Η ιδιόρρυθμη εμφάνιση του RC 390, ειδικά στη μάσκα, είτε αρέσει πολύ, είτε δεν αρέσει –το ίδιο πολύ. Το ότι δεν υπάρχει άλλη μοτοσικλέτα που να μοιάζει στο RC 390 (πέρα από τα μικρότερα αδελφάκια του) σίγουρα αποτελεί bonus του design, όμως το συγκεκριμένο σχέδιο είναι τόσο περίεργο όταν το κοιτάζεις είτε κατάφατσα, είτε σε γωνίες τριών τετάρτων από εμπρός, που διχάζει.
Πάντως όσο ζεις με το RC 390, τόσο ανακαλύπτεις όμορφες λεπτομέρειες και γωνίες, ενώ τα LED φώτα κάτω από τους προβολείς είναι πανέμορφα, δίχως αμφισβητήσεις. Από το πλάι, η εμφάνιση είναι αρεστή σε όλους, και δεν διαθέτει την ίδια ακραία προσέγγιση του μπροστινού μέρους, ενώ η ουρά είναι full-επίθεση, ανασηκωμένη, “αγωνιάρικη”, με ένα πανέμορφο LED πίσω φωτιστικό σώμα. Το πλαίσιο χωροδικτύωμα είναι εμφανές, και τονισμένο σε πορτοκαλί χρώμα, όπως εμφανές είναι και το υποπλαίσιο, στην ίδια αρχιτεκτονική, ενώ πορτοκαλί είναι και οι ζάντες. Το λευκό αμορτισέρ “φωνάζει” WP από μακριά, ενώ το μπροστινό κτηνώδες ανάποδο πιρούνι βγάζει μάτι. Πίσω ο λασπωτήρας είναι πολύ μικρότερος και διακριτικός από τον τεράστιο αντίστοιχο που φοράει το Duke, θυμίζοντας tail-tidy. Συνολική εντύπωση που λαμβάνει κανείς από τη μοτοσικλέτα; Race Ready, ή αν θέλετε Race Competition.
Χρώματα που θυμίζουν δηλητηριώδες ερπετό, design που ματώνει το μάτι με την αιχμηρότητα του, και αξεσουάρ που πείθουν άπαντες για τις προθέσεις αλλά και τις ικανότητες της μοτοσικλέτας. Όσον αφορά στην ποιότητα κατασκευής, το RC 390 είναι γενικά άριστο, με ελάχιστες παραφωνίες, όπως μια μπλε φίσα που προεξέχει ανάμεσα στο φέρινγκ, και ένα-δύο “ξέμπαρκα” καλώδια, ενώ μια ντίζα περνάει πάνω από το όργανο, δυσκολεύοντας λίγο την ορατότητα του αναβάτη προς εκείνο.
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;