Όπως προαναφέραμε οι τρεις μοτοσυκλέτες χρησιμοποιούν τρείς διαφορετικούς τύπους κινητήρα. Πιστοί στις παραδόσεις τους, οι τεχνικοί της Kawasaki και της Ducati επέλεξαν τετρακύλινδρο σε σειρά 1043 κ.εκ και δικύλινδρο L 937 κ.εκ αντίστοιχα, ενώ η Yamaha έκανε τη διαφορά, χρησιμοποιώντας έναν τρικύλινδρο κινητήρα 847 κ.εκ σε σειρά. Τα νούμερα μπορεί να είναι παρόμοια αποδίδοντας σύμφωνα με το εργοστάσιο 113 ίππους το Ducati, 115 το Yamaha και 120 το Kawasaki αλλά ο τρόπος που αποδίδονται είναι διαφορετικός σε κάθε μοτοσυκλέτα. Ο δικύλινδρος υδρόψυκτος Testastretta, με τις δεσμοδρομικές κεφαλές παρέχει περισσότερο από το 80% της διαθέσιμη ροπής, από τις 3.500 σ.αλ. ενώ διαθέτει τέσσερα Riding modes , μέσω των οποίων ρυθμίζονται ανάλογα τα 3 επίπεδα του ABS, καθώς και τα 8 επίπεδα του Traction αλλά και του wheelie control. Το Tracer χαρακτηρίζεται από τη γεμάτη τρικύλινδρη απόδοση σε χαμηλές και μεσαίες στροφές η οποία αλλάζει ανάλογα ποιον από τους με 3 χάρτες (D-Mode) έχεις επιλέξει, ενώ για την απαραίτητη πρόσφυση υπεύθυνο είναι το traction control 3 επιπέδων. Ο εν σειρά 4κύλινδρος του Versys είναι ο μεγαλύτερος της παρέας και αποδίδει γραμμικά μέχρι το κόκκινο φάσμα των στροφών. Έχει δεχθεί μικρές βελτιώσεις με στόχο να γίνει πιο οικονομικός αλλά και πιο “καθαρός”, αφού πλέον καλύπτει και τις αυστηρές προδιαγραφές Euro 4. Εδώ συναντάμε 2 επιλογές για τον χάρτη απόδοσης αλλά και 3 επίπεδα παρεμβατικότητας για το Traction Control το οποίο μπορεί να απενεργοποιηθεί όπως και στα 2 παραπάνω μοντέλα.
Το Versys το βρίσκω πιο όμορφο από τα τρία. Επίσης δεν υπάρχει για μένα πιο πορωτικός ήχος από τα 4κύλινδρα...