Νιώθετε αγανάκτηση κάθε φορά που κατεβαίνετε στο κέντρο με τη δίτροχη συμβία σας; Η μετακίνησή σας μέσα στην πόλη αποτελεί για εσάς έναν εφιάλτη που τον ζείτε καθημερινά με τα μάτια ανοιχτά κοιτάζοντας ανήμπορος από το παράθυρο του αυτοκινήτου σας; Πάλι χάσατε αυτό το κρίσιμο ραντεβού περιμένοντας το λεωφορείο; Αν η απάντηση στα παραπάνω είναι ναι, τότε μάλλον έχει έρθει η ώρα να κάνετε κάτι για αυτό…
Ως εδώ και μη παρέκει!
Τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο έχουν τα όριά τους. Αργά η γρήγορα, όταν αντιμετωπίζουμε μία προβληματική κατάσταση, ο κόμπος φτάνει στο χτένι, η υπομονή στερεύει, το ποτήρι ξεχειλίζει από οργή και εμείς πλέον αναφωνούμε: "Φτάνει! Νισάφι πια!". Το καλό πίσω από αυτό είναι ότι τότε μπαίνουμε στη διαδικασία να φιλοσοφήσουμε μία συγκεκριμένη κατάσταση από τελείως διαφορετική γωνιά, με αποτέλεσμα να ανοίξει μπροστά μας μία εντελώς νέα προοπτική, η οποία μπορεί να έχει ως τελική σκέψη το "Δεν υπάρχει άλλη λύση, αυτό πρέπει να γίνει!" ή το "Μα πώς δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα, κοίτα να δεις!". Σίγουρα έχετε φτάσει και εσείς κάποια στιγμή στη ζωή σας σε αυτό το σημαντικό σταυροδρόμι, όπου η λήψη σημαντικών αποφάσεων για το άμεσο ή έμμεσο μέλλον σας θεωρείται επιτακτική.
Σε αυτήν ακριβώς την κρίσιμη καμπή βρίσκεται και η ζωή των τριών χαρακτήρων της ιστορίας μας. Κοινό σημείο και των τριών η καθημερινή τους μετακίνηση στο κέντρο της πόλης, που τους έχει οδηγήσει σε ένα άλλο… κοινό σημείο: την ταλαιπωρία και την αγανάκτηση που νιώθουν κάθε φορά που πρέπει να μετακινηθούν εκεί. Και οι τρεις κατέληξαν σε ένα δίκυκλο. Ένα δίκυκλο μικρό σε μέγεθος, απλό σε συντήρηση, που θα τους διευκολύνει στις καθημερινές τους δουλειές στο κέντρο της πόλης, όπου και θα περάσουν σχεδόν το 100% του κοινού τους χρόνου. Αυτό που διαχωρίζει αυτούς τους τρεις χαρακτήρες και ουσιαστικά τους οδήγησε να καταλήξουν στην τελική τους επιλογή είναι το διαφορετικό background και η σχέση που έχουν αναπτύξει μέχρι τώρα με τους δύο τροχούς.
Ας τους γνωρίσουμε από κοντά και ας δούμε μαζί τι ήταν αυτό που τους έβγαλε από τα ρούχα τους, έκανε τα μάτια τους να κοιτάξουν στο εσωτερικό του μυαλού τους και τελικά τους οδήγησε σε αυτή τους την επιλογή: την αγορά ενός δικύκλου 125 κ. εκ.
Ο ΜΜΜ…!
Ποτέ του δεν σκέφτηκε να βγάλει δίπλωμα. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς πάντα αποτελούσαν για αυτόν το ενδεδειγμένο μέσο μεταφοράς. ¶λλωστε, είναι ακόμη μικρός, μόλις 22 ετών.
Μέσα στην πόλη, το μετρό, τα λεωφορεία και βέβαια ο ηλεκτρικός είναι τα οχήματα της επιλογής του και λόγω χρημάτων.
