Όπως έχετε ήδη καταλάβει, το T-Max αποτελεί τον ιδανικότερο σύντροφο από τις τρεις μοτοσικλέτες για ταξίδι, ειδικά όταν αυτό περιλαμβάνει πολλά χιλιόμετρα στην εθνική και δεύτερο άτομο στη σέλα. Σε σχέση με τα δύο γυμνά, η προστασία που προσφέρει το mega scooter στον αναβάτη είναι η… μέρα με τη νύχτα. Λόγω της μεγάλης ζελατίνας, αλλά και του όγκου του ρύγχους, η κάλυψη του θώρακα είναι απόλυτη, με τον αέρα να φτάνει ομοιόμορφα μόνο στο πάνω μέρος των ώμων και του κράνους. Η ποδιά δημιουργεί μία πολύ καλή ασπίδα προστασίας για τα πόδια, τόσο από το κρύο όσο και από τα νερά, ενώ η τεράστια σέλα και οι ανύπαρκτοι κραδασμοί του κινητήρα κρατούν τα μαλακά μόρια του αναβάτη ξεκούραστα μέχρι και το επόμενο σημείο ανεφοδιασμού. Το T-Max μπορεί να καλύψει γρήγορα αποστάσεις, αφού με 150 χλμ./ώρα στο κοντέρ του κινείται με χαρακτηριστική άνεση, με τον κινητήρα να διαθέτει λίγη ακόμη δύναμη για κάποια προσπέραση. Σε αυτά τα χιλιόμετρα, η σταθερότητά του βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, ακόμη και με δύο άτομα στη σέλα, και θα επηρεαστεί μόνο σε ισχυρό πλάγιο άνεμο, χωρίς όμως η κατάσταση να γίνεται επικίνδυνη. Αν συναντήσετε τέτοιες συνθήκες στο δρόμο σας και επιλέξετε να κινηθείτε με πιο αργούς ρυθμούς (120-130 χλμ.), τότε καλά θα κάνετε να έχετε πιει ένα διπλό εσπρέσο γιατί υπάρχει περίπτωση να σας…πάρει ο ύπνος στο τιμόνι. Τέτοια επίπεδα άνεσης προσφέρει το T-Max στο ταξίδι, επίπεδα μάλιστα που παραμένουν ίδια και για το συνεπιβάτη. Η σέλα που έχει o τελευταίος στη διάθεσή του είναι σχεδόν αυτόνομη και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σε σχέση με αυτή του αναβάτη, με τις διαθέσιμες χειρολαβές να βρίσκονται στο σωστό σημείο και τα πόδια του να πέφτουν σε φυσικές γωνίες στα μαρσπιέ. Όσον αφορά στους χώρους, και εδώ η κατάσταση γέρνει σαφώς υπέρ του, αφού υπάρχει άπλετος χώρος κάτω από τη σέλα και τρία ντουλαπάκια για μικροαντικείμενα.
2) Ducati Monster 696
Δεύτερο στην κατάταξη αυτού του άτυπου συγκριτικού έρχεται το νέο τερατάκι της Ducati. Το βάρος που πέφτει στους καρπούς του αναβάτη εξαφανίζεται όσο τα χιλιόμετρα ανεβαίνουν και το ιδανικό σημείο ισορροπίας για ταχύτητα ταξιδιού βρίσκεται στα 130-140 χλμ./ώρα. Από εκεί και πάνω χρειάζεται γερό σβέρκο ή σκύψιμο μέχρι και το μικρό μασκάκι, ανάλογα με το πόσο ανεβαίνουν τα χιλιόμετρα. Τα μαρπσιέ έχουν τοποθετηθεί σε τέτοιο σημείο που δημιουργούν μία ελαφρώς επιθετική θέση για τα πόδια, η οποία, παρά τις σχετικά μικρές γωνίες που σχηματίζουν τα γόνατα, δεν θα ενοχλήσει. Δύναμη από τον κινητήρα υπάρχει μπόλικη και αν βρείτε μία μεγάλη ευθεία θα δείτε το ψηφιακό κοντέρ να εκτοξεύεται πάνω από τα 200 χλμ./ώρα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Η σταθερότητα σε αυτά τα χιλιόμετρα είναι αντάξια του ονόματος που φέρει η μοτοσικλέτα στο ρεζερβουάρ της και αυτό σημαίνει ότι τα κουνήματα λάμπουν δια της απουσίας τους, ενώ η κατευθυντικότητα διατηρείται σε υψηλά επίπεδα. Οι αναρτήσεις είναι σφιχτές στη λειτουργία τους και όσο υψηλότερη είναι η ταχύτητα