Το GP200 απευθύνεται, εκτός από τους νοσταλγούς της δεκαετίας του 60, και σε όσους θέλουν να προσθέσουν μοναδικό στυλ στις μετακινήσεις τους. Όπως είχαμε γράψει και στην δοκιμή του μικρότερου GP 125, στυλιστικός πυρήνας του GP200 παραμένουν οι Mods του 1960 και τα ακραία custom-αρισμένα, ιταλικά scooters με τα οποία συνδέθηκαν άρρηκτα. Το GP200 βέβαια δεν ασπάζεται την «υπερβολή» του κινήματος αυτού, αλλά την ίδια την ταυτότητα του. Η εμφάνιση του συνδέεται άμεσα με τις Lambretta της εποχής όντας ουσιαστικά μια πιστή replica με επίσημη άδεια (η Royal Alloy έχει αποκτήσει τα δικαιώματα κατασκευής αυτού του σχεδίου). Από εκεί και πέρα το «παιχνίδι» παίζεται στις λεπτομέρειες, που παραμένουν αρκετές και στοχευμένες. Τα σηματάκια δίνουν και παίρνουν, το χρώμιο χρησιμοποιείται σε αρκετά σημεία, ενώ τα κλασικού στυλ γκριπ και η σέλα αποπνέουν μια εντύπωση χειροποίητου οχήματος. Το φωτιστικό σώμα στο GP 200S είναι κυκλικό αντί για παραλληλόγραμμο και αυτό αποτελεί ίσως την πιο χαρακτηριστική διαφορά του «γρήγορου» μοντέλου της γκάμας από τα άλλα.
Στο κάτω μέρος του scooter, η ενσωμάτωση του ψυγείου και των αγωγών του νερού έφερε την μόνη μικρή σχεδιαστική παραφωνία, η οποία όμως και πάλι είναι αρκετά προσεγμένη ώστε να μην αμαυρώνει το στυλ του μοντέλου. Ποιοτικά, είχαμε πει τα καλύτερα για το GP125 και θα τα επαναλάβουμε και για το GP200S. Το μέταλλο στην κατασκευή παίζει και πάλι κύριο ρόλο –σχεδόν… μονόλογο- και οδηγεί σε μία εξαιρετική εικόνα για το μοντέλο. Σε αυτή συμβάλλει και η αρτιότατη συναρμολόγηση των διάφορων τμημάτων που δεν επιτρέπει σε τριγμούς να εμφανιστούν κατά την οδήγηση, αλλά ούτε και σε οποιαδήποτε αστοχία συναρμογής να γίνει αντιληπτή. Η βαφή και πάλι εμφανίζεται πολύ προσεγμένη στην εφαρμογή της, ενώ οι χρωμιώσεις και η κατασκευή-ραφή της δερμάτινης σέλας ικανοποιούν απόλυτα.
