Το να ανοίγεις το γκάζι επίτηδες υπό κλίση σε ένα scooter μια βροχερή μέρα πάνω σε λευκή διαχωριστική γραμμή και να μη συμβαίνει τίποτα είναι κάτι που όσες φορές και αν το ζήσεις ποτέ δε συνηθίζεται από έναν Έλληνα οδηγό. Και είναι εξοργιστικό, αφού σε κάνει να νιώθεις πολίτης γΆ κατηγορίας...
Από την άλλη, μέσα στην πόλη υπήρχαν αναρίθμητα πλακόστρωτα με διαδοχικές μεγάλες ανωμαλίες που τερματίζουν αναρτήσεις και απαιτούν χαμηλές ταχύτητες και χέρια παλαιστή ή μοτοκροσσέρ. Ήταν μια πρώτης τάξεως τεστ για το καινούργιο Sportcity, που άνετα ξεπέρασε κακοτεχνίες και αδιαφόρησε για την κακομεταχείριση, δείχνοντας και ικανότητα για παιχνίδι (endo και πλαγιολίσθηση με βροχή είναι κάτι ασυνήθιστο για scooter). Παρά τις μεγαλύτερες διαστάσεις του, παραμένει ευκίνητο και σταθερό συνάμα αποσπώντας ελάχιστη από την προσοχή του οδηγού.
Η κίνηση στην ιταλική πόλη είναι πιο πολιτισμένη από της Αθήνας, αλλά και πάλι βρήκαμε και πεζοδρόμια να καβαλήσουμε, ενώ δεν έλειψαν οι επιτόπιες στροφές και τα φρεναρίσματα πανικού. Τα προαναφερθέντα έγιναν με άνεση και σιγουριά αποδεικνύοντας την ομοιογένεια του συνόλου. Η ροπή βοηθά στα γρήγορα ξεκινήματα και γενικότερα στην ενεργητική ασφάλεια, ενώ τα φρένα είναι υπεράνω κριτικής, προοδευτικά και με περίσσια δύναμη.