Η θέση οδήγησης είναι όσο σπορ πρέπει με τα γόνατα να λυγίζουν ελαφρώς, ενώ το εργονομικό τρίγωνο φέρνει τον αναβάτη μπροστά χωρίς να πέφτει πολύ βάρος στους καρπούς. Παρά την streetfighter φιλοσοφία του SRK 400, η σέλα έχει σχετικά μαλακό αφρώδες και σωστή διαμόρφωση, οπότε δεν μας κούρασε ακόμα και μετά από αρκετά χιλιόμετρα σε μονοήμερη εξόρμηση. Μάλιστα η χαμηλή απόστασή της από το έδαφος επιτρέπει και στα δυο πόδια να πατούν με ευκολία στο οδόστρωμα ακόμα κι αν ο αναβάτης δεν είναι πρώτο μπόι, όπως ακριβώς συμβαίνει με τον υπογράφοντα. Η άνεση του συνεπιβάτη περνά σε δεύτερη μοίρα, αφού το κομμάτι σέλας που του αναλογεί είναι μικρό και στενό, ενώ δεν έχει χειρολαβές στη διάθεσή του, πάρα μόνο τον κλασσικό ιμάντα ανάμεσα στα πόδια που δεν είναι ιδιαίτερα πρακτικός. Αυτό όμως είναι κάτι φυσιολογικό για τα δεδομένα αυτής της κατηγορίας μοτοσυκλετών, οι οποίες στοχεύουν στην οδηγική απόλαυση του αναβάτη και δεν προορίζονται για μεγάλες βόλτες με δυο άτομα.
Η απαραίτητη πληροφόρηση φτάνει στον αναβάτη μέσω μιας ευανάγνωστης TFT οθόνης με λευκά ψηφία σε μπλε φόντο, η οποία διαθέτει στροφόμετρο, ταχύμετρο, στάθμη καυσίμου, επιλεγμένη σχέση στο κιβώτιο, ρολόι, θερμοκρασία ψυκτικού, δυο μερικούς και έναν ολικό χιλιομετρητή.
