Η θέση οδήγησης τοποθετεί τον οδηγό αρκετά χαμηλά και «μέσα» στη μοτοσυκλέτα, ενώ η κλίση του τιμονιού φέρνει τα χέρια κοντά στο σώμα του, στοιχεία πολύ θετικά για όταν κινείσαι μέσα στην πόλη, καθώς οι απότομοι ελιγμοί απαιτούν ακόμα λιγότερη προσπάθεια. Αυτό σημαίνει ότι από τα πρώτα μέτρα βρίσκεις εύκολα τη θέση σου πάνω στη μοτοσυκλέτα και σε αυτό μεγάλο ρόλο παίζει η άνετη ―παρά το φαινομενικά μικρό της μέγεθος― σέλα. Στο μάτι δεν εντυπωσιάζει, αλλά προσφέρει υψηλά επίπεδα άνεσης για αναβάτη και συνεπιβάτη, στον καθέναν από τους οποίους αναλογεί το αποκλειστικά δικό του κομμάτι. Ο συνεπιβάτης εδώ είναι (ελαφρώς) ριγμένος, μιας που το κομμάτι του οδηγού είναι θερμαινόμενο σε τρία επίπεδα (όπως και τα γκριπ) και μπορεί να αργεί κάπως να «αρπάξει», αλλά παραμένει ζεστή μέχρι και ένα εικοσάλεπτο αφού κλείσουμε το διακόπτη. Ο ίδιος όμως κάθεται ψηλά, έχει εποπτεία του περιβάλλοντος χωρίς να ενοχλεί τον οδηγό και μπορεί να κρατηθεί από τις ευμεγέθεις σταθερές χειρολαβές ό,τι ύψος και να έχει. Το σχήμα και η τοποθέτηση των καθρεφτών τούς καθιστά εύκολα ρυθμίσιμους και πιστούς συντρόφους χωρίς τριγμούς και κραδασμούς. Ο ψηφιακός πίνακας οργάνων είναι σχεδιαστικά «φορτωμένος» με στοιχεία που ενδεχομένως να μην έχουν λόγω ύπαρξης, αλλά δεν ενοχλούν κιόλας, όπως για παράδειγμα το φόντο τύπου «ουρανός με αστέρια» που είναι ευχάριστο στην όψη. Το στροφόμετρο θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο, δεν διαθέτει μετρητή κατανάλωσης αλλά μπάρες που γεμίζουν όσο πιο «επιθετικά» οδηγείς, προσομοιώνοντας τη στιγμιαία κατανάλωση. Επιπρόσθετα διαθέτει αυτόματη προσαρμογή θέματος ημέρας-νύχτας, που αλλάζει ταχύτατα, καθώς και ματ επίστρωση, ώστε να αντανακλά όσο λιγότερο γίνεται το φως.
