Ο «Racer» χαρακτήρας του RC390 δεν συμβιβάζεται, κυριαρχώντας σε όλα τα σημεία του μοντέλου. Ένα απο αυτά είναι η εργονομία του, καθώς η θέση οδήγησης είναι αμιγώς σπορ. Ο αναβάτης θα τοποθετηθεί σκυφτός προς τα εμπρός και τα πόδια του θα βρίσκονται σχετικά ψηλά, σαν σε μια γνήσια supersport. Τα κλιπ-ον είναι αρκετά ανοιχτά, προκειμένου να διευκολύνουν τον έλεγχο στις αστικές και περιαστικές συνθήκες, στις οποίες το μοντέλο προορίζεται να περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του, ταυτόχρονα όμως αντηχούν και την εργονομία των σύγχρονων αγωνιστικών κατασκευών που επιλέγουν πιο μεγάλες γωνίες για τις χειρολαβές. Τα μαρσπιέ είναι αρκετά άνετα καθώς έχουν παχιά λάστιχα για τα πόδια του αναβάτη, ενώ η σέλα είναι μεν σκληρή, όχι τόσο όμως ώστε να προβληματίσει. Εργονομικό plus αποτελούν οι ρυθμιζόμενες μανέτες συμπλέκτη και φρένου και ο μεγάλος κατά μήκος διαθέσιμος χώρος στην σέλα του αναβάτη, που του επιτρέπει να τοποθετηθεί όπως αυτός θέλει στη μοτοσυκλέτα.
Για τον συνεπιβάτη, η ουρά της μοτοσυκλέτας έχει διαμορφωθεί σε μια ευμεγέθη, μαλακή σέλα που κάνει μια αρκετά καλή δουλειά, προσφέροντας απόλυτα αποδεκτή άνεση. Βέβαια, η έλλειψη χειρολαβών και η ψηλή τοποθέτηση της πίσω θέσης, αλλά και το στενό τεπόζιτο που δυσχεραίνει κατά τι την στήριξη του συνεπιβάτη, διαμορφώνουν μια τελική εργονομία που λειτουργεί καλύτερα στις σύντομες διαδρομές. Αυτό είναι ωστόσο, κάτι που το περιμένεις, από μια σπορ μοτοσυκλέτα και δεν είναι αυστηρά μεμπτό. Ο πίνακας οργάνων έχει την μορφή LCD οθόνης –το RC390 δεν έχει λάβει την μοντέρνα TFT οθόνη του Duke- και κάποιες ενδείξεις είναι λίγο δύσκολο να τις δεις με την πρώτη. Στον αντίποδα, η πληροφόρηση είναι πολύ πλούσια και η οθόνη περιλαμβάνει ακόμη και trip computer, που υπολογίζει μέση ταχύτητα και κατανάλωση διαδρομής.