τόσο καλύτερα λειτουργούν, χωρίς να θυσιάζουν μεγάλο μέρος της άνεσης με διψήφια νούμερα στο κοντέρ. Η ροπή του μοτέρ κάνει αισθητή την παρουσία της σε όλο το φάσμα λειτουργίας και τα προσπεράσματα ακόμη και με δύο άτομα γίνονται με τη μέγιστη ασφάλεια, ενώ η απόκριση στο γκάζι είναι επίσης πολύ καλή. Όλα αυτά ισχύουν μόνο με ένα άτομο στη σέλα, καθώς η ύπαρξη συνεπιβάτη επιβάλλει αρκετούς συμβιβασμούς σε ό,τι αφορά τη μέση ωριαία, μόνο και μόνο για να νιώθει άνετα ο τελευταίος. Και η αλήθεια είναι ότι ο συνεπιβάτης στο Monster δεν τυγχάνει και της καλύτερης αντιμετώπισης, καθώς τα μαρσπιέ έχουν τοποθετηθεί πολύ ψηλά σε σχέση με τη σέλα και οι χειρολαβές απουσιάζουν. Αυτό που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στο ιταλικό δικύλινδρο ήταν η εξαιρετικά χαμηλή κατανάλωση του κινητήρα σε συνθήκες ταξιδιού, που ήταν και η καλύτερη εκ των τριών.
3) Hyosung Aquila
Μπορεί το Aquila να καταλαμβάνει την τελευταία θέση στο ταξίδι, αλλά αυτό είναι κάτι που σηκώνει αρκετή συζήτηση, καθώς η πρόταση της Hyosung ξεφεύγει αρκετά από τα στάνταρτ της κατηγορίας της και μπαίνει στα χωράφια άλλων μοτοσικλετών! Αν το δούμε λοιπόν καθαρά υπό το πρίσμα των custom, το Aquila είναι εξαιρετικό, καθώς μπορεί να κινηθεί ταχύτερα από τους περισσότερους ανταγωνιστές του. Αιτία για αυτό είναι ο πολύ δυνατός για την κατηγορία κινητήρας, αφού με τα 70 άλογά του εκτοξεύει το Aquila σε ταχύτητες ταξιδιού που τα υπόλοιπα έχουν ως τελική! Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δυνατό, αν δεν ακολουθούσε και το πλαίσιο, το οποίο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, παρουσιάζεται αρκούντως άκαμπτο, κρατώντας έτσι τα πάντα υπό έλεγχο. Οι μαλακές αναρτήσεις πάντως δείχνουν να τα καταφέρνουν οριακά σε αυτούς τους ρυθμούς και στις καμπές του αυτοκινητόδρομου θα πιάσετε τον εαυτό σας να κλείνει υποσυνείδητα το γκάζι. Το Aquila, βέβαια, δεν σχεδιάστηκε για να ταξιδεύει «τελικιασμένο». Στο όριό του, σε αυτές τις ταχύτητες, βρίσκεται και ο αναβάτης, καθώς είναι πλήρως εκτεθειμένος στον αέρα και το μόνο που δεν κάνει είναι να απολαμβάνει τα χαρίσματα της μοτοσικλέτας του. Αυτά βρίσκονται σε πολύ χαμηλότερες ταχύτητες (120-140 χλμ./ώρα), όπου το Aquila ξεδιπλώνει τον καλύτερο εαυτό του, στρώνοντας χαλί κάτω από τους τροχούς, με αποτέλεσμα ο αναβάτης του να μένει ξεκούραστος για… ώρες. Πάντως, είναι μοναδική εμπειρία να βλέπεις το κοντέρ να πλησιάζει τη δεύτερη εκατοντάδα χιλιομέτρων πάνω σε μία τέτοια μοτοσικλέτα. Ο συνεπιβάτης, όπως είπαμε και στη δοκιμή, δεν θα νιώσει άβολα από τη στιγμή που οι ταχύτητες διατηρούνται σε λογικά επίπεδα. Η σέλα του μπορεί να είναι μικρή σε πλάτος, αλλά διαθέτει αρκετό αφρώδες, και σε συνδυασμό με το μαλακό set up των αμορτισέρ, θα παραπονεθεί αρκετά αργότερα από όσο υπολογίζατε. Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν το Aquila με ένα back rest πίσω από την πλάτη του συνεπιβάτη και ένα παρμπρίζ μπροστά από τον οδηγό. Χμμμ…
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 44315 αναγνώστες
