Αν το Kawasaki ήταν ταινία, αυτή θα ήταν σίγουρα γιαπωνέζικο animation, ενώ η υπόθεση θα είχε κάπως έτσι: μετά το θάνατο του αυστηρού παππού του, ο μικρός Kabamaru που εκπαιδευόταν για να γίνει ninja -για την ώρα είναι ninja boy- αφήνει την επαρχία για τα φώτα του Τόκιο και την περιπέτεια της ζωής του.
Η σειρά κινουμένων σχεδίων με ήρωα το μικρό Igano Kabamaru απέκτησε cult αξία στη χώρα μας, για πολλούς λόγους. Ο ήρωας μπορεί να ήταν μικρός, τόσο σε ηλικία όσο και σε μέγεθος, ήταν όμως απίστευτα δυναμικός μαχητής, αλλά και ιδιαίτερα αστείος, με τεράστια όρεξη για μακαρονάδα. Βλέπετε, ήταν στην ανάπτυξή του το ninja boy. Τα χαρακτηριστικά αυτά γνωρίσματα του Igano Kabamaru απαντώνται αυτούσια και στο νέο Ninja Boy από την πράσινη εταιρεία. Μια μοτοσικλέτα με δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα 250 κ.εκ., δυναμική αληθινού Ninja και όρεξη για μακαρ… ε, βόλτες.
Ακριβές αντίγραφο
Δεν πρόλαβε το Ninja Boy να κάνει την εμφάνισή του στην ελληνική αγορά και έγινε κατευθείαν best seller. Ο κόσμος διψάει για όμορφες, χρηστικές και οικονομικές μοτοσικλέτες και το Ninja 250R είναι ακριβώς αυτό. Μπορεί εγώ και τώρα κι εσείς να ξέρουμε τα κυβικά του, όμως όποιος το δει για πρώτη φορά είναι σχεδόν σίγουρο πως θα το περάσει για μεγαλύτερη μοτοσικλέτα. Εκ πρώτης όψεως, αν το δει κάποιος παρκαρισμένο μπροστά του, σίγουρα θα θεωρήσει αυτόματα πως πρόκειται για έναν ακόμα μύστη της πολεμικής τέχνης του Ninjutsu. Οι διαστάσεις του είναι μεγάλες όσο κι ενός μεγάλου supersport -μοτοσικλέτες που ούτως ή άλλως… μικροδείχνουν. Το καλοσχεδιασμένο, επιθετικό φέρινγκ είναι ίδιο με ενός μεγάλου supersport. Η μικρή σέλα συνεπιβάτη ίδια. Αν ο παρατηρητής παραξενευτεί, αυτό θα γίνει λόγω του μονού δίσκου -μαργαρίτα, παρακαλώ- μπροστά. Χμ, εκεί οι μεγάλοι Ninja έχουν δύο shuriken. Ίσως μετά να προσέξει πως και το πίσω ελαστικό των 130/70-17 δεν είναι όσο χοντρό θα… έπρεπε. Τότε είναι που θα πλησιάσει περισσότερο, με μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Καλή ποιότητα κατασκευής, βαφής, εφαρμογής των πλαστικών. Διάφανα τα «κρύσταλλα» των φλας, ενώ μια ματιά στο κοντέρ και σύντομα αντιλαμβάνεται πως το τελικό νούμερο είναι τα 200 χλμ./ώρα. Δεν μπορεί. Ακόμα και τα 600 κυβικά γράφουν πάνω από 250. Και τότε, με μια γρήγορη ματιά, θα δει το όνομα της μοτοσικλέτας στην ουρά, εκεί που λέει 250R. Κατάρα! Είναι μόνο 250 κ.εκ. κι όμως… δείχνει μεγαλύτερο, είναι καλοφτιαγμένο, υπόσχεται πολλά. Μήπως πρέπει να περάσω για ένα test ride;
Η κληρονομιά του Ninja
Πάνω-κάτω, τα ίδια σκέφτεται κι ο συντάκτης μοτοσικλέτας πριν καβαλήσει το μικρό Ninja Boy. Και μετά, περνάω το πόδι μου εύκολα πάνω απ’ τη σέλα και κάθομαι… σαν άνθρωπος. Ξεχάστε τις δυσθεώρητα ψηλές σέλες των μεγάλων supersport. Εδώ, αναβάτης με ύψος 1,70 μ. πατάει άνετα με όλο το πέλμα στην άσφαλτο. Σιγουριά, λοιπόν, για πρωτόπειρους αναβάτες. Και με δηλωμένα 169 γεμάτα κιλά, ο μικρός Ninja είναι ελαφρύς και ευέλικτος -έχοντας χρόνια εξάσκησης στα dojo. Η θέση οδήγησης είναι άνετη, καθόλου σκυφτή, καμία σχέση με πόλεμο. Τα ψηλότερα αναστήματα ίσως δυσανασχετήσουν ελαφρώς, μιας και τα γόνατά τους θα διπλώσουν κάπως, όμως για τα χαμηλότερα, το Ninja θα έρθει κουτί. Τα αναλογικά όργανα δεν διεκδικούν δέκα νταν στην πρωτοτυπία, όμως είναι σοβαρά, όμορφα και ιδιαίτερα ευανάγνωστα. Λεπτομέρεια: το 250R στην αμερικάνικη έκδοση διαθέτει δείκτη βενζίνης, ενώ στην ευρωπαϊκή μόνο λυχνία ρεζέρβας.
