Η δεκαετία του 1970 ήταν μια εποχή κοσμοϊστορικών αλλαγών για την μοτοσυκλέτα, που έδειξαν το δρόμο για το σήμερα. Οι Ιάπωνες κατασκευαστές, είχαν μπει για τα καλά στο νόημα, πρακτικά ισοπεδώνοντας όλους τους ανταγωνιστές τους παγκοσμίως και η παντοκρατορία τους δεν θα αργούσε να έρθει.
Μεγάλο ρόλο σε αυτές τις εξελίξεις, φυσικά, έπαιξε και ο «εμφύλιος» ανταγωνισμός, των εταιρειών που σήμερα είναι γνωστές ως οι μεγάλοι τέσσερις: Honda, Yamaha, Suzuki, Kawasaki.
Το 1972, η Honda CB750 ήδη σημείωνε μεγάλη επιτυχία, ενώ μέχρι τότε η Kawasaki δεν είχε πραγματικό ανταγωνιστή της τετρακύλινδρης του Hamamatsu. Η ισχυρότερη αντιπρόταση της Kawasaki, ήταν δίχρονη και τρικύλινδρη: Το πανίσχυρο, αλλά… κακόφημο H2 750. Όλα άλλαξαν, εκκωφαντικά, το 1972, όταν παρουσιάστηκε η Z1 900.
Ασύλληπτο επίπεδο ισχύος!
H Kawasaki Z1 έκανε χρήση ενός αερόψυκτου, τετρακύλινδρου κινητήρα σε σειρά, ο οποίος ήταν ο πρώτος Ιαπωνικός κινητήρας μαζικής παραγωγής της εποχής, που εξοπλίστηκε με δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής. Μέχρι τότε, η μόνη μοτοσυκλέτα που χρησιμοποιούσε αυτή την λύση, ήταν η MV Agusta 750 S, η οποία όμως ήταν περιορισμένης παραγωγής. H Kawasaki Z1 900 όχι μόνο ήταν ισχυρότερη, αλλά κόστιζε λιγότερο από τα μισά! Για του λόγου το αληθές, η Z1 900 απέδιδε 82 ίππους, μεταφέροντας τους στον πίσω τροχό μέσω ενός κιβωτίου 5 σχέσεων. H Kawasaki ξεπέρασε έτσι, την αποδιδόμενη ισχύ του απευθείας ανταγωνιστή της, Honda CB750, κατά 15 ίππους και έγινε το επίκεντρο της προσοχής του παγκόσμιου στερεώματος, εν μία νυκτί.
«Ο βασιλιάς απέθανε, ζήτω ο βασιλέας»
Τα επίπεδα ισχύος και επιδόσεων που το Z1 υποσχόταν για την εποχή, κυριολεκτικά έκανε τον ειδικό τύπο και τους αναβάτες να… τους τρέχουν τα σάλια! Η ισχύς του δεν ήταν απλά τεράστια, αλλά αποδιδόταν εξαιρετικά γραμμικά, κάτι που ήταν… άγνωστο για τους ισχυρούς δίχρονους της εποχής. Την δική της ιστορία άφησε επίσης η αξιοπιστία του μοντέλου, καθώς ο θηριώδης κινητήρας αποδείχθηκε «άσπαστος». Ήταν φυσικό, ότι όλοι οι ενθουσιώδεις μοτοσυκλετιστές της εποχής ήθελαν το καλύτερο μοντέλο επιδόσεων, που εξυμνήθηκε σε τέτοιο επίπεδο. Το Z1 900 εδραιώθηκε εύκολα στην ιστορία, καθιέρωσε τον όρο του superbike και επισφράγισε την χρήση των τετρακύλινδρων εν σειρά κινητήρων, εγκάρσια τοποθετημένων στο πλαίσιο, ως και τις μέρες μας. Παρά την τεράστια επιτυχία του Z1 και την ιστορική του σημασία, εννοείται ότι η οδηγική του συμπεριφορά ήταν… μακριά από το ιδανικό: Στο πνεύμα των superbikes της εποχής, έπρεπε να είσαι έμπειρος ώστε να κουμαντάρεις μια μοτοσυκλέτα με τεράστιο μοτέρ και στήσιμο πολύ κατώτερο των περιστάσεων, που επέτρεπε σε ελαστικότητα και ταλαντώσεις να εμφανιστούν στην έντονη οδήγηση.
Το τηλεφώνημα που άλλαξε την ιστορία για την Kawasaki
Σύμφωνα με τις διεθνείς πηγές, το Z1 ήρθε πάνω σε μια εποχή σημαντικής αλλαγής για την Kawasaki, αλλά ο «καταλύτης» για τα γεγονότα που ακολούθησαν, ήταν ένα τηλεφώνημα. Η ιστορία λέει το εξής: Ήδη από το 1966, η Kawasaki ανέπτυσσε μυστικά την «απόλυτη μοτοσυκλέτα», που θα γινόταν η σημαντικότερη του κόσμου και –μαντέψτε- θα είχε τετρακύλινδρο κινητήρα στα 750 κυβικά. Το φθινόπωρο του 1968, όμως, ο Sam Tanegashima της Kawasaki, δέχθηκε ένα τηλέφωνο που τον σόκαρε. Η κλήση ήταν από το σαλόνι μοτοσυκλέτας του Τόκιο. Η Honda είχε την ίδια ιδέα με την Kawasaki, απλά νωρίτερα. Το CB750 ήταν πραγματικότητα και έγραφε ιστορία ήδη. Ο Tanegashima και η ομάδα του, ταπεινωμένοι από μια απλή συγκυρία της τύχης και, ίσως, από αποτυχημένη εταιρική κατασκοπεία, επέστρεψαν πληγωμένοι στα γραφεία τους και ορκίστηκαν ότι θα συντρίψουν την Honda, παρουσιάζοντας κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Χρειάστηκαν 4 χρόνια, όμως το 1972 η Z1 ήρθε και πέτυχε όσα πέτυχε. Αδιαμφισβήτητα, το τηλεφώνημα από την έκθεση είχε παίξει τον ρόλο του.
