Όπως προαναφέραμε η Ninja 400 έχει σπορ καταβολές στο DNA της, που αρχικά ίσως αποθαρρύνουν όσους χρειάζονται μια μοτοσυκλέτα για καθημερινή χρήση. Αυτές οι αμφιβολίες δεν θα αργήσουν να εξαφανιστούν, καθώς μετά τα πρώτα μέτρα πάνω στη σέλα της, διαπιστώνεις ότι όχι μόνο δεν δυσκολεύεται σε αυτές τις συνθήκες, αλλά αποδεικνύεται πραγματικό commuter στο αστικό περιβάλλον.
Ο πανάλαφρος συμπλέκτης, η γραμμική απόδοση του κινητήρα, το ελάχιστο βάρος και το μεγάλο κόψιμο του τιμονιού, την κάνουν να ελίσσεται με χάρη παπιού ανάμεσα στα αυτοκίνητα, γλιτώνοντάς σου πολύτιμο χρόνο στα καθημερινά μποτιλιαρίσματα. Ίσως κάποιες στιγμές σε ενοχλήσουν οι καθρέπτες που εξέχουν αρκετά, όμως κλείνουν εύκολα όταν χρειαστεί, με αποτέλεσμα να μην σε σταματά τίποτα…
Φυσικά οι δυνατότητες της μοτοσυκλέτας δεν σταματούν στα αστικά τείχη, καθώς με την ίδια άνεση μπορεί να κινηθεί και στον αυτοκινητόδρομο. Με μικρές παραχωρήσεις λόγω της σκληρής σέλας, θα πραγματοποιήσει χωρίς να πιέζεται κοντινά ή μακρινά ταξίδια, με ταχύτητες που κυμαίνονται μεταξύ 130 - 150 χλμ / ώρα. Η τελική της αγγίζει τα 195 χιλ/ώρα στο κοντέρ με την μοτοσυκλέτα σταθερή, αλλά και με την συνοδεία κάποιων τριγμών συντονισμού, οι οποίοι κάνουν την εμφάνισή τους όταν η βελόνα του στροφόμετρου αγγίζει τα κόκκινα.
Αν λοιπόν θελήσεις να πάς μια εκδρομή ή σε μια πίστα για να διασκεδάσεις, η απόσταση δεν θα σε απασχολεί ιδιαίτερα. Και πριν σκεφτείς ότι θα σε απασχολεί η έλλειψη πιστών στην Ελλάδα, σκέψου ότι την Ninja 400, μπορείς κάλλιστα να την ευχαριστηθείς σε μια πίστα καρτ όπως η Speedforce που μας φιλοξένησε στο Κορωπί.
Εκεί, παρά την ¨σφιχτή¨ χάραξη, έδειξε γιατί πρωταγωνιστεί τόσο σε εθνικά όσο και σε παγκόσμια πρωταθλήματα κερδίζοντας και τον τίτλο των SSP300 με την Ana Carrasco.
Φιλική χωρίς απότομες αντιδράσεις, με γρήγορη γεωμετρία που την κάνει να πλαγιάζει πανεύκολα και με ένα μοτέρ να ουρλιάζει αρέσκοντας να δουλεύει ψηλά, πιάνεις τον εαυτό σου να διασκεδάζει ασταμάτητα, αψηφώντας τον χρόνο που περνά… Τα ελαστικά (Dunlop sportmax) μπορεί να μην είναι σχεδιασμένα για απόλυτους χρόνους, όμως επαρκούν και στην πίστα, χαρίζοντας υψηλά περιθώρια πρόσφυσης που σταματούν αναγκαστικά όταν τα μαρσπιέ αρχίζουν να ξύνουν την άσφαλτο. Έτσι, αν ζητάς κάτι παραπάνω και κινείσαι αποκλειστικά σε αγωνιστικούς ρυθμούς, τοποθετείς aftermarket μαρσπιέ που ήδη υπάρχουν στο εμπόριο και κάνουν την θέση οδήγησης ακόμη πιο επιθετική. Το συμβατικό πιρούνι παρατηρείς ότι τελικά υστερεί μόνο στο ¨μάτι¨, αφού συνεργάζεται ιδανικά με το πλαίσιο με αποτέλεσμα να ¨μπαίνεις όπως έρχεσαι¨ στις γρήγορες καμπές. Ο κινητήρας είναι πολύ φιλικός και αρκετά ελαστικός ώστε να επιταχύνει γρήγορα την μοτοσυκλέτα από στροφή σε στροφή, ενώ τα φρένα έχοντας καλή αίσθηση δεν δυσκολεύονται να επιβραδύνουν το ελαφρύ σύνολο, αν και λίγο παραπάνω δύναμη στο αρχικό δάγκωμα θα ήταν ευπρόσδεκτη.
