Δεν πρόκειται να ξεκινήσω με το κλισαρισμένο “ανεβαίνοντας στη σέλα του…” αλλά θα το πάρω από την ανάποδη. Κατεβαίνοντας, λοιπόν, από τη σέλα του WR, θα νιώσεις ίσως λίγο ταλαιπωρημένος, ωστόσο θα έχεις ζωγραφισμένο μέσα από το κράνος ένα μεγάλο χαμόγελο. Οι ικανότητές του για παιχνίδι μέσα στην πόλη θα σου έχουν προκαλέσει μια επιλεκτική αμνησία και θα έχεις ξεχάσει τα χαμηλά επίπεδα άνεσης. Επιπλέον, θα σε προκαλέσει να δεις πολλά σημεία της πόλης με άλλο μάτι. Τα πεζοδρόμια θα σηματοδοτήσουν όχι το τέλος, αλλά την αρχή ενός νέου κομματιού του δρόμου. Οι κλειστές στροφές θα γίνουν το σημείο που ανοίγεις, και όχι κλείνεις, το γκάζι. Τα πάρκινγκ θα μεταμορφωθούν, από άδειους χώρους σε απέραντες παιδικές χαρές. Και το WR 250X θα δείξει τον καλύτερο εαυτό του εκεί και θα σε πείσει ότι δε χρειάζεται να φοβάσαι για τα όριά του – αυτό θα περιμένει να δει τα δικά σου. Η τραχιά λειτουργία του κινητήρα και το νεύρο του θα σε κάνουν να νομίσεις ότι βρίσκεσαι σε μοτοσικλέτα μεγαλύτερου κυβισμού. Πλαίσιο και αναρτήσεις θα συνεργαστούν, προκειμένου να μη χάσεις την όρεξή σου από ανεπιθύμητες ταλαντώσεις και τα φρένα θα σε ακινητοποιήσουν οποιαδήποτε στιγμή, με ασφάλεια και θα φροντίσουν να σηκώσουν και τον πίσω τροχό στον αέρα.
Έξω από την πόλη, τέλος, το WR θα επιταχύνει ικανοποιητικά και θα φτάσει – με λίγη υπομονή μετά τα 130 – μέχρι την τελική των 150 χλμ./ώρα. Επιπλέον, θα παραμείνει σχετικά σταθερό, αν και ο άνεμος θα εκμεταλλευτεί το μικρό του βάρος για να το κουνήσει με τις ριπές του.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 71210 αναγνώστες