Με ένα πάτημα της μίζας, ο δικύλινδρος εν σειρά κινητήρας του έρχεται στη ζωή. Χαμηλής έντασης ο ήχος, o οποίος δεν εξιτάρει ούτε όμως ενοχλεί. Το Ninja 250R κρατάει άμεσα ρελαντί, ενώ ο ψεκασμός έχει διπλές πεταλούδες και είναι υπεράνω πάσης κριτικής. Η πρώτη κουμπώνει χωρίς προσπάθεια, ενώ το κιβώτιο των έξι σχέσεων δεν μας απασχόλησε καθόλου, μιας και είναι ακριβές, θετικό και αθόρυβο, ενώ βρίσκει πανεύκολα νεκρά. Φύγαμε λοιπόν. 33 ίππους αναφέρει το δελτίο τύπου της Kawasaki και δεν φαίνεται να απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Στις χαμηλές και πολύ χαμηλές στροφές, ο κινητήρας δεν εντυπωσιάζει με τη δύναμη ή τη ροπή του, είναι όμως πάρα πολύ ελαστικός. Πάντως, μόλις ανέβουν λίγο οι στροφές, ο μικρός Ninja βγάζει φτερά! Μετά τις 8.000 σ.α.λ. και μέχρι βαθιά στα κόκκινα, το 250R ανεβάζει δαιμονισμένα, ο κινητήρας αλλάζει χροιά θυμίζοντας σμάρι από μέλισσες δολοφόνους και τα χιλιόμετρα ανεβαίνουν ιδιαίτερα γρήγορα. Το Ninja ανέβαινε την εθνική οδό προς Κρυονέρι κρατώντας άνετα τα 160 χλμ./ώρα στο κοντέρ, ενώ στην κατηφόρα έδειχνε σταθερά… 180 χλμ./ώρα! Ακόμα και δικάβαλο, με δυνατό άνεμο, ανέβαινε με 150 χλμ./ώρα. Στα νούμερα αυτά, το στροφόμετρο δείχνει πενταψήφιους αριθμούς, όμως το 250 δεν δείχνει να κουράζεται. Και μιας και αναφερθήκαμε για πρώτη φορά στο συνεπιβάτη, δυστυχώς δεν θα αισθανθεί το ίδιο άνετα με τον αναβάτη, μιας και η supersport αισθητική επιβάλλει μικρή φλούδα από σέλα και απουσία χειρολαβών. Για μια μεταφορά λίγων χιλιομέτρων, τα πράγματα δεν είναι απαγορευτικά, όμως μέχρι εκεί και μη παρέκει!
