7 τεχνολογίες μοτοσυκλετών που…πήγαν άπατο

Διαβάστε για 7 λύσεις τεχνολογίας που εμφανίστηκαν στις μοτοσυκλέτες αλλά σύντομα εξαφανίστηκαν, μιας και δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες.

1. Anti dive πιρούνια: Μια ιδέα αρκετά έξυπνη, η οποία εμφανίστηκε στην δεκαετία του 70 και χρησιμοποιήθηκε και κατά την διάρκεια των 80s. Η υλοποίηση της αφορούσε την ενσωμάτωση μιας ειδικής βαλβίδας στα καλάμια του πιρουνιού της μοτοσυκλέτας, που ελεγχόταν από την πίεση των υγρών φρένων και απέτρεπε το «βύθισμα» της εμπρός ανάρτησης, κάνοντάς την σκληρότερη κατά την πέδηση. Αν και το σύστημα υποσχόταν βελτίωση της οδηγικής συμπεριφοράς της μοτοσυκλέτας, τα προβλήματα που παρουσίαζαν οι βαλβίδες αρκετά συχνά, αλλά και η χειρότερη αίσθηση και δύναμη φρεναρίσματος που δημιουργούσαν, οδήγησαν στην εγκατάλειψή τους.
2. Ο κινητήρας Wankel: Ο γνωστός από τα Mazda αυτοκίνητα κινητήρας Wankel ή περιστροφικός, ανέκαθεν αποτελούσε μια φαντασίωση των κατασκευαστών μοτοσυκλέτας. Οι λόγοι πολλοί: Ο κινητήρας Wankel είναι ελαφρύς, ταχύστροφος και πολύ ισχυρός, όλα τα ιδανικά στοιχεία ενός κινητήρα μοτοσυκλέτας. Ωστόσο, έχει και αρκετές «παραξενιές: καταναλώνει και θερμαίνεται πολύ και είναι αρκετά δύσκολος στην συντήρησή του. Η βρετανική Norton πίστεψε πολύ στους περιστροφικούς κινητήρες, αλλά και οι Yamaha, Kawasaki και Suzuki πειραματίστηκαν με αυτόν, με την τελευταία μάλιστα να τον ωθεί σε μαζική παραγωγή στην RE5. Ωστόσο, τα παραπάνω μειονεκτήματά του φάνηκαν σύντομα και ο περιστροφικός κινητήρας περιορίστηκε σε αγωνιστικές εφαρμογές.
3. Εξατμίσεις κάτω από την σέλα: Με την παρουσίαση της Ducati 916 το 1993 και την καταιγιστική επιτυχία της στους αγώνες, οι εξατμίσεις κάτω από την ουρά ή undertail έγιναν το απόλυτο sensation για τουλάχιστον 15 χρόνια μετά. Οι εξατμίσεις κάτω από την σέλα είχαν γίνει απόλυτα επιθυμητές και σταδιακά, οι περισσότεροι κατασκευαστές τις υιοθέτησαν… για να φτάσουν στο σημείο να τις καταργήσουν σύντομα αργότερα. Γιατί η λύση αυτή εγκαταλείφθηκε; Πέρα από το πανέμορφο οπτικό αποτέλεσμα, οι βαριές εξατμίσεις δρούσαν αρνητικά στο ζύγισμα της μοτοσυκλέτας όντας τοποθετημένες πολύ ψηλά και πολύ πίσω. Ακόμη, η ζέστη που παρήγαγαν ήταν πολλές φορές ανυπόφορη τους καλοκαιρινούς μήνες…
4. Εναλλακτικά μπροστινά συστήματα: ΟΚ, εδώ οφείλουμε να δώσουμε τα εύσημα στην BMW και στο Telelever της, αν και πλέον οι Βαυαροί το διατηρούν μόνο στην R1200GS. Όμως, οι πειραματισμοί στα μπροστινά συστήματα στην μοτοσυκλέτα ήταν πολλοί και σχεδόν όλοι κατέληξαν στον κάλαθο των αχρήστων, μπροστά στο παντοδύναμο πιρούνι. Μια από τις πιο σημαντικές προσπάθειες έχει γίνει από την Bimota και τις χειροποίητες αγωνιστικές μοτοσυκλέτες. Φαίνεται όμως, ότι η απλότητα κατασκευής και η αίσθηση λειτουργίας του πιρουνιού επικρατεί κατά κράτος, καθώς αυτοί ήταν οι λόγοι που τα περισσότερα εναλλακτικά συστήματα δεν πήγαν… μπροστά.
5. Κίνηση και στους δύο τροχούς: Η ιδέα της μετάδοσης της ισχύος εμπρός και πίσω, για μια μοτοσυκλέτα, είναι αρκετά παλιά και έχουν γίνει αρκετοί πειραματισμοί επί του θέματος, κυρίως σε μοτοσυκλέτες εκτός δρόμου. Ωστόσο, η αγορά φαίνεται να μην αγκάλιασε ποτέ αυτή την τεχνολογία –σε άκρα αντίθεση με την μεγάλη επιτυχία της τετρακίνησης στα αυτοκίνητα. Σύμφωνα με αρκετούς που οδήγησαν 2WD μοτοσυκλέτα, η αίσθηση τους είναι κάπως… περίεργη, ενώ φυσικά στις περισσότερες περιπτώσεις, το ανεστραμμένο βάρος και η απλότητα κατασκευής πάνε περίπατο. Η μετάδοση της κίνησης στον εμπρός τροχό είναι συνήθως μια δύσκολη υπόθεση, που απαιτεί την χρήση πολύπλοκων συστημάτων, μηχανικών ή υδραυλικών.
6. Κίνηση εμπρός: Ναι, κι όμως. Στο παρελθόν έχουν υπάρχει αρκετές απόπειρες κατασκευής μοτοσυκλέτας, με την κίνηση εμπρός! Ωστόσο, το εγχείρημα σύντομα εγκαταλείφθηκε για παραπάνω από έναν λόγους. Καθώς ο εμπρός τροχός αναλαμβάνει και την διεύθυνση, ο κινητήρας θα έπρεπε να είναι τοποθετημένος στο εμπρός σύστημα ή και… στον ίδιο τον τροχό. Αυτό όμως ουσιαστικά καταστρέφει το μη αναρτώμενο βάρος και δημιουργεί ανισορροπία στο ζύγισμα. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς, γιατί η εμπρός κίνηση στα δίκυκλα δεν επικράτησε ποτέ…
7. Περιστροφικές αναρτήσεις: Πολλές φορές, μια νέα και ίσως υποσχόμενη τεχνολογία, κατατροπώνεται από την δυσπιστία των αναβατών και τις τάσεις της βιομηχανίας. Κάπως έτσι, το πείραμα της Suzuki με το TL1000 και το περιστροφικό πίσω αμορτισέρ απέτυχε. Η ιδέα ήταν καλή: Το αμορτισέρ αντλούσε τεχνολογία από την Formula 1 και ήταν η λύση στο πρόβλημα χωροταξίας της πίσω ανάρτησης –ο κινητήρας του TL1000 ήταν πολύ μακρύς και οι μηχανικοί της Suzuki δεν ήθελαν να αυξηθεί το μεταξόνιο του. Ωστόσο, το περιστροφικό αμορτισέρ δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη των αναβατών, ενώ υπερθερμαινόταν γρήγορα και εγκαταλείφθηκε σαν ιδέα για την πίσω ανάρτηση. Ωστόσο, η τεχνολογία αυτή βρήκε ευρύτατη εφαρμογή σε αμορτισέρ τιμονιού.