Quadro 4 ????????? / ???????? ??????????: ??? ???? ??????? '????? / ??

Οδηγώντας: Αποκάλυψη

Χρειάστηκαν ελάχιστα μόλις χιλιόμετρα εξοικείωσης πριν το Quadro 4 γίνει ένα με το σώμα μου, πειθήνιο σε κάθε μου εντολή. Κατόπιν άρχιζε να με κερνά ευχάριστες εκπλήξεις, τη μια πίσω από την άλλη.

Στην πόλη είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο σιδερώνει τις ανωμαλίες του οδοστρώματος. Ο αναβάτης θα νιώσει μόνο τις μεγάλες λακούβες, αυτές που είναι ικανές να χωρέσουν έναν τροχό 14 ιντσών, όλα τα υπόλοιπα απλώς τα καταπίνουν τα τέσσερα αμορτισέρ του. Το ίδιο συμβαίνει και υπό κλίση, οποιαδήποτε κλίση. Περνάς σαμαράκι ξαπλωμένος και το θηρίο δεν κουνάει καν από τη γραμμή του, απλά ισιώνει την ανωμαλία και συνεχίζει απτόητο.

Η “Αποκάλυψη” ωστόσο έρχεται στη συνέχεια. Μιλάμε για στρίψιμο. Όπου και να βρίσκεσαι, με όσα κι αν πηγαίνεις, ό,τι άσφαλτο και να έχει από κάτω, απλά το πλαγιάζεις και μπαίνεις. Δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Ως ιδέα το να βουτήξω όπως έρχομαι στην είσοδο της στροφής σε ένα τυπικό αστικό στενό με τη γνωστή ασυντήρητη γλιστερή άσφαλτο προσκρούει σε όλους τους συναγερμούς που έχει χτίσει το μυαλό μου όσα χρόνια καβαλώ μοτοσικλέτα. Μου πήρε αρκετές προσπάθειες για να με πείσω να μη φρενάρω. Απλούστατα πλαγιάζεις όσο χρειάζεται για να στρίψεις στη γραμμή που σημαδεύεις.

Αλλά το σπουδαιότερο δεν είναι το τί, όσο το πώς. Τόσο εύκολα, τόσο αβίαστα, μέσα στη στροφή μπορείς να φρενάρεις, να αλλάξεις γραμμή, να το σηκώσεις, να το τραβήξεις κι άλλο κάτω, να περάσεις πάνω από λακούβες ή σαμάρια, τα πάντα. Αυτό δε θα κουνήσει από τη γραμμή που διάλεξες, δε θα κάνει κάτι που δεν του είπες, είναι πραγματικά απίστευτο.

Οι σφικτές αναρτήσεις του θέλουν υποταγή, δε θα στρίψεις “με τη σκέψη”, θα χρειαστεί σαφής εντολή με το σώμα. Πρέπει να σπρώξεις κόντρα το τιμόνι για να πλαγιάσει και θα χρειαστεί να μετακινήσεις το σώμα προς το εσωτερικό για να πλαγιάσει κι άλλο. Με λίγη εξοικείωση μπορείς να αλλάζεις γραμμή μέσα στη στροφή μετακινώντας το σώμα προς ή αντίθετα με το εσωτερικό της στροφής. Είναι απαραίτητο πάντως να του επιβάλλεις αυτό που θες με το σώμα, διαφορετικά το Quadro θα έχει την απολύτως φυσική τάση να πάει ευθεία. Τα παραπάνω ισχύουν παντού. Στην πόλη, με τις μικρές σχετικά ταχύτητες, η κατάσταση είναι πιο απλή. Σε πιο ανοικτούς δρόμους και με μεγαλύτερες ταχύτητες, το Quadro 4 μπορεί να προσφέρει απίστευτα πολλή διασκέδαση αρκεί να χρησιμοποιήσεις το σώμα σου, να το πιέσεις. Ξεχνάς το φρένο και μπαίνεις όπως έρχεσαι, κάνεις όποια διόρθωση θες μέσα στη στροφή και πλαγιάζεις, πλαγιάζεις κι άλλο, πλαγιάζεις λίγο ακόμη.

Προσπάθησα να βρω το όριό του αλλά εις μάτην. Κόντεψα να πέσω από τη σέλα του, αλλά αυτό έδειχνε πως έπαιρνε κι άλλο. Έφτασα στο σημείο που άρχιζε να κλείνει τη γραμμή προς την εσωτερική. Εκεί ήθελα κι άλλο γκάζι, κάτι που δεν είχα οπότε αναγκαστικά το σήκωνα για να σταματήσω την υπερστροφή. Σε τέτοιες διαδρομές, όταν έχεις πάρει τον αέρα του Quadro και αρχίζεις να συνειδητοποιείς τι μπορεί να κάνει, τότε είναι που θες κι άλλη δύναμη. Με δύο κινητήριες πίσω ρόδες να σκάβουν και άλλες δύο να κρατούν μπροστά, πόσο μακριά είναι τα όρια; Θα χρειαστεί αρκετό παραπάνω γκάζι για να το μάθουμε.

Δοκίμασα και λίγο χώμα, αν και το συγκεκριμένο μοντέλο προορίζεται για άσφαλτο. Τα καλά του στοιχεία επικρατούν και εδώ, διασχίζει εύκολα βατό χωματόδρομο, αλλά όταν αρχίζει το κοπάνημα δείχνει πως θέλει λίγο ψηλότερες διαδρομές στις αναρτήσεις. Εκείνο το πρωτότυπο Quadro 4 Parkour που είχαμε δει το 2013 στο Μιλάνο με τα χωματερά λάστιχα και τις δύο αλυσίδες στη μετάδοση (αντί ιμάντα), αυτό χρειάζεται. Πάντως ακόμη και στο χώμα, θα πάει εκεί που κανένα άλλο scooter δε μπορεί.