Σπουδάζει ακόμη και η οικονομική ανεξαρτησία μοιάζει προς το παρόν με εικόνα από το όχι και τόσο άμεσο μέλλον.
Ωστόσο, η κατάσταση για αυτόν όσο πάει και χειροτερεύει, το λεωφορείο άργησε πάλι 15 λεπτά, ενώ στο μετρό σήμερα έχουν απεργία που σημαίνει ότι πρέπει να περπατήσει για επιπλέον 25 λεπτά μέσα στην αφόρητη ζέστη του καύσωνα.
Και αυτή είναι η τέταρτη φορά αυτό το μήνα που γίνεται κάτι τέτοιο! Για ταξί, βέβαια, ούτε λόγος, αφού μετά τη χθεσινή ταρίφα, τα λεφτά ίσα που περισσεύουν για ένα καφεδάκι και ένα σάντουιτς. "Να πάρει η οργή!".
Ο τετράτροχος
Η αγάπη του για το αυτοκίνητο δεν τον οδήγησε ποτέ στο να σκεφτεί κάποιο διαφορετικό τρόπο μετακίνησης. Καλά είναι και τα άλλα μέσα μεταφοράς, αλλά σαν το προσωπικό σου όχημα δεν συγκρίνεται τίποτα. Μουσικούλα, air condition, αναπαυτικό bucket καθισματάκι και ένας ωραιότατος δροσερός φραπέ, κάνουν όλα τα άλλα να μοιάζουν με ασήμαντες λεπτομέρειες. Έλα όμως που όλα αυτά τους τελευταίους δύο μήνες δεν μοιάζουν και τόσο ειδυλλιακά. Η νέα δουλειά βρίσκεται όχι περίπου αλλά ακριβώς στο κέντρο και αυτό σημαίνει ξύπνημα μία ώρα νωρίτερα και επιστροφή στο σπίτι τουλάχιστον 40 λεπτά μετά το σχόλασμα. Πωπώ και αυτό το αμάξι. Καλό, χρυσό και γρήγορο, αλλά μέσα στην πόλη καίει ένα σκασμό βενζίνη για μία απόσταση που δεν ξεπερνά τα 15 χιλιόμετρα. Χώρια που χθες το αφεντικό τού έκανε παρατήρηση γιατί άργησε 20 λεπτά. "Δεν μπορούσα να κάνω κάτι είχε κίνηση", "Αυτό είπες και χθες…".
Ο βετεράνος
Ο παραπάνω κύριος έχει φάει τη μοτοσικλέτα με το κουτάλι, όντας χρόνια στο κουρμπέτι. Έχουν περάσει από τα χέρια του ένας σκασμός μηχανάκια. Κάθε φορά και μεγαλύτερα, κάθε φορά και ισχυρότερα. Έχει γυρίσει τη μισή Ευρώπη, με παρέα αλλά και μόνος του.
Για αυτόν η μοτοσικλέτα είναι το απόλυτο μέσο μεταφοράς και δεν θα την άλλαζε ποτέ με τίποτα. Τα οφέλη από τη χρήση της γνωστά και για αυτά δεν σηκώνει κουβέντα από κανέναν. ¶λλωστε, για αυτόν οι δύο τροχοί αποτελούν κάτι περισσότερο από ένα απλό μέσο μεταφοράς. Ωστόσο, τα τελευταία δύο λεπτά που έχει μείνει κολλημένος στην κίνηση, δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτα από όλα αυτά που τον έκαναν να αγαπήσει τους δύο τροχούς.
Τα πόδια του έχουν πυρακτωθεί από το βράσιμο του κινητήρα, ο ιδρώτας κυλάει με τους κουβάδες μέσα στο κράνος και το φέρινγκ αρνείται πεισματικά να χωρέσει ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Χώρια που νιώθει ότι την βασανίζει και από πάνω…"Κουράγιο καλή μου, τελευταία φορά!".
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 59276 αναγνώστες
