Ο κινητήρας βασίζεται στο πολύ αξιόμαχο σύνολο της Fuji Heavy Industries. Υγρόψυκτος, με δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής και καρμπιρατέρ στην τροφοδοσία.
Ντριφτάροντας μπαίνω στην εταιρεία, χαιρετώ το Βαγγέλη στο φυλάκιο του και με πρώτη στο κιβώτιο, ορμάω σουζαριστός στην κατηφόρα που οδηγεί στο γκαράζ. Τα λάστιχα της Maxxis στριγκλίζουν στην άσφαλτο, και ο ήχος της εξάτμισης ξεσηκώνει όλη την εταιρεία στο πόδι. Κι όταν πάρω τη στροφή και χωθώ στο ιδανικό για αντήχηση κλειστό υπόγειο γκαράζ, η απότομη ξερογκαζιά έχει δυο αποτελέσματα. Οι πίσω τροχοί φεύγουν απολαυστικά και ελεγχόμενα στο γλιστερό πάτωμα του γκαράζ, και το κροτάλισμα από την εξάτμιση, στέλνει σήμα σε τρεις συναγερμούς αυτοκινήτων να αρχίσουν το τραγούδι. Στρίβοντας με πλαγιολίσθηση, τα λάστιχα έχουν πάψει να στριγκλίζουν, καθώς η άσφαλτος πλέον γλιστράει τόσο που δεν προβάλλει καμία αντίσταση, και φτάνω στη θέση των μοτοσικλετών, με τις πάντες, και με σαματά αντάξιο διονυσιακού γλεντιού. Τι με κοιτάτε συνάδελφοι; Πώς να μπορέσω να αντισταθώ στην υπόγεια ηχητική πανδαισία που το Dinli τόσο απλόχερα προσφέρει; Εννοείται πως στη γειτονιά μου, πηγαίνω με χαμηλές στροφές, και φόβο Θεού. Αν ανοίξει το γκάζι σε κατοικημένη περιοχή, καλό θα είναι να κρατάτε ομπρέλα για το αρνητικό κάρμα και το μπινελίκι (δεν εννοώ τα σνακ) που με κουβάδες θα εισπράξετε. Και φανταστείτε, πως είχα την έκδοση με την -σχετικά- ήρεμη εξάτμιση. Δηλαδή με την ανοικτή, τι ήχο θα βγάζει; Μπουμπουνητά κεραυνού, χωρίς αμφιβολία. Το σφυρί του Θορ άστραψε και βρόντηξε. Κι όταν σταματήσω, και σβήσω το γουρούνι, αν δεν βιάζομαι και καθίσω να του κάνω παρέα καθώς κρυώνει ο κινητήρας, αρχίζουν τα "τσικ-τσικ" των μεταλλικών μερών, καθώς εκείνα επανέρχονται σε πιο ψυχρές θερμοκρασίες.