Πραγματικός κεραυνός το νέο Tuono V4 R, συμπεριφέρεται σαν αγωνιστικό superbike στην πίστα, ενώ δεν είναι ενοχλητικά άκαμπτο και στο δημόσιο δρόμο.
Και μπήκαμε στην πίστα, που ήταν ακόμα βρεγμένη από την πρωινή υγρασία, και αρχίσαμε τα πάνω-κάτω, προσεκτικά στην αρχή. Χρειάστηκε να μπούμε στο τρίτο δεκαπεντάλεπτο για να μπορέσουμε να ανοίξουμε τέρμα το γκάζι, όταν είχε πλέον στεγνώσει η άσφαλτος. Παναγία και Χριστέ! Στην ευθεία των 876 μέτρων της πίστας, το κοντέρ του Aprilia έδειχνε ξανά και ξανά 245+ χιλιόμετρα την ώρα, όταν έπρεπε να φρενάρεις απότομα, κατεβάζοντας και δύο σχέσεις για να μπορέσεις να στρίψεις στην Κ1. Το Tuono, σε όλες τις καταστάσεις, ακόμα και έτσι, με τις σχετικά low budget αναρτήσεις της Sachs, έστριβε ενιαία, δεμένα, χωρίς την παραμικρή υποψία κουνήματος, όσα χιλιόμετρα και να έδειχνε το κοντέρ, όσο βίαιο και να ήταν το χαστούκι. Στο άνοιγμα του γκαζιού, με τη βοήθεια του Traction Control (κατεβήκαμε μέχρι το 3 στο τέλος της μέρας, από το αρχικό 8 στην υγρασία), ο πίσω τροχός έμενε βιδωμένος στην άσφαλτο, ενώ σε κάθε έξοδο, ο μπροστινός τροχός έμενε κάτω μόνο με τη βοήθεια του Wheelie Control. Όταν τελείωσαν τα 4 δεκαπεντάλεπτα, ο ενθουσιασμός μας μόλις που είχε αρχίσει να κορυφώνεται και η βόλτα των 150 χιλιομέτρων στο δρόμο δε στάθηκε ικανή να μας ηρεμήσει. Στο δρόμο, απενεργοποιήσαμε το Wheelie Control και οι σούζες με το γκάζι στις πρώτες τρεις ταχύτητες ήταν α-πί-στευ-τες! Το τέρας σηκώνεται και με τετάρτη, με λίγο συμπλέκτη και με σωστό τράβηγμα. Δυστυχώς, η Aprilia, σωστά φοβούμενη τους τρελαμένους δημοσιογράφους, μας επέβαλε έναν πλοηγό στο δρόμο που έκοβε το ρυθμό, ώστε να μην παρεκτραπούμε παντελώς. Ας το γράψουμε καθαρά, για να το κατανοήσουν όλοι. Εδώ, έχουμε το ισχυρότερο -by far- αλλά και ταυτόχρονα το ικανότερο σε sport και supersport συμπεριφορά γυμνό streetfighter παραγωγής του κόσμου. Και ευτυχώς, οι Κασσάνδρες που φοβούνταν το μικρό μεταξόνιο του Factory και πίστευαν ότι το Tuono θα είναι νευρικό και θα κουνάει, διαψεύστηκαν εντελώς. Σταθερότατο, τόσο σε πίστα όσο και στο δρόμο, μόλις χαλαρώσεις και τη λαβή στο τιμόνι και δεν κρέμεσαι από αυτό, το Tuono στρίβει με ακρίβεια διαβήτη, σηκώνεται σούζα στην έξοδο και ορμάει μπροστά, κάνοντάς σε να τρομάζεις, αλλά και να ευχαριστιέσαι με την ευκολία που μαζεύει χιλιόμετρα!
Αν ήταν σκύλος, θα ήταν pit bull. Και όταν θα του έλεγες, "όρμα Tuono", τότε θα όρμαγε χωρίς γυρισμό -και καλό θα ήταν να ήσουν προετοιμασμένος!
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 68025 αναγνώστες
