+: Εμφάνιση, ήχος, επιδόσεις κινητήρα, ευελιξία, sport κράτημα
-: Ελαστικά, ABS δεν απενεργοποιείται, ψεκασμός
Αισθητική - Ποιότητα κατασκευής
Στο design concept για τη μοτοσικλέτα, οι σχεδιαστές της Suzuki αναφέρουν πως ήθελαν να προσδώσουν στο GSX-S 1000 την εμφάνιση ενός άγριου ζώου έτοιμου για επίθεση. Όντως το GSX-S 1000 είναι ιδιαίτερα επιθετικό, όμορφο, μυώδες και καθαρό σε γραμμές και σχέδιο, ενώ το κάτω μέρος του πολυεδρικού προβολέα έχει δυο προεξοχές -στις οποίες φωλιάζουν τα LED φώτα θέσης- προεξοχές που θυμίζουν... δόντια από αρπακτικό. LED είναι και το πίσω φωτιστικό σώμα, που εντυπωσιάζει λιγότερο με το design του. Πέρα από τον πετυχημένο προβολέα, αμέσως χτυπάνε στο μάτι τα sport χαρακτηριστικά της μοτοσικλέτας, που μιλάνε για Superbike επιδόσεις. Το χρυσό ανάποδο πιρούνι, οι ακτινικές δαγκάνες μπροστά, το σύνολο πλαισίου-ψαλιδιού με προδιαγραφές Superbike, το φαλτσοκομμένο κοντό τελικό εξάτμισης που βγαίνει κάτω από το μοτέρ, και το πίσω ελαστικό 190/50. Όπως αρμόζει σε fighter κατασκευή, ελάχιστα είναι τα πλαστικά τα οποία περιορίζονται σε μια μίνιμαλ ανασηκωμένη ουρά, σε μια διακριτική καρίνα, στη μικρή μάσκα του προβολέα, και στα πλαϊνά καλύμματα του ψυγείου. Με λίγα λόγια, θρίαμβος. Στον αισθητικό τομέα, το GSX-S 1000 δείχνει σύγχρονο, όμορφο και επιθετικό.
Στο δρόμο
Το μουγκρητό που ξεχύνεται από το μονόκαννο τελικό σου φτιάχνει τη διάθεση στο ζέσταμα, ενώ μόλις καθίσεις στη σέλα αντιλαμβάνεσαι πόσο εύκολο και μανιτζέβελο είναι το GSX-S. Το τιμόνι κόβει πολύ, τα πόδια πατάνε εύκολα στο έδαφος, η σέλα άνετη, το κιβώτιο άμεμπτο σε όλες τις αλλαγές αλλά και στην εύρεση νεκράς, ο συμπλέκτης δεν κουράζει στο τράβηγμα. Βγαίνω από το γκαράζ, ανοίγω το γκάζι, και το κτήνος εκτοξεύεται στον ορίζοντα. Παρά το μακρύ γρανάζωμα, ο Κ5 κινητήρας τα καταφέρνει πολύ καλά και στην πόλη, καθώς είναι απίστευτα ελαστικός, και κτηνωδώς ροπάτος, με τις αλλαγές ταχυτήτων να περιορίζονται στο ελάχιστο. Αστικά, το GSX-S 1000 εκπληρώνει τον ρόλο του δίχως να βαρυγκωμά, παρέχοντας... χρηστικότητα και φιλικότητα, μαζί με αδρεναλίνη. Έξω από την πόλη, και πάμε σε ανάβαση και κατόπιν κατάβαση Πάρνηθας. Παναγίτσα μου! Εκτόξευση σε κάθε ευθεία, προοδευτικές άγκυρες (δίχως δάγκωμα αρχικό) πριν κάθε φουρκέτα, κλίσεις σε κάθε στροφή με συνοδεία ελεγχόμενου γλιστρήματος στο γλιστερό, και με γράπωμα σε καλή άσφαλτο, και φυσικά σούζα σε κάθε επιτάχυνση. Ειδικά στην κατάβαση, δεν έχω ξανακάνει τέτοιο πανηγύρι ever με οτιδήποτε έχω οδηγήσει.