Έχει τύχει ποτέ να χρειαστεί να μεταφέρετε κάποιον με την μοτοσυκλέτα, ενώ έχετε μόνο το δικό σας κράνος μαζί; Τι γίνεται αν τύχει κάτι τέτοιο; Ποιος θα φορέσει το ένα κράνος σε αυτή την ανάγκη;
Μία επιστολή από έναν αναγνώστη μας εγείρει μια καλή ερώτηση.Διαβάστε την επιστολή του στην οποία απαντούμε και θα καταλάβετε τι εννοούμε. Πρόκειται για ένα θέμα που επανέρχεται διαρκώς, στην ελληνική μοτοσυκλετιστική πραγματικότητα.
«Αγαπητό περιοδικό, μου έχει τύχει αρκετές φορές, σε συναντήσεις με φίλους και τέτοια, να προκύπτει η ανάγκη να μεταφέρω κάποιον με τη μηχανή. Όμως, καθώς συνήθως έχω μόνο ένα κράνος το δικό μου μαζί μου, το δίνω σε αυτόν για να το φορέσει για τη διαδρομή αυτή, διότι σκέφτομαι ότι επειδή τον μεταφέρω έχω ευθύνη για αυτόν και πρέπει να έχει προτεραιότητα στην προστασία. Όμως κάποιοι φίλοι με έκραξαν έντονα διότι μου είπαν ότι δεν νοείται ο οδηγός της μοτοσυκλέτας να μην φοράει κράνος, και ούτω καθεξής. Εσείς τι πιστεύετε για το θέμα; Αν προκύψει μια έκτακτη μεταφορά ατόμου με μηχανή πρέπει ο αναβάτης να δώσει το κράνος του;»
Θα το έχετε σκεφτεί και εσείς, έτσι; Η απάντηση λοιπόν στον αγαπητό μας αναγνώστη, αλλά και σε οποιονδήποτε άλλον έχει αυτή την απορία, είναι η εξής.
Αν δεν υπάρχουν δύο κράνη, η μεταφορά δεν γίνεται σε καμία περίπτωση. Τελεία και παύλα.
Είναι σαφέστατο από κάθε άποψη, ότι κάθε επιβαίνων σε μοτοσυκλέτα, αναβάτης ή συνεπιβάτης, πρέπει να φοράει κράνος. Είναι το σωστό, είναι ο νόμος, είναι τελεσίδικο και δεν χωράει καμία αμφισβήτηση.
Το να παραχωρήσει ο αναβάτης το κράνος του στον συνεπιβάτη, είναι μια σωστή πρωτοβουλία από ηθικής άποψης, από την πλευρά του αναβάτη. Ωστόσο, πέρα από τον –προφανή- κίνδυνο του ότι ο αναβάτης μένει απροστάτευτος, δεν είναι εγγύηση ότι το κράνος του ενός θα ταιριάξει σωστά στον άλλο. Κάθε αναβάτης πρέπει να επιλέγει κράνος με βάση την τέλεια εφαρμογή. Αν αυτό το κράνος το παραχωρήσει σε οποιονδήποτε, είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι «θα του κάνει» σωστά, άρα και η προστασία που του παρέχει θα είναι ελλειπής.
Κίνδυνοι φυσικά υπάρχουν και από την άλλη πλευρά, όταν ο συνεπιβάτης θα ανέβει χωρίς κράνος σε μια μοτοσυκλέτα, ακόμη και για μια πολύ σύντομη διαδρομή. Και αν «το κακό» γίνει;… Ποιος θα δώσει εξηγήσεις μετά; Δυστυχώς, ακόμα και νομικά, ο αναβάτης θα μπλέξει πολύ άσχημα καθώς δεν θα έπρεπε να δεχθεί εξαρχής την μεταφορά αυτή. Και βέβαια τα πράγματα γίνονται πάρα πολύ άσχημα, σε περίπτωση σοβαρού τραυματισμού ή ακόμα και θανάτου του συνεπιβάτη και πέρα από τα νομικά, η ψυχολογία του αναβάτη θα δεχθεί ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα.
Για αυτό, τα πράγματα είναι σαφέστατα. Αν δεν υπάρχουν δύο κράνη, δεν ανεβαίνουν ποτέ δύο άτομα σε μια μοτοσυκλέτα. Ζήτημα λήξαν!
