυτή του οδηγού. Ο πίσω κάθεται πιο ψηλά από τον οδηγό, τα μαρσπιέ του είναι και αυτά ψηλά, ενώ οι δύο χειρολαβές (ω ναι υπάρχουν και χειρολαβές στο ΜΤ) βρίσκονται ακριβώς δίπλα στη σέλα, και αρκετά μέσα, με αποτέλεσμα όταν στηρίζεσαι από αυτές να είναι σχεδόν σαν να τραβάς το παντελόνι σου.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
