Η περιγραφή οδήγησης του ΑΤΚ μπορεί να είναι από πολύ απλή έως σύνθετη. Αν θέλεις να πας από το σημείο Α στο σημείο Β, μπορείς να το κάνεις όπως θα το έκανες και με ένα αυτοκίνητο, επομένως τα δεδομένα είναι λίγα και απλά. Η ποιότητα κύλισης είναι από ικανοποιητική έως καλή, η απόσβεση των μικροανωμαλιών του δρόμου γίνεται με αποδεκτό τρόπο και το μόνο που σου αποσπά την προσοχή είναι τα βλέμματα των γύρω σου που σε κοιτάνε λες και είσαι εξωγήινος. Να προσθέσω ότι στις απλές μετακινήσεις με το ΑΤΚ, η όπισθεν θα αποδειχθεί πραγματικά σωτήρια, ενώ η μανιβέλα σχεδόν άχρηστη, πρώτον, γιατί εκεί που βρίσκεται είναι δύσκολο να την πατήσεις, και δεύτερον, γιατί και να την πατήσεις θα πρέπει να έχεις τα πόδια του "τιραμόλα" για να φτάσεις ταυτόχρονα και το γκάζι. Η πραγματική αξία του ΑΤΚ θα φανεί μόνο όταν ο ρυθμός ανέβει. Φαίνεται παράλογο και απίστευτο, αλλά είναι η αλήθεια.
Ολα ξεκινάνε από το γεγονός ότι η συμπεριφορά του ΑΤΚ, παρ' ότι είναι πισώβαρο, είναι 100% υπερστροφική (γλιστράει το πίσω μέρος). Είναι πολύ δύσκολο να χάσεις το μπροστινό και θα πρέπει να προσπαθήσεις αρκετά. Οι εξωφρενικά μικρές διαδρομές των δύο μπροστινών αμορτισέρ θα αποδειχθούν σύμμαχοι, καθώς άθελά τους υποκαθιστούν δύο σκληρότερα αμορτισέρ. Το ίδιο ισχύει και πίσω, με το, κατά τον εγκάρσιο άξονα του ΑΤΚ, κινούμενο ψαλίδι, που απλώς δεν ενδίδει σε πλευρικές δυνάμεις. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Oτι μπορείς να "μπεις" σε μια στροφή με "όσα" θέλεις και το ΑΤΚ να μείνει σταθερό και ακλόνητο. Τα μόνο που πραγματικά σε κρατάει "πίσω" είναι ο κινητήρας, με τα 10,5 ταπεινά αλογάκια. Υπάρχει και εδώ όμως μια "πλάγια" μέθοδος. Η φόρα. Αχ, αυτή η φόρα… ο βασικός και αιώνιος σύμμαχος των μικρών και αδύναμων μοτοσικλετών.
Αν μπορούμε να πούμε ότι το ΑΤΚ οδηγείται με δύο "τρόπους", αυτά είναι η φόρα και τα φρένα. Το τιμόνι απλώς γυρνάει δεξιά-αριστερά, αλλά η "μαγεία" εξαρτάται από τα δύο προηγούμενα, πρώτον, γιατί το γκάζι είναι λίγο, και δεύτερον, γιατί μόνο με τα φρένα θα μπορέσεις να ελέγξεις το πώς θα στρίψεις.
Κατ' αρχήν, σε δυνατό φρενάρισμα (αριστερό πετάλι - σαν τα καρτ), πρώτα θα μπλοκάρουν οι πίσω τροχοί και στη συνέχεια οι μπροστινοί. Βάσει αυτού του τρόπου δουλέματος του φρένου, θα πρέπει να υπολογίζεται και η κάθε επόμενη κίνησή σας με το ΑΤΚ. Και να υπήρχε χειρόφρενο μόνο για τους πίσω τροχούς (υπάρχει χειρόφρενο που τους φρενάρει όλους, αλλά εκεί που είναι δεν βολεύει), πιστέψτε με δεν θα ήταν καλύτερα. Με αρκετή προπόνηση, μόνο και μόνο στο πάτημα του αναίσθητου πεντάλ του φρένου (κυρίως όχι πόσο, αλλά πότε) ή στο συνδυασμό του με λίγο γκάζι ή στο κόψιμο του τιμονιού λίγο νωρίτερα ή αργότερα, και πάντα με τη σωστή φόρα, το ΑΤΚ μπορεί να κάνει θαύματα. Μιλάμε για ελεγχόμενες πλαγιολισθήσεις των 20 και 30 μέτρων, ακόμη και με 50 χλμ./ώρα. Εκείνο το βράδυ που ανακάλυψα τυχαία τις δυνατότητες του ΑΤΚ, θα μου μείνει πραγματικά αξέχαστο. Και λέω τυχαία, γιατί απλά το ΑΤΚ δεν σε προϊδεάζει, ούτε στην αρχή ούτε στο τέλος. Συνεχώς μουρμούριζα, λοιπόν: "Μα, είναι δυνατόν;".
Ειλικρινά, δεν μπορώ να εξηγήσω το φαινόμενο ΑΤΚ. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, δεδομένου ότι το ΑΤΚ είναι προφανώς ένα όχημα χαμηλού badget, αν οι άνθρωποι που το κατασκεύασαν είχαν στο μυαλό τους αυτό το αποτέλεσμα. Και όντως, μπορεί η ποιότητα κατασκευής να μην είναι εκθαμβωτική και να υπάρχουν πολλά εξαρτήματα που θα μπορούσαν να αντικατασταθούν με άλλα καλύτερα και ακριβότερα, αλλά ένα έχει σημασία. Το ΑΤΚ δουλεύει έτσι όπως είναι και δεν χαλάει με τίποτα. Το δεύτερο εγγυημένο!
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
