Στα χαρτιά λέει πως ζυγίζει 236 κιλά γεμάτο. Στον δρόμο μόνο σβηστό σου δίνει αυτήν την αίσθηση. Από τις μικρές ταχύτητες κιόλας δείχνει πολύ πιο ελαφρύ και αυτό το κάνει εξαιρετικά ευκολοδήγητο στην πόλη, ακόμη και στην κίνηση, χάρη και στην ακριβέστατη απόκριση στο γκάζι.
Η χαρά του RS είναι το στροφιλίκι, όπως οφείλει αν θέλει να τιμήσει το όνομά του. Το πιρούνι είναι στιβαρό και η ηλεκτρονική ρύθμιση εξαιρετική. Βιδώνει το μπροστινό λάστιχο στην άσφαλτο και σου φωνάζει “στρίψε με την ψυχή σου”.
Στην είσοδο της στροφής δε νιώθεις καμιά αδράνεια και η μοτοσικλέτα μπαίνει στη γραμμή που διάλεξες με απίστευτη σταθερότητα. Μένει στην κλίση της χωρίς προσπάθεια, εξίσου εύκολα αλλάζει γραμμή.
Το ατού του είναι η αίσθηση απόλυτης ασφάλειας, αποτέλεσμα δύο βασικών παραμέτρων. Πρώτον, η άριστη δουλειά που κάνει το ESA στις αποσβέσεις είναι εμφανέστατη και απολαυστική. Δεύτερον, το ζύγισμα του πλαισίου, η αίσθηση ουδετερότητας που διαγράφει από το λεξιλόγιό σου λέξεις όπως η υπερστροφή και η υποστροφή. Η BMW λέει πως η κατανομή βάρους στο RS είναι 51-49 και αυτό αισθάνεσαι οδηγώντας: είσαι στη μέση και όλα από κάτω λες και δεν έχουν βάρος για να προκαλέσουν αδρανειακές αντιδράσεις.
Ένα χαρακτηριστικό του πιρουνιού είναι η πληροφόρηση που δε σου περνά. Λες και θέλει να διατηρήσει την παράδοση του Telelever και του Duolever, δείχνει λίγο αποκομμένο σε αίσθηση από τα χέρια. Εμπιστεύσου το και θα σε πάει μακριά, λειτουργεί εξαιρετικά και η απουσία feedback θα ενοχλήσει μόνο όταν ψάξεις να βρεις τα όριά του.
Αυτή η φτωχή αίσθηση του μπροστινού δεν είναι καθόλου καλή σύμμαχος αν θες να οδηγήσεις με σβησμένο το ABS. Εδώ δε μιλάμε πια για οριακές καταστάσεις, καθώς το μπλοκάρισμα έρχεται πιο εύκολα στις αργές ταχύτητες της πόλης.
Τα φρένα του RS είναι πανίσχυρα και αρκετά προοδευτικά ώστε να μην τρομάζουν. Σε συνδυασμό με το γρήγορο ABS προσφέρουν ένα πακέτο απόλυτης ασφάλειας. Στη ρύθμιση των αναρτήσεων βρήκα την Ιθάκη μου στον συνδυασμό Road και προφόρτισης για δικάβαλο. Αφενός ήταν ευεργετικές για τον δημόσιο δρόμο οι μαλακότερες αποσβέσεις συγκριτικά με τη Dynamic ρύθμιση, καθώς η μοτοσικλέτα παρέμενε στιβαρότατη χωρίς να με ταλαιπωρεί κάθε φορά που συναντούσε λακούβα. Όσον αφορά στην προφόρτιση, επέλεξα το δικάβαλο γιατί μου έδωσε τη στιβαρότητα που ζητούσα – και ίσως γιατί τα κιλάκια μου να πλησιάζουν περισσότερο σε δύο αναβάτες, παρά σε έναν. Ο καθένας θα βρει τον μαγικό του συνδυασμό, το BMW αυτό προσφέρει πολλές επιλογές.
Όσον αφορά στις χαρτογραφήσεις και το DTC, σε αμφότερες η βασική μου επιλογή ήταν η Dynamic. Μου άρεσε η πιο τραχειά απόκριση στο γκάζι, όπως και η χαλαρότητα στις επεμβάσεις του traction control. Η επιλογή Road πάντως δεν κάνει μεγάλη διαφορά και αυτό έχει σημασία καθώς η βασική έκδοση δεν έχει χάρτη Dynamic.
Οδηγώντας με το DTC απενεργοποιημένο, το RS ζητά την προσοχή σου. Είναι τόση η ροπή που ένα απρόσεκτο χούφτωμα του γκαζιού σημαίνει σπάσιμο της πρόσφυσης. Ναι, τα παντιλίκια είναι η χαρά του παιδιού και μια δικύλινδρη μοτοσικλέτα με σχεδόν 13 κιλά ροπής το απόλυτο παιχνίδι για τη δουλειά αυτή, αλλά, πριν απενεργοποιήσεις το traction, θα πρέπει να έχεις την εμπειρία να το διαχειριστείς και όταν θα συμβεί απρόσμενα.
Στο ταξίδι πάλι το R 1200 RS δε θα πει ποτέ όχι. Σηκώνεις τη ζελατίνα, ανοίγεις σε μια χαλαρή μουαγιέν για αυτόφωρο – της τάξης των 160-180 χ.α.ώ. - και γυρνάς τον κόσμο. Έχεις ακαριαία επιτάχυνση όπου και όπως θες, δίχως κατεβάσματα και κοροϊδίες, καίγοντας βενζίνη με έναν ρυθμό της τάξης των 6,5 λίτρων ανά 100 χιλιόμετρα. Εξαιρετική τιμή που εύκολα πάει και προς τα κάτω αν κινηθείς με ταχύτητες πιο κοντά στη νομιμότητα. Πάει και παραπάνω, αν φλερτάρεις με τις 200άρες.
Ο κινητήρας είναι γεμάτος μέχρι τις 7.000 στροφές και έχει δύναμη και μέχρι τις 8.000. Από κει και πάνω δεν έχει νόημα να τον σκίζεις, δεν είναι τετρακύλινδρο. Βλέπει 200 πανεύκολα, 220 με σχετική προσπάθεια και ό,τι παραπάνω ζητήσεις θα έρθει με υπομονή και ξεζούμισμα.
Β«ΞολοΟΟΞ½ΞΏΟΒ» ΟΟΞΏ ΟΞ―ΟΟ ΞΊΞ¬ΞΈΞΉΟΞΌΞ±! ΞΞ¬Ξ½Ξ΅ΞΉΟ ΟΞΏ αμάξι ΟΞΏΟ
Β«Οαγίδα ΞΈΞ±Ξ½Ξ¬ΟΞΏΟ
Β»;