Μαχητής των δρόμων
Στην κίνηση μέσα στην πόλη, το Ninja 250R αποδεικνύεται άριστο μεταφορικό μέσο. Ευέλικτο, δυνατό κι ελαφρύ, με τιμόνι που κόβει πάρα πολύ, ενώ η θερμοκρασία δεν έφτασε ούτε στη μέση, Ιούνιο μήνα. Τα ελαστικά Road Winner της IRC δεν αποτελούν την καλύτερη δυνατή λύση για καλό κράτημα, καθώς είναι σκληρά και φτιαγμένα περισσότερο για αντοχή στο χρόνο παρά για να τονώνουν την αυτοπεποίθηση ενός νέου αναβάτη να δοκιμάσει να δώσει κλίσεις στη μοτοσικλέτα. Παρόλα αυτά, όσο δεν πιέζετε πολύ, δουλεύουν ικανοποιητικά, χωρίς απότομα γλιστρήματα. Και μιας και ο κινητήρας δεν κάνει θόρυβο, η δυνατή κόρνα αναλαμβάνει να προειδοποιήσει τους άλλους οδηγούς για την παρουσία σας. Οι καθρέπτες διπλώνουν για να γλιστράτε ακόμα και μέσα από το χειρότερο μποτιλιάρισμα, ενώ η ψηλή ζελατίνα προστατεύει από τα στοιχεία της φύσης χωρίς να χρειάζεται να φιλήσετε την τάπα του ρεζερβουάρ. Η τελευταία είναι αεροπορικού τύπου, κλειδώνει και έχει και μεντεσέ. Λαμπρά. Οι αναρτήσεις κάνουν ένα ακόμη βήμα για να διαλύσουν τη «δύσκολη» εικόνα που έχουν οι μεγαλύτεροι πολεμιστές με την απόλυτη συμπεριφορά τους. Εδώ, το συμβατικό πιρούνι των 37 mm είναι ιδιαίτερα μαλακό και ενδοτικό, και χωρίς να γίνεται ενοχλητικά ασαφές, προσφέρει άνεση και προβλέψιμη σπορ συμπεριφορά. Ταυτόχρονα, το πίσω αμορτισέρ συνεργάζεται άψογα μαζί του και με τον τρίτο σωματοφύλακα, το ατσάλινο πλαίσιο διαμάντι, χαράζουν ακριβή πορεία, χωρίς ενοχλητικά κουνήματα. Ο δίσκος μπροστά μαζί με το δίσκο πίσω είναι τύπου μαργαρίτα, ενώ εκτός από προχωρημένη αισθητική, σας βοηθούν να φρενάρετε με ασφάλεια. Δύναμη έχουν αρκετή όπως και προοδευτικότητα, χωρίς να τρομάζουν με αρχικό απότομο δάγκωμα. Και περνάμε στην κατανάλωση… τη χαρά του Ninja. Πώς σας φαίνονται περισσότερα από 21 χιλιόμετρα ανά λίτρο βενζίνης; 4,7 λίτρα καυσίμου για τα 100 χιλιόμετρα; 360 χιλιόμετρα αυτονομίας;
Χρηστικός σπορ θρίαμβος
Μια μοτοσικλέτα πραγματικό λουκούμι για νέους αναβάτες, αλλά και για όσους θέλουν «πολλή» μοτοσικλέτα για τα λεφτά τους. Όμορφη, ποιοτική, οικονομική στην αγορά και με φειδωλή κατανάλωση βενζίνης. Είναι σχεδόν όμοια με μια μεγάλη supersport, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα χρηστικό σπορ πασπαρτού, με συγκροτημένη οδική συμπεριφορά και αυξημένη ενεργητική ασφάλεια, ικανή τόσο για την πόλη όσο και για μικρά ταξίδια. Μόνη παραφωνία ίσως, η σπαρτιάτικη σέλα συνεπιβάτη. Όμως μπρος στα κάλλη τι ’ναι ο πόνος; Η μοτοσικλέτα της δοκιμής ήταν η Special Edition, σε πανέμορφη τριχρωμία και με πράσινο σιρίτι στις ζάντες, κοστίζοντας 4.920 ευρώ. Σε απλό πράσινο ή μαύρο χρώμα θα σας κοστίσει 4.760 ευρώ. Μία από τις καλύτερες -αν όχι η καλύτερη- προτάσεις για τη σωστή και ασφαλή εισαγωγή στον κόσμο της μοτοσικλέτας. Ένας πράσινος Ninja φρέσκος από τη μεγάλη των Ninja σχολή, με το απολυτήριο στο χέρι, έτοιμος να πολεμήσει στο πλευρό σας.
